Değişen Türkiye ve Toplumsal Düzen

Bu çalışmada Türkiye’de toplumsal düzen ve istikrar konusu modernleşme sürecinin ürettiği değer çoğulculuğu, moral otonomi ve farklılaşan hayat tarzları/ahlak telakkileri bağlamında analiz edilmektedir. İster geleneksel isterse modern olsun bir toplumun düzen ve istikrarı hem bireyler tarafından içselleştirilmiş/ahlak haline getirilmiş kuralları hem de bireyleri düzen ve istikrarı bozmayacak şekilde davranmaya dışarıdan zorlayan müeyyide esaslı kuralları gerektirir. Geleneksel toplumlar nispeten homojen yapıları nedeniyle ortak ahlaki zemini kolaylıkla elde edebilirken modern çoğulcu toplumlarda ortak ahlaki gelenek ortadan kalkmaya yüz tutar. Türkiye’de modernleşme süreci ahlaki çoğulculuğun yaygınlaşmaya yüz tuttuğu aşamaya gelmiştir. Ahlaki çoğulculuk bağlamında Türkiye’de toplumsal düzen ve istikrar için gerekli yurttaşlık erdemlerinin üretilmesinin imkânları analiz edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Toplumsal Düzen ve İstikrar, Aydınlanma, Ahîlik

This study analyzes social order and stability in the context of moral autonomy and moral pluralism produced by the modernization process in Turkey. Both traditional and modern societies require internalized rules and external authority to maintain social order and stability. Traditional societies are relatively homogenous and could have a shared moral tradition comparing to modern societies which are characterized by moral pluralism and thus tend to loose common moral ground.

Keywords:

Social Order and Stability, Enlightenment, Akhism,

PDF

___

Atik, K. (2011), “Ahilik ve Siyaset”, Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 13(2), ss. 57-73.
Burtt, S. (1993), “The Politics of Virtue Today: A Critique and a Proposal”, Polity, 33(1), ss. 101-125.
Eisenstadt, S. N. (2002), “Multiple Modernities”, Multiple Modernities, Editör: S. N. Eisenstadt, London: Transaction Publishers.
Fârâbî, (2000), İdeal Devlet, (Çeviri: Ahmet Arslan), Ankara: Vadi Yayınları.
Galston, W. A. (1988), “Liberal Virtues”, APSR, 82(4), ss. 1277-1290.
Galston, W. A. (2012), Liberal Çoğulculuk: Değer Çoğulculuğunun Siyaset Teorisine ve Uygulamasına Yönelik Sonuçları, (Çeviri: Zeynel A. Kılınç), Sakarya: Sakarya Üniversitesi Kültür Yayınları.
Hobbes, T. (1985), Leviathan, ed. C. B. Machperson, Londra: Penguin Classics.
Hume, D. (1985), Essays: Moral, Political, and Literary, Editör: Eugene Miller, Indianapolis: Liberty Fund.
Kazıcı, Ziya. (1988), “Ahîlik”, md. DİA. İstanbul: cilt: 1, ss. 540-542.
Kılınç, Z. A. (2009), “Siyaset Felsefesi, İnsan Doğası ve Kolektif Eylem”, Boğaziçi Üniversitesi Felsefe Tartışmaları Dergisi, sayı 43, ss. 41-73.
Kılınç, Z. A. (2012), “J. S. Mill ve Müzakereci Demokrasi", Finans, Politik & Ekonomik Yorumlar, 49(566), Nisan, ss. 5-14.
Lees, L. (2004), “The Emancipatory City: Urban (Re)Visions”, Emancipatory City: Paradoxes and Possibilities, L. Lees (der.) London: Sage Publications, ss. 3-30.
Moore, J. (1977), “Hume’s Political Science and the Classical Republican Tradition”, Canadian Journal of Political Science, 10(4), ss. 809-839.
Ocak, A. Yaşar. (1996), “Fütüvvet”, md. DİA. İstanbul: cilt: 13, ss. 261-263.
Olson, M. (1971), The Logic of Collective Action: Public Goods and the Theory of Groups, Cambridge: Harvard University Press.
Putnam, R. D. (1993), Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy. Princeton: Princeton University Press.
Putnam, R. D. (2000), Bowling Alone: The Collapse and Revival of American Community, New York: Simon & Schuster.
Remmer, K. L. (1997), “Theoretical Decay and Theoretical Development: The Resurgence of Institutional Analysis”, World Politics, 50(1), ss. 34-61.
Robertson, J. (1983), “The Scottish Enlightenment at the limits of the civic tradition”, History of Political Thought, 4(3): 451-482.
Sancaklı, S. (2010), “Ahilik Ahlâkının Oluşumunda Hadislerin Etkisi”, İ. Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), ss. 1-28.
Sarıkaya, M. Saffet. (1999), “Osmanlı Toplumunun İlk Asırlarında Toplumun Dinî Yapısına Ahilik Açısından Bir Bakış Denemesi”, Yeni Türkiye Dergisi Osmanlı Özel sayısı.
Solomon, G. “Hume on ‘Greatness of Soul’”, Hume Studies, 26(1): 129-142.
Stilz, A. B. (2003), Opinion and Reform in Hume’s Political Philosophy, Princeton: Princeton University Press.
Tekin, Mustafa. (2006),“Bir Sosyal Kontrol Aracı Olarak Ahîlik Ve Toplumsal Dinamikleri”, NEÜ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, sayı 21, ss. 219-235.
Turan, N. Sinan. (2007), “Selçuklu ve Osmanlı Anadolu'sunda Ahiliğin Sosyo-Ekonomik Gelişim Süreci”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, Sayı: 52, ss. 151-187.
Vergin, N. (2007), “AKP, Türkiye’nin Emniyet Kemeri ” Vatan Gazetesi, Röportaj, Mine Şenocaklı, www.gazetevatan.com (31.12.2007)
Zagorin, P. (2003), “Republicanism”, British Journal fort he History of Philosophy, 11(4), ss. 701-714.