Kamusal Alanın Dönüşümü ve Kentsel Mekanın İletişimsel Niteliği Üzerine Düşünmek

Kamusallığın ne olduğuna ve nasıl oluştuğuna dair tartışmalar ve yazınlar esasen sosyal bilimler kapsamında üretilen çalışmalarda geliştirilmiştir. Genel olarak, bahsi geçen tüm çalışmalarda kamusal alan kavramı, kamusallığın fiziksel sınırları ötesine geçen çeşitli boyutlarını tariflemek üzere kullanılmaktadır. Bu yaklaşım içerisinde, iletişimsel bir fenomen ifadesiyle, kamusallığın ve kamusal alan(lar)ın üretimi ve yeniden üretimi fiziksel mekandan bağımsızdır. Ancak, kamusallığın fiziksel sınırları ötesine geçen boyutları herhangi bir kent içerisinde geleneksel kamusal mekanların varlığını inkar veya göz ardı da etmemektedir. Diğer taraftan, kentler farklı toplulukları ve etkinliklerini bir araya getirerek toplumsal süreçlere mekânsal bir ara yüz sağlarken, eş zamanlı olarak da toplumsal süreçler kentleri mekânsal olarak tanımlamakta ve dönüştürmektedir. Kısaca, insanlar arası bir iletişim sürecinden bahsetmek gerektiğinde mekandan bağımsız bir kavrayış da mümkün olmayacaktır. Dolayısıyla, bu çalışmanın temel motivasyonu sosyal bilimler çerçevesinde ele alındığı üzere geniş bir perspektifte, kentsel mekanın kamusallığı ve iletişimsel niteliği üzerine teorik bir tartışma açmaktır. Söz konusu motivasyon, kentsel mekanların organizasyonuna dair mesleki pratiklere kamusal/toplumsal bakış açısını genişleten bir yaklaşım geliştirmek amacındadır

Thinking on the Transformation of the Public Sphere and the Communicative Nature of Urban Space

The debates and literature on what is publicness and how it is formed have been developed substantially in the studies from the domain of social sciences. In all these studies, the concept of the public sphere is used to describe the various aspects that reach beyond the physical limits of publicness. Within this approach, the production and (re)production of publicness and public spheres are independent of the physical space by the expression of a communicative phenomenon. However, the aspects of publicness that reach beyond the physical limits do not deny or disregard the existence of conventional public spaces in a given urban pattern. On the other hand, while cities provide a spatial interface for social processes bringing diverse communities and activities together, simultaneously social processes define and transform cities spatially. In other words, it is not possible to picture a communication process between people independently of space. In accordance, the main motivation of this study is to open a theoretical discussion on the publicness and the communicative nature of urban space in a broad perspective. The motivation aims to develop an approach that broadens the social perspective on spatial practices in the organization of urban spaces.

PDF

___

Arendt, H. (1998). The Human Condition. London: The University of Chicago Press.
Binali Yıldırım: Bu açıklamayı yaptım. Bu bir hataysa hata benim. (2019, 28 Mayıs). http://www.cumhuriyet.com.tr/haber/siyaset/1413884/Binali_Yildirim__Bu_aciklamayi_yaptim._Bu_bir_hataysa_hata_benim_. html
Bütün, Ö. (2002). Kent Mekanı ve Görsel Bilgi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Communis. (2017). Latin Word Lookup. Erişim 23.12.2017 http://www.archives.nd.edu/cgi-bin/lookup.pl?stem=communis&ending= Cüceloğlu, D. (2002). İletişim Donanımları. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Curran, J. R. (1983). Architecture and the Urban Experience. New York: Van Nostrand Reinhold.
Demir, M. (2010). Kentsel İletişim ve Kamusal İnsan Kavramları Perspektifinde Yaşanılır Mekan Olgusu ve Kamusal Alanların Organizasyonu; Antik Çağ’da ve Günümüzde Bergama Örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi/Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Fraser, N. (1990). Rethinking the Public Sphere: A Contribution to the Critique of Actually Existing Democracy, Social Text, 25/26, 56-80.
Habermas, J. (1991). The Structural Transformation of the Public Sphere: An Inquiry into a Category of Bourgeois Society. Cambridge and Massachusetts: MIT Press.
İletişim. (2017). Türk Dil Kurumu. Erişim 23.12.2017 http://www.tdk.gov.tr
Lasswell, H.D. (1960). The Structure and Function of Communication in Society. W. Schramm (Ed.), Mass Communications içinde (s. 117-129). Urbana, IL: University of Illinois Press.
Merriman, J. (2009). European Civilization (1648-1945) Lectures: Why No Revolution in 1848 in Britain. Erişim 23.12.2017 http://oyc.yale.edu/ history/hist-202/lecture-11
Negt, O. & Kluge, A. (1993). Public Sphere and Experience: Toward an Analysis of the Bourgeois and Proletarian Public Sphere. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Özbek, M. (2004). Giriş: Kamusal – Özel Alan, Kültür ve Tecrübe. M. Özbek (Ed.), Kamusal Alan içinde (s. 443-501). İstanbul: Hil Yayınları.
Raaflaub, K. A., Ober, J. & Wallace, R. W. (2007). Origins of Democracy in Ancient Greece. Berkeley: University of California Press.
Sennett, R. (2002). The Fall of Public Man. London: Penguin.