Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretiminde Kullanılan İstanbul Yabancılar İçin Türkçe Ders Kitabı A1 Düzeyinin Diyalog Türleri Açısından Değerlendirilmesi

Bu çalışmada yabancılara Türkçe öğretiminde kullanılan İstanbul Yabancılar için Türkçe A1 ders kitabının diyalog türlerinin seçimi ve kullanımı üzerinde durulmuştur. Araştırma, İstanbul Yabancılar için Türkçe ders kitabı ile sınırlı tutularak diyalog türlerine dikkat çekmek amacıyla hazırlanmıştır. Yabancı dil öğretiminde öğretici ve öğrenicilerin en sık başvurduğu kaynak, ders kitaplarıdır. Ders kitaplarının sık kullanımı ve ana kaynak olarak kullanımının yaygınlığı bulunduğu için ders kitaplarının büyük bir titizlikle hazırlanması ve bu konu üzerinde derinlemesine araştırmalar yapılması önem arz etmektedir. Yabancılara Türkçe öğretimi ders kitaplarının temel taşlarından birinin diyalog olduğu görülmektedir. Diyaloglar, dersteki etkileşimi arttırdığından ötürü yabancılara Türkçe öğretimi açısından önemlidir. Bu hususta Julia M. Dobson – Effective Techniques for English Conversation Groups – Newbury House Publishers, 1974 ’da bulunan diyalog türleri göz önünde bulundurulmuştur. Çalışmada İstanbul Yabancılar için Türkçe A1ders kitabının ünitelere göre diyalog türleri ve kullanım sıklığı tablolar halinde verilmiştir. Çalışmada söz konusu kitaba yönelik eleştiriler ve öneriler bulunmaktadır. Bu eleştiri ve önerilerden hareketle ders kitabını diyalog türleri açısından inceleyerek bu alandaki diğer ders kitaplarındaki diyaloglarında bu açıdan düşünülmektedir. Anlama, kavrama, yorumlama, sebep sonuç ilişkisi kurma vb. yeterlilikleri sağlamada büyük katkı sağlayacak olan diyalogların, ders kitaplarındaki bütün ünitelerde tüm diyalog türlerinin etkin olarak kullanımını sağlayarak yeniden yapılandırılması gerekliliğine inanılmaktadır

Evaluation of Level ‘’Istanbul For Foreigners Turkish Course Book A1’’ In Terms of Types of Dialogue Used in The Teaching For Turkish As A Foreign Language

In this study, it was focused on the selection and the use of dialogue types of Istanbul for foreigners course book A1 used teaching Turkish to foreigners. This research, limited to Istanbul for foreigners Turkish course book A1 was prepared to draw attention to the types of dialogue. In the foreign language teaching, the most frequently referenced source for teachers and students is course books. Frequent use of course books and usage of widespread as a main source and also rigorous preparation of course books that is important to carry out in-depth research on this on this subject. It is seen that one of the basic principles of the course book of teaching Turkish for foreigners is dialogue. Dialogues are important to increase interaction in class in terms of teaching Turkish to foreigners. In this case it is considered types of dialogue in the ‘’Effective Techniques for English Conversation GroupsJulia M. Dobson’’- Newbury House Publishers 1974 . In the study, the types of dialogue according to the units and the usage frequency of Istanbul for foreigners Turkish course book a1 are given in the charts. In the study, there are criticisms and suggestions for this book. It is thought to be important for teaching from these critics and suggestions, examining the course book in terms of types of dialogue, from this point of view, dialogues in the other courses in this field. Understandings, comprehension, interpretation, cause-and-effect relationship-building, etc. which will provide a great contribution to the sufficiency of dialogue of competencies, it is believed that; all types of dialogue in all units of course books need to be restructured by providing used effectively

