Üniversite Öğrencilerinin Diyet Posa Alımı ve Dışkılama Sıklığı

Amaç: Bu çalışma üniversite öğrencilerinin diyet posa alım miktarını ve dışkılama sıklığını belirlemek ve aralarındaki ilişkiyi incelemek amacı ile yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı, kesitsel tipte olan bu çalışma üniversitede öğrenim gören gönüllü öğrenciler ile Mayıs-Haziran 2019 tarihinde yapılmıştır. Öğrencilerin demografik bilgileri, beslenme ve fiziksel aktivite alışkanlıkları, dışkılama sıklığı ve üç günlük besin tüketim kayıtları araştırmacı tarafından yüz yüze görüşme ile elde edilmiştir. Bulgular: Çalışma 238’si kız, 57’si erkek olmak üzere toplam 295 üniversite öğrencisi ile tamamlanmıştır. Öğrencilerin yaş ortalamaları kızlarda 21,14±2,68, erkeklerde 21,53±2,59’dır. Beden Kütle İndeksi değerine göre kız öğrencilerin %11,3’ünün, erkek öğrencilerin ise %24,6’sının fazla kilolu olduğu belirlenmiştir. Kız ve erkek öğrencilerin günlük ortalama diyet posası alımları sırasıyla 14.7±5.5 g ve 14.0±6.2 g ve aralarında anlamlı bir fark bulunmamıştır. Tüm öğrencilerin günlük ortalama dışkılama sayısı 1,15±0,69’dur. Öğrencilerin posa alım miktarı ile günlük dışkılama sayısı arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Diyet posa alımının her gün dışkılama üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiştir. Posa alımındaki bir birimlik artış, günlük dışkılama oranını 0,17 kat arttırmıştır. Öğrencilerin günlük ortalama 3,50±4,1 litre çay/kahve tükettikleri buna karşın 1,71±0,71 litre su içtikleri hesaplanmıştır. Sonuç: Bu çalışmada hem kız hem de erkek üniversite öğrencilerinin günlük posa gereksinimini karşılamadıkları, diyet posa alımı arttıkça dışkılama sayısının arttığı belirlenmiştir. Diyet posasının sağlık üzerindeki olumlu etkileri göz önünde bulundurularak, üniversite öğrencilerinin günlük posa gereksinimlerini karşılamaları için beslenme eğitimlerinin yapılması, ulusal beslenme eğitim programlarının geliştirilmesi gereklidir.

Anahtar Kelimeler:

Diyet posası, Dışkılama, Konstipasyon, Üniversite öğrencisi

Dietary Fiber Intake and Defection Frequency of University Students

Aims: This study was conducted to determine the dietary fiber intake of university students and defecation frequency to examine the relationship between them. Methods: This descriptive, cross-sectional study was carried out in May and June 2019 with volunteer students studying at University. Through face-to-face interviews, the researcher obtained students' demographic information, nutrition and physical activity habits, defecation frequency, and three-day food consumption records. Results: While 238 of those who participated in the research were female students, 57 of them were male, in total 295 participated. The mean age of the students is 21.14±2.68 for girls and 21.53±2.59 for boys. It was determined that the BMI values of 11.3% of the female students and 24.6% of the male students were within the overweight range. Mean dietary fiber intakes of female and male students were 14.7±5.5 g and 14.0±6.2 g, respectively. The average number of defecations per day was 1.15±0.69 for all students. A positive correlation was found between the pulp intake rate of the students and the number of defecations per day. Dietary fiber intake has been found to have a significant effect on defecation every day. One unit increase in fiber intake increased the daily defecation rate by 0.17 times. It was calculated that the students consumed a mean of 3.50±4.1 liters of tea/coffee daily, whereas they drank 1.71±0.71 liters of water. Conclusion: In this study, it was observed that both female and male university students did not meet their daily fiber requirement according to their three-day food consumption records, and the number of defecations increased as dietary fiber intake increased. Considering the positive effects of dietary fiber on health, nutrition education should be given to university students to meet their daily fiber requirements, or national nutrition education programs should be developed.

