Abdülğanî Gülşenî’nin Cumhûr Müezzinliği Tertibi “Mahfel Sürmesi”

Câmii Mûsikîsi’nin en önemli formlarından biri olan “Mahfel Sürmesi”, genellikleCumhûr Müezzinliği içerisinde değerlendirilmiştir. Mahfel Sürmesi’nin, Tesbîh ve CumhûrMüezzinliği içerisindeki diğer formlarından farklılığı, bu formun ayrı bir beste ve tertip üzereolmasıdır. Bu forma ait tek beste de, XVII. yüzyıl sonları ve XVIII. yüzyıl başlarında yaşayanGülşenî tarikatının şeyhlerinden, İstanbul Eyüp Sultan Câmii Başmüezzini Abdülğanî Gülşenîhazretlerine aittir. Beş bölümden oluşan bu eser, XX. yüzyılın başlarına kadar Eyüp SultanCâmiii’nde müezzinlerce icrâ edilmiştir. Günümüzde icrâ edilmeyen bu eseri, 1930’lu yıllardamüezzinlerin yanlış okumalarından dolayı –unutulma ve orijinalini koruma amacıyla- SuphiEzgi tarafından notaya alınmıştır. Mahfel Sürmesi içerisinde okunan âyet ve duâlar, tamamenKur’ân Kırâati ile ilişkili olmasına rağmen, Ezgi tarafından kaleme alınan notada, prozodik veKırâat hataları vardır. Makalemiz, Ezgi’nin notaya aldığı Mahfel Sürmesi’ni, Kur’ân Kırâatikuralları çerçevesinde yeniden icrâya uygun hale getirmeyi amaçlamaktadır.

___

  • Akpınar, Hüseyin, Gülşenîlikte Mûsikî ve Mûsikîşinaslar, HÜSBE, Basılmamış Doktora Tezi, Şanlıurfa 2004. Can, Halil , Dinî MûsikÎ Ders Notları, İstanbul (ty). Çetin, Mustafa, “Âyetü’l-Kürsî”, DİA, İstanbul 1991, IV, 245. Demirci, Mustafa, “Türk Din Mûsikîsi’nde Ahmed Yesevî’nin Yeri, Tesiri ve Önemi”, DİB Diyanet İlmî Dergi, Hoca Ahmed Yesevî Özel Sayısı, C. 52, S. 4, Ankara Ekim-Kasım-Aralık 2016. El-Buhârî, Ebû Abdillâh Muhammed b. İsmaîl, el-Cāmi‘u’s-Sahîh. Tah. İzzuddîn Dıllî, İmâdeṭ- Ṭayyâr, Yâsir Hasan, Beyrut, Mu’essesetu’r-Risâle, 2014. Et-Taberânî, Ebû’l-Ḳâsım Süleymân b. Ahmed b. Eyyûb b. Mutayr el-Lahmî eş-Şâmî. El- Mu‘cemu’l-Kebîr. 25 c. Tah. Hamdî b. Abdulmecîd es-Silefî. Kahire: Mektebetu İbnTeymiyye, 1994. Ezgi, Suphi, Nazâri Ameli Türk Mûsikîsi, İstanbul 1940. İnançer, Ömer Tuğrul, “Tarikatler Müziği”, Müzikalite Dergisi, İstanbul 2000. Kaplan, Zekâi, Dinî Mûsikî Dersleri, MEB Yay., İstanbul 1991. Karadeniz, Ekrem, Türk Mûsikîsi’nin Nazariye ve Esasları, İş Bankası Kültür Yay., İstanbul 1965. Koca, Fatih, İslam Tarihi ve Medeniyeti’nde Salâlar ve Salavâtlar, Basılmamış Doktora Tezi, 2013 Sivas, 45. Koca, Fatih, Nuri Özcan ile Mülâkât, Afyon Sandıklı DİB Dinî Mûsikî Programı Toplantısı, Afyon 30 Eylül 2012. Komisyon, Ayhan Altınkuşlar, Ruhi Kalender, Nuri Özcan (Komisyon), İHL için Dinî Mûsikî I, Kalem Yay., Ankara 1996. Kur’ân-I Kerim, DİB Yayınları. Muslim b.El-haccâc, Ebû’l-Huseyn el-Kuşeyrî, el-Cāmi‘u’s-Sahîh. Tah. İzzuddîn Dıllî, İmâdeṭ-Ṭayyâr, Yâsir Hasan, Beyrut: Mu’essesetu’r-Risâle, 2013. Özalp, M. Nazmi, Türk Mûsikîsi Tarihi I, MEB, İstanbul 2000. Özcan, Nuri, “Cumhûr İlâhisi”, DİA, İstanbul 1993, VIII, 94. Öztuna, Yılmaz, Türk Mûsikîsi Ansiklopedik Sözlüğü, Orient Yay., Ankara 2006. Paşa, İbrahim Rifat , Mir’âtü’l-Harameyn, Hazine Yay., (trc. Lütfullah Yavuz), İzmir 2010. Sezikli, Ubeydullah, “Temcîd”, DİA, İstanbul 2011, XXXX, 410-411. Tanman, M. Baha, “Mahfil”, DİA, Ankara 2003, XXVII, 331. Tanrıkorur, Cinuçen, Müzik Kimliğimiz Üzerine Düşünceler, Ötüken Yay., İstanbul 1998. Tirmizî, Muhammed b. İsâ, es-Sünen. Tah.İzzuddîn Dıllî, İmâdeṭ-Ṭayyâr, Yâsir Hasan, Beyrut: Mu’essesetu’r-Risâle, 2013. Turabi, Ahmet Hakkı, “Câmi Mûsikîsi”, Câmi Yazıları, DİB Yay., Ankara 2012, s. 168. İnternet: http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.58ef84dc4dd80 8.97264302. Erişim Tarihi; 13.04.2017. 17: 09.