Seyahat Etme MOTİVASYONLARI, Murad Alpaslan KASALAK, Dilara Bahtiyar SARI

Ekoturistlerin Özellikleri ve Seyahat Etme Motivasyonları

Ekoturizm, her yaştan turistlere, gezginlere hitap edebilen geniş bir yelpazade değerlendirilen bir turizm çeşididir. Ekoturizme yönelenler sosyal, ekonomik ve çevresel sürdürülebilirlikle ilgilenen sorumlu tüketicilerdir. Ekoturist olarak nitelendirilen bu turist grubu, ziyaret ettikleri bölgelerde bulunan yerel topluluklarda otantik yerel deneyimler Ekoturistler, seyahatlerinin gittikçe artan bir şekilde devam eden karbon ayak izini en aza indirmeyi amaçlarken akıllıca planlayıp bilinçli bir şekilde tatil planlarını yapmaktadır. Ekoturistler bu özellikleri bakımından çalışmanın konusu olmuştur. Çalışmanın amacı, yerli literatürde bulunmayan yabancı akademik araştırmalarda ortaya çıkan ekoturist profillerini değerlendirmek, ekoturistlerin sosyo-demografik özelliklerini, ekoturist tiplerini, ekoturistlerin seyahat etme nedenlerini ve motivasyonlarını sunmaktadır. Bu amaçla yabancı literatür araştırılmış, derleme bir çalışma yapılmıştır

Anahtar Kelimeler:

Ekoturistler, Ekoturist Özellikleri Ekoturizm Motivasyon

Ecoturists Properties and Traveling Motivations

Ecotourism is a type of tourism that is evaluated by a wide range of tourists of all ages, who can address travelers. Ecotourism is responsible consumers who are concerned with social, economic and environmental sustainability. Qualified as an ecotourist, this group of tourists participates in volunteer activities to experience authentic local experiences in local communities in the regions they visit. Eco Tourists are planning their vacation plans intelligently and consciously while aiming to minimize the ongoing carbon footprint of their travels increasingly. Eco Tourists have been the subject of studying these features. The aim of the study is to evaluate the ecotourist profiles emerging in foreign academic research that are not found in the domestic literature, to present the socio-demographic characteristics of ecotourists, ecotourist types, ecotourists travel motivation and motivations. For this purpose, a foreign literature survey and a compilation study were conducted

Keywords:

