Sağlık Çalışanlarında Örgütsel Affetme, Örgütsel Dedikodu ve İntikam Niyeti Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi

Bu araştırmanın amacı, sağlık çalışanlarının örgütsel affetme, örgütsel dedikodu ve intikam niyetine ilişkin algılarını incelemek ve örgütsel affetme ve örgütsel dedikodunun intikam niyetine etkisini ortaya koymaktır. Çalışmada örgütsel affetme, örgütsel dedikodu ve intikam niyetinin sağlık çalışanlarının sosyo-demografik özelliklerine göre farklılaşıp farklılaşmadığının belirlenmesi de hedeflenmektedir. Araştırmada, Sakarya ilinde bir eğitim ve araştırma hastanesinde çalışan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 191 sağlık çalışanına anket uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre, sağlık sektöründe çalışanlarda durumları affetme algısı lisans ve üzeri eğitime sahip olanlarda, hemşirelerde ve 9 yıl ve daha az süredir sağlık sektöründe çalışanlarda daha düşük bulunmuştur. Örgütsel dedikodu algısının diğer sağlık personelinde lisans ve üzeri eğitim düzeyinde olanlarda ve 9 yıl ve daha az süredir sağlık sektöründe çalışanlarda daha düşük olduğu belirlenmiştir. İntikam niyetinin ise kadınlarda ve önlisans ve üzeri eğitim düzeyindekilerde daha düşük olduğu ortaya konulmuştur. Çalışma sonucunda, sağlık çalışanlarının intikam niyetini örgütsel affetmenin negatif yönde ve örgütsel dedikodunun pozitif yönde etkilediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Örgütsel Affetme, Örgütsel Dedikodu, İntikam Niyeti, Sağlık Çalışanları, Hastane

PDF

___

Akın, M., Özdevecioğlu, M. ve Ünlü, O. (2012). “Örgütlerde İntikam Niyeti Ve Affetme Eğiliminin Çalışanların Ruh Sağlıkları İle İlişkisi”. Amme İdaresi Dergisi, Cilt 45, Sayı 1, s. 77-97.
Alpar, R. (2013). Uygulamalı İstatistik Ve Geçerlik-Güvenilirlik. Detay Yayıncılık, Ankara.
Altuntaș, S., Șahin Altun, Ö. & Çevik Akyil, R. (2014). “The nurses’ form of organizational communication: What is the role of gossip?”. Contemporary Nurse, 48/1, pp. 109-116.
Altuntaş, S., Şahin Altun, Ö. ve Çevik Akyıl, R. (2017). “Hemşire, Doktor Ve Diş Hekimi Akademisyenler Arasında Örgütsel İletişimde Dedikodu”. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, Cilt 3, Sayı 4, s. 107-116.
Artaç, M. (2017). Dedikodu Ve Söylentinin İşletme Verimliliğine Etkisi Üzerine Mersin İlinde Hemşireler Üzerine Bir Uygulama. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Mersin.
DiFonzo, N., Bordia, P. & Rosnow, R.L. (1994). “Reining in Rumors”. Organizational Dynamics, 23/1, pp. 47-62.
Erol, Y. ve Akyüz, M. (2015). “Dünyanın En Eski Medyası: Dedikodunun Örgüt Düzeyindeki İşlevleri Ve Algılanışı: Sağlık Örgütlerinde Bir Alan Araştırması”. Journal of World of Turks, Cilt 7, Sayı 2, s. 149-166.
Eşkin, F. (2010). Dedikodu ve Söylenti: Ölçek Geliştirme Çalışması Ve Hemşirelikte Bir Uygulama. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Güllü, S. ve Şahin, S. (2016). “Antrenörlerin İntikam (Öç Alma) Davranışlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt 9, Sayı 47, s. 863-871.
Konan, N. ve Nazlı, K. (2018). “Okul Yöneticilerinin Örgütsel Affedicilik Düzeyleri”. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 8, Sayı 16, s. 127-143.
Kuo, C.C., Chang, K., Quinton, S., Lu, C.Y. & Lee, I. (2015). “Gossip in the Workplace and the Implications for HR Management: A Study of Gossip and its Relationship to Employee Cynicism”. The International Journal of Human Resource Management, 26/18, pp. 2288-2307.
McCullough, M.E., Worthington Jr, E.L. & Rachal, K.C. (1997). “Interpersonal Forgiving in Close Relationships”. Journal of Personality and Social Psychology, 73/2, pp. 321-336.
Michelson, G., Van Iterson, A. & Waddington, K. (2010). “Gossip in Organizations: Contexts, Consequences, and Controversies”. Group & Organization Management, 35/4, pp. 371-390.
Stone, M. (2002). “Forgiveness in the Workplace”. Industrial and Commercial Training, 34/7, pp. 278-286.
Şantaş, G., Özer, Ö., Şantaş, F. ve Uğurluoğlu, Ö. (2017). “The Examination of Organizational Gossip Functions in terms of Socio-Demographic Variables in Health Employees”, 1st Eurasian Conference on Language and Social Sciences, Antalya 22-24 Mayıs 2017.
Şantaş, G., Uğurluoğlu, Ö., Özer, Ö. & Demir, A. (2018). “Do Gossip Functions Effect on Organizational Revenge and Job Stress Among Health Personnel?”. Journal of Health Management, 20/1, pp. 64-72.
Şener, E. (2013). Örgütsel İntikam Üzerine Nitel Bir Araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Şener, E. ve Çetinkaya, F.F. (2015). “Bir Liderlik Özelliği Olarak Affetme Ve Örgütsel Düzeyde Etkileri Üzerine Bir İnceleme”. İşletme Araştırmaları Dergisi, Cilt 7, Sayı 4, s. 24-42.
Tatarlar, C.D. ve Çangarlı, B.G. (2018). “İntikam Mı Affetme Mi? Örgütsel Yaşamda Çok Bilinmeyenli Bir Denklem”. Ege Akademik Bakış Dergisi, Cilt 18, Sayı 4, s. 591-603.
Thomas, S.A., & Rozell, E.J. (2007). “Gossip and Nurses: Malady or Remedy?”. The Health Care Manager, 26/2, pp. 111-115.
Thompson, Y.L.., Snyder, C.R. & Hoffman, L. (2005). “Heartland Forgiveness Scale”. Faculty Publications, Department of Psychology, Paper 452.
Tripp, T. M., Bies, R. J. & Aquino, K. (2007). “A Vigilante Model of Justice: Revenge, Reconciliation, Forgiveness, and Avoidance”. Social Justice Research, 20/1, pp. 10-34.
Wade, S.H. (1989). “The Development of a Scale to Measure Forgiveness”. (Unpublished doctoral dissertation). Fuller Theological Seminary Graduate School of Psychology, California.
Yılmaz, Ö.D. (2014). “Algılanan Mağduriyetin Affetme Eğilimi Ve İntikam Niyeti Üzerindeki Etkisi: Konaklama İşletmeleri Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma”. Afyon Kocatepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 16, s. 87-105.