___

  • AKTAŞ, Ş. ve GÜNDÜZ O. (2009). Yazılı ve Sözlü Anlatım, (11.baskı) 139. Ankara: Akçağ Yayınları.
  • BEKLEYEN, N. (2015). Dil Öğretimi, 7-19.Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • BİÇER, N. (2012). Hunlardan Günümüze Yabancılara Türkçe Öğretimi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, Sayı: 1/4 2012, 107-133.
  • BÜYÜKİKİZ, K. K. ve HASIRCI, S. (2013). Yabancı Dil Olarak Türkçenin Öğretiminde Sözcük Öğretimi Üzerine Bir Değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 10, Sayı: 21, s. 145-155.
  • DEMİRCAN, Ö. (2005). Yabancı Dil Öğretim Yöntemleri. İstanbul: Der Yayınları.
  • DELİSLE, J. 2001. Çeviri Yöntemleri için Söylem Çözümlemesi (Ümran Derkunt, çev). İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları.
  • GÜN, AKKAYA, KARA. (2014). Yabancılara Türkçe Öğretimi Ders Kitaplarının Türkçe Öğretim Merkezlerinde Görev Yapan Öğretim Elemanları Açısından Değerlendirilmesi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 9/6 Spring 2014, p. 1-16, ANKARA-TURKEY.
  • GÜNEŞ, F. (2014). Türkçe Öğretimi Yaklaşımlar ve Modeller, (2.baskı) 1-2. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • GÜNEŞ, S. (2010). Yabancı Dil Öğretiminde Deyim Öğretimi: Yöntemler, Teknikler ve Uygulamalar. Dilbilim İ.Ü. Batı Dilleri ve Edebiyatı Bölümü, Fransız Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı Dergisi 22. Sayı 2. Cilt, İstanbul 2009,2010.59-79.
  • GÜNDÜZ, O. ve ŞİMŞEK, T. (2011). Anlatma Teknikleri 2 Uygulamalı Yazma Eğitimi El Kitabı. 65-66. Ankara: Grafiker Yayınları. İstanbul Yabancılar için Türkçe Öğretimi Ders Kitabı A1, İstanbul, 2012.
  • KARATAY, H. ve PEKTAŞ, S. (2012). Türkçe Ders Kitaplarının İncelenmesine Yönelik Ölçek Geliştirme Çalışması. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (10).
  • KOLAÇ, E. (2003). “İlköğretim Dördüncü Sınıf Türkçe Ders Kitaplarının Öğretmen Görüşlerine Dayalı Olarak Değerlendirilmesi”. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 17(1):105-137.
  • KÖKSAL, D. ve VARIŞOĞLU, B. (2012). Yabancı Dil Öğretiminde Yaklaşım Yöntem ve Teknikler. A. Kılınç ve A. Şahin (Edt.), Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi (YDTÖ) (2. baskı) içinde 81- 111. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • KUMARAVADİVELU, B. (2003). Beyond methods : Macrostrategies for language teaching. New Haven, CT: Yale University Press.
  • MEB (1991). Yabancı Dil Eğitim ve Öğretim Raporu Mart (1991). Ankara: MEB Yayını.
  • MEMİŞ, M. R. ve ERDEM, M. D. (2013). Yabancı Dil Öğretimde Kullanılan Yöntemler, Kullanım Özellikleri ve Eleştiriler. Turkish Studies, 8(9), 297-318.
  • OKUR, A. ve KESKİN, F. (2013). Yabancılara Türkçe Öğretiminde Kültürel Ögelerin Aktarımı: İstanbul Yabancılara Türkçe Öğretim Seti Örneği. Turkish Studies,1619-1640.
  • SEBÜKTEKİN, H. (1987). Ülkemizde Yabancı Dil Öğretmenlerinin Yetiştirilmesi. Öğretmen Yetiştiren Kurumların Dünü Bugünü Geleceği Sempozyumu, 8-11 Haziran 1987 Tebliğler G.Ü. Gazi Eğitim Fakültesi, Ankara.
  • TABAK, G. ve GÖÇER, A. (2014). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Kullanılabilecek Fiziksel-Duygusal- Kültürel Yöntem: Kuramsal Bir Çalışma. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi Journal of Research in Education and Teaching, Cilt:3, Mayıs, 152- 162.
  • T.C. MEB Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğünün Yabancı Diller, Yabancılar için Türkçe Seviye A1 Modüler Programı (2012).
  • TOPRAK, F. (2011). Yabancılara Türkçe Öğretimi Kitaplarındaki Okuma Parçaları ve Diyaloglar Üzerine Bir Değerlendirme, Türkiyat Araştırmaları Dergisi, XXIX, Bahar, 11-24.
  • TÜM, G. ve SARKMAZ, Ö. (2012). Yabancı Dil Türkçe Ders Kitaplarında Kültürel Ögelerin Yeri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, sayı.43, sayfa: 448-459.
  • VAHAPOĞLU, E. (2009). Yabancı Dil Öğrenme Yolları.135. İstanbul: Alfa Yayınları
  • VARIŞOĞLU, C. ve VARIŞOĞLU, B. (2014). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Kuramlar Yaklaşımlar Yöntemler. A. Şahin (Edt.). 58. Ankara: PegemA Yayıncılık.
  • YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6.baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • http://www.languages.dk/archive/pools-m/manuals/final/phyemoctr.pdf Erişim Tarihi: 11.11.2016 16.08.