İnşaat Sektörünün Dayanıklılığını Konut Sunumunun Ötesinde Aramak

Türkiye’de, özellikle 2000’li yıllardan itibaren inşaat sektörü ekonomiyi canlandırmak ve ev sahipliğini arttırmak amacıyla kamu politikalarıyla doğrudan desteklenmiştir. Bu amaca ulaşmak için kentler benzeri görülmemiş inşaat sahalarına dönüşmüş, imara yeni açılan alanlar aracılığıyla yeni konut üretimi gerçekleştirilirken, eskiyen kent dokuları yıkım ve yeniden yapım süreçlerine tanık olmuşlardır. Ekonomik büyüme inşaat sektörü eksenli olunca sonsuza kadar devam eder anlayışı güdülmüş, kamu ve özel sektör yatırımlarında inşaat yatırımları büyük paylar almaya başlamıştır. 2007 ve 2009 yılları arasında etkisini hissettiren Küresel Finansal Krizle beraber pek çok ülke inşaata dayalı ekonomik büyümeye mesafeli yaklaşmaya başlamış ve sektörün olası olumsuz etkilerini azaltmak için çeşitli tedbirler almıştır. Ancak Türkiye’deki genel eğilim bu yönde olmamakla beraber özellikle imara açılan yeni alanlar ve kentsel dönüşüm alanlarında inşaat faaliyetlerinin devam ettirilmesi sağlanmıştır. İnşaatın öncü olduğu bir büyüme modelinde sektörü kırılma noktasına getirebilecek tehlikeli sinyaller görmezden gelinmiştir. Bu çalışmada temelde, sektörün güçlü yönü kabul edilen sözde dayanıklılığını kırması olası değişkenleri saptamayı hedeflemektedir. Çalışmada 2005-2018 yılları arasında üretilen Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) İnşaat Sektörü Eğilim İstatistikleri, İnşaat ve Konut İstatistikleri, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB) Kurulan ve Kapatılan Şirket İstatistikleri, T.C. Merkez Bankası Konut ve İnşaat İstatistikleri kullanılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

İnşaat sektörü, Sektörel göstergeler, Konut, Dayanıklılık, Kırılganlık

Searching the Sectoral Resilience of Construction Beyond Housing Supply

The construction sector in Turkey is directly supported through public policies in order to increase the share of owner-occupier households and to stimulate economic growth. In order to achieve these goals, new housing production has been realized with new development areas, while the old urban textures have witnessed demolition and rebuilding processes. Cities have transformed into unprecedented construction sites. The understanding of the unlimited economic growth with construction sector lasts forever that has shaped the construction investments in the public and private sector. With the impacts of the Global Financial Crisis between 2007 and 2009, many countries have begun to approach construction sector inquisitively and took various measures to reduce the potential adverse effects of the sector. As if there is no general tendency in other countries, in Turkey the continuation of construction activities has supported. In a growth model that the construction sector is a pioneer in, the ignorance of dangerous signals could bring the sector to the breaking point. This study aims to identify variables that are likely to break the so-called resilience, which is accepted as the most substantial aspect of the sector. In this study, Data produced by Turkish Statistical Institute (TURKSTAT) which are Construction Sector Tendency Statistics, Construction and Housing Statistics, also, by The Union of Chambers and Commodity Exchanges of Turkey (TOBB) Established and Closed Company Statistics, Central Bank Housing and Construction Statistics will be employed.

Keywords:

Construction sector, Housing, Sectoral indicators, Crisis, Vulnerability,

PDF

___

Adger, W.N. (2000). Social and Ecological Resilience: Are They Related? Progress in Human Geography 24, 347-364.
Alberti, M. ve diğerleri. (2003). Integrating humans into ecosystems: Opportunities and challenges for urban ecology, BioScience, 53, 1169–1179.
Aveline, N. ve Li, L.H. (Ed.) (2004). Property markets and land policies in north-east Asia, the case of five cities: Tokyo, Seoul, Shanghai, Taipei and Hong Kong. Maison Franco-Japonaise and Centre of real estate and urban economics HKU.
Balaban, O. (2011). İnşaat Sektörü Neyin Lokomotifi? Birikim, 270, 19-26.
Callister, W. D. (2000). Materials science and engineering (5th ed.) New York: Wiley.
Christopherson ve diğerleri. (2010). Regional resilience: Theoretical and empirical perspectives, Cambridge Journal of Regions Economy and Society, 3, (1), 3-10.
Downing, T. E. ve diğerleri. (2005). Integrating social vulnerability into water management. SEI Working Paper and Newater Working Paper No. 4.Stockholm Environment Institute, Oxford, UK
Ionescu, C. ve diğerleri. (2009). Towards a formal framework of vulnerability to climate change, Environmental Modeling and Assessment, 14, (1), 1‐16.
Fellows, R. F. (2006). Escalation management: Forecasting the effects of inflation on building projects, Construction Management and Economics, 9, (2), 187-204.
Godschalk, D. R. (2003). Urban hazard mitigation: Creating resilient cities, Natural Hazards Review, 4, (3), 136-143.
Hermansen, M. ve Röhn, O. (2015). Economic resilience: The usefulness of early warning indicators in OECD countries, Economic Department Working Papers No.1250.
Lo Duca, M. ve T. Peltonen (2013). Assessing Systemic Risks and Predicting Systemic Events, Journal of Banking and Finance, 37, (7), 2183-2195.
Özdemir Sarı, Ö.B. ve Aksoy Khurami, E. (2018). Housing affordability trends and challenges in the Turkish case, Journal of Housing and the Built Environment (online first) https://doi.org/10.1007/s10901-018-9617-2.
Özdemir Sarı, Ö.B. (2019) Redefining the Housing Challenges in Turkey: An Urban Planning Perspective. In: Ö. Burcu Özdemir Sarı, Suna Senem Özdemir, Nil Uzun (Eds.), Urban and Regional Planning in Turkey (p. 167-184) The Urban Book Series, Switzerland: Springer.
Rose, A. ve M. Spiegel (2011), “Cross-country Causes and Consequences of the Crisis: An Update”, Special Issue: Advances in International Macroeconomics: Lessons from the Crisis, European Economic Review, 55, (3), 309-324.
Röhn, O. ve diğerleri. (2015). Economic resilience: A new set of vulnerability indicators for OECD countries, Economics Department Working Papers No.1249.
T.C. Merkez Bankası, Konut ve İnşaat İstatistikleri (2013-2018).
TOBB. Kurulan/Kapanan Şirket İstatistikleri (2010-2018).
TÜİK. (2011-2019). İş Yeri Eğilim İstatistikleri.
TÜİK. (2005-2016). Hane Halkı Bütçe Anketi, Mikro Veri Seti.