Ecotourists Ecotourist Features Ecotourism Motivation,

PDF

___

Akay, B. & Zengin, B. (2012). Ekoturizm Kaynaklarının Geliştirilmesi: Doğu Marmara Bölgesi Örneği. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (23), 115-122.
Azlizam, A., Mohd Aswad, R., Asli, D. A. T. & Shazali, J. (2012). Local community ecotourism business experience in Kuala Tahan. Malaysia. Malaysian Forester, 75(1), 53-64.
Australian Goverment , ea.gov.au adresinden erişildi (Erişim Tarihi: 17.03.2017)
Bahtiyar, D. (2017). Ekolojik Oteller Kapsamında Ekoturistlerin Kişilik Özellikleri, Motivasyonları ve Memnuniyetleri Arasındaki İlişki: Ege-Akdeniz Bölgesi Alan Araştırması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
Beh, A. & Bruyere, B. L. (2007). Segmentation By Visitor Motivation İn Three Kenyan National Reserves. Tourism Management, 28(6), 1464–1471.
Birleşmiş Milletler Çevre Programının Genel Müdürü Klaus Toepfer. (2002). https://www.theguardian.com/travel/2002/mar/09/ecotourism.guardiansaturdaytravelsection :27.10.2017 adresinden erişildi (Erişim Tarihi: 27.10.2017)
Blamey, R. K. & Braithwaite, V. A. ( 1997) . A Social Values Segmentati On Of The Potential Ecotourism Market . Journal of Sustainable Tourism, 5(1), 29-45.
Bolton, M. & Coined, C. (ed.). (1997). Loving them: Wildlife and Ecotourism. Earth Scan Publications, London.
Brieau, M., Roy, J., Durif, F. & Prim-Allaz, I. (2011). Valeurs et risques perclis du tourisme durable. Le cas du spa Eastman-. Revue francaise du marketing, 232, 7-22.
Chang-Hung, T., Paul, F. J. & Smith, S. J. (2004). Profiling Taiwanese Ecotourists Using a Self- detinition Approach. Journal of Sustainable Tourism,12(2), 25-37.
Cheung, Lewis T. O. & Jim, C. Y (2013). Ecotourism Service Preference And Management İn Hong Kong. International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 20(2), 182-194.
Couture, M. (2002) . Nature Et Tourism E: L 'Éco Tourisme Au Québec En 2002. Téoros, l (21), 49.
Çevirgen, A. (2004). Edremit Yöresinde Ekoturizme Yönelik Bir Talep Araştırması. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 46-67. Durif, F., Carolin B., Lova R. & Francois-Lecompte, A. (2011). Socially Responsible
Consumers: Profile And İmplications For Marketing Strategy . International Review Of Business Research Papers, 7(6), 215-224. Eagles, P. F. J. (1994). Kanada’lı Ekoturistlerin Seyahat Motivasyonları, Turizmde Seçme Makaleler. TUGEV, İstanbul. Failte adresinden erişildi (Erişim Tarihi: 07.04.2017) www.failteireland.ie/FailteIreland/.../Ecotourism_Handbook,
Fennell, D. (2003). Ecotourism, Bıçaklar Kitapevi Basım Yayınevi. Ankara
Galloway, G. (2002). Psychographic Segmentation Of Park Visitor Markets: Evidence For The Utility Of Sensation Seeking. Tourism Management 23, 581-596.
Herbig P. & O’hara B. (1997). Ecotourism: a Guide for Marketers. Europen Business Review, (5), 231-236.
Hovardas, T. & Kostas P. (2006). Evalutation of the environmentalist dimensions of ecotourism at the Dadia Forest Reserve (Greece). Environmental Management. 38(5), 810-822.
Kerstetter, D. L., Hou, J. S. & Lin, C. H. (2004). Profiling Taiwanese Ecotourists Using A
Behavioral Approach . Tourism Management, 25, 491-98. Lawton L. , Weaver D., Faulkner, B., Moscardo, G. & Laws, E. (ed.). (2001). Nature-based
Tourism and Ecotourism. John Wiley and Sons Australia Ltd., Australia, 34-48. Lawton, L. J. (2002). A Profile of Older Adult Ecotourists İn Australia. Journal of Hospitality &
Leisure Marketing. 9(1-2), 113-132. Lindberg, K. (1991). Policies For Maximizing Nature Tourism's Ecological And Economie Benefits .
World resources institute. Washington, OC Lindberg, K., Enriquez, J. & Sproule, K. (1996). Ecotourism Questioned: Case Studies From
Belize. Annals of Tourism Research, 23(3), 543-562. Palacio, V. & McCool, S. F. (1997), Identifying Ecotourists İn Belize Through Benefit
Segmentation: A Preliminary Analysis. Journal of Sustainable Tourism, 5(3), 234-243. Sheena, B., Mariapan, M. & Azlizam, A. (2015). Characteristics Of Malaysian Ecotourist
Segments İn Kinabalu Park, Sabah . Tourism Geographies, 17(1): 1-18. The International Ecotourism Society (TIES). (2000). Ecotoursim Statistical Fact Sheet, www.ecotourism.org/textfiles/statistical/pdf, adresinden erişildi (Erişim Tarihi: 01.03.2017)
Twynnam, G. D. & Robinson, D. W. (1997). A Market Segmentation Analysis ol Desired
Ecotourism Opportunities. Ontario: NODA/NFP. Weaver, D. B. (1999). Magnitude of Ecotourism in Costa Rica and Kenya. Annals of Tourism Research, 26(4), 792-816. Weaver, D. B.
Australia’’. Journal of Ecotourism, 1(1),19-35. Weaver, D. B. (ed.). (2001). The Encyclopaedia of Ecotourism. CABI Publishing, Wallingford, UK.
Weaver, D. B. & Lawton, L. J. (2002). Overnight Ecotourist Market Segmentation in the Gold
Coast Hinterland of Australia. Journal of Travel Research, 40, 270-280. Wight, P. A.& Weaver, D.B. (ed.). (2001). Ecotourists: Not a Homogeneous Market Segment, The Encyclopedia of Ecotourism CABI International, Australia.
Zografos, C. & Allcroft, D. (2007). The Environmental Values of Potential Ecotourists: A Segmentation Study. Journal of Sustainable Tourism, 15(1),44-66.