“Müziğin olduğu yerde Madam, kötülük olamaz..”-Sanço PanzaProgramlı müzikte gerçeklik kavramını geliştirerek müziğin sınırlarını genişleten, “Tone Poem-Senfonik Şiir”in ustası Richard Strauss’un 1897 de Cervantes’in “Don Quixote” adlı ünlü romanından uyarladığı “Don Quixote - Phantastische Variationen Über ein Thema Ritterlichen Charakters” bestecinin senfonik şiirleri içerisinde “çeşitleme” biçimini kullandığı tek eserdir.Bu eserde kitabın başkahramanı Don Kişot solo çello ile yaveri Sanço Panza ise çoğunlukla solo viyola ile betimlenmiştir. Bu makalede genel olarak tüm eser ve özel olarak solo viyola partisi incelenmiştir. İnceleme sonucunda Sanço Panza karakterinin yalnızca bir yardımcı karakter olarak değil, özellikle öykünün sonlarında konuyu etkileyişi açısından hikâyenin ana karakterine dönüştüğü görülmektedir. Dolayısıyla Sanço Panzayı betimleyen çalıcıların da esere bu açıdan yaklaşarak yorumlarında bunu yansıtmalarının gerektiği, bir seçenek olarak anlatılmaya çalışılmıştır.

Expanding the boundaries of program music by improving the concept of reality Richard Strauss the master of the Tone Poem composed "Don Quixote Phantastische Variationen Über ein Thema Ritterlichen Charakters” in 1897 is the only piece among his symphonic poems that used in the form “variations”.The protagonist in the novel Don Quixote is depicted by the solo cello, and his aide Sancho Panza is by the solo viola mostly. In this article, in general, the entire work and particularly the solo viola part are examined. As a result of the examination it appears that Sancho Panza is not only a secondary character but also converting as a main character of the story, especially in terms of its influence through the finale. Therefore, it was tried to be explained with the examination of the solo viola part as an option that the players portraying Sancho Panza should approach this viewpoint and reflect it in their interpretations.