Keywords:

Dietary fiber, Defecation, Constipation, University student,

PDF

___

Stephen A., Champ M., Cloran S., Fleith M., Lieshout L., Mejborn H., Burley V. ‘‘Dietary fibre in Europe: current state of knowledge on definitions, sources, recommendations, intakes and relationships to health’’, Nutrition Research Reviews, 2017;30:149-190.
Ergene E., Bingöl E., ‘Diyet Lif İçeriği Yüksek Bazı Gıdalar ve Beslenme Üzerindeki Etkileri’, Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Dergisi 2019;3(1):70-78.
Arslan, S., Erbaş M., ‘Selüloz ve Selüloz Türevi Diyet Liflerin Özellikleri ve Fırın Ürünlerinde Kullanım İmkanları’ Gıda, 2014;39(4):243-25
Turksoy S, Özkaya H, Duman B, ‘‘Effect of Dephytinization by Fermentation and Hydrothermal Autoclaving Treatments on the Antioxidant Activity, Dietary Fiber, and Phenolic Content of Oat Bran.’’, Journal of Agricultural And Food Chemistry, 2017;65(28):5713-5719.
Dülger D, Şahan Y. ‘‘Diyet lifin özellikleri ve sağlık üzerindeki etkileri’’, Journal of Agricultural Faculty of Uludag Unıversty, 2011;25(2):147-157.
Ötles S., Ozgoz S., ‘‘Health effects of dietary fiber’’, Acta Sci. Pol., Technol. Aliment. 2014;13(2):191-202
Makki K., Deehan E., Walter J., Backhed F., ‘‘The İmpact of Dietary Fiber on Gut Microbiota in Host Health and Disease’’, Cell Host & Microme, 2018;23(6):705-715.
Forootan, M.; Bagheri, N.; Darvishi, M. Chronic constipation a review of literature. Medicine 2018; 97:20.
Özcan B., Saka M., ‘‘Fonksiyonel konstipasyonu olan yetişkin bireylerin posa, sıvı ve vitamin mineral alımlarının değerlendirilmesi’’, Beslenme Diyet Dergisi, 2018; 46(3):220-229.
1Suares NC, Ford AC. Prevalence of, and risk factors for, chronic idiopathic constipation in the community: systematic review and metanalysis. Am J Gastroenterol 2011; 106:1582-1591.
Türkiye Beslenme Rehberi, T.C. Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Kurumu, Ankara, 2016.
World Health Organization (WHO). Physical Activity and Adults. 2019. Available from: https://www.who.int/dietphysicalactivity/factsheet_ adults/en/
Kalkan İ., Pehlivan M., Öztürk S., Ersoy G., ‘‘İstanbul Aydın Üniversitesi Beslenme ve Diyetetik 1. Sınıf Öğrencilerinin Beslenme Alışkanlıkları ve Fiziksel Aktivite Düzeylerinin Saptanması’’, Aydın Sağlık Dergisi, 2018;4(1):45-60.
Folden S. Practice guidelines for the management of constipation in adults. Rehabilitation Nursing Foundation, 2002;27(5):169-175.
Akyol P., İmamoğlu O., ‘‘Üniversite öğrencilerinde cinsiyete göre beslenme alışkanlıkları’’, Spormetre, 2019;17(3):67-77.
Türkiye Beslenme ve Sağlık Araştırması, T.C. Sağlık Bakanlığı Türkiye Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü, Ankara, 2019.
Xu, L.; Yu, W.; Jiang, J.; Li, N. Clinical benefits after soluble dietary fiber supplementation: A randomized clinical trial in adults with slow-transit constipation. Zhonghua Yi Xue Za Zhi 2014;94:3813-3816.
De Schryver M, Keulemans C, Peters P. Effects of regular physical activity on defecation pattern in middle-aged patients complaining of chronic constipation. Scand J Gastroenterol 2005;40(4):422-429.
Lin Y, Huybrechts I, Vereecken C, Mouratidou T, Valtuena J, Kersting M, et al. Dietary fiber intake and its association with indicators of adiposity and serum biomarkers in European adolescents: the HELENA study. Eur J Nutr. 2015;54(5):771-82.
Holscher H., ‘‘Dietary fiber and prebiotics and the gastrointestinal microbiota’’, Gut microbes, 2017;8(2):172-184.
Aliasgharzadeh A, Dehghan P, Gargari BP, Asghari-Jafarabadi M. Resistant dextrin, as a prebiotic, improves insulin resistance and inflammation in women with type 2 diabetes: a randomised controlled clinical trial. Br J Nutr. 2015;113(2):321-330.
Azadbakht L, Haghighatdoost F, Esmaillzadeh A. White Rice Consumption, Body Mass Index, and Waist Circumference among Iranian Female Adolescents. J Am Coll Nutr. 2016;35(6):495-499.
Suares NC, Ford AC. Prevalence of, and risk factors for, chronic idiopathic constipation in the community: systematic review and metanalysis. Am J Gastroenterol 2011; 106:1582-91.