J. S. Bach’ın orijinalde keman için yazdığı ve sonraları klavsene uyarladığı ifade edilen BWV 1052, BWV 1056 ve BWV 1064 numaralı konçertoları, uzun bir süre için, literatürde sadece “Klavsen Konçertoları” olarak anılmıştır. Orijinal keman yazmaları kayıp olan bu konçertolar, klavsen yazmalarından yeniden yapılandırılarak literatüre kazandırılmıştır. Bu çalışma, söz konusu eserlerin yapılandırılma sürecini, dönemin transkripsiyon geleneği ile Bach’ın bu geleneğe ilişkin yaklaşımını ortaya koyarak incelemektedir. 

J.S. Bach’s BWV 1052, BWV 1056 and BWV 1064, which were originally composed for the violin and later adapted to the harpsichord, have long been known simply as “Harpsichord Concertos”. These concertos -whose autograph manuscripts were lost- have been reconstructed for the violin and reintroduced into the literature of music. This study examines the reconstruction process of these works in relation to the transcription tradition of the Baroque period and Bach’s approach to this tradition.