İncelememize konu olan kitap, yazarın doktora tezine dayanmaktadır.1 Kaynakların sınırlılığı dolayısıyla araştırılması oldukça çetrefilli bir konu seçilmiştir. Zira değil sıradan bir Osmanlı kadını, hanedana mensup kadınlar hakkında bile kaynaklarda bilgi bulmak, hatta gazetelerde adlarının anıldığını bile görmek nadirattandır. Hanedan kadınlarının dahi ancak doğum ve ölüm gibi olaylar vesilesiyle adları anılmıştır. Dolayısıyla Osmanlı’da büyük ölçüde kadınların başrolde olduğu fuhuş gibi bir konuyu incelemek daha en baştan birçok yönden zorluğu içerisinde barındırmaktadır. Beş bölümden oluşan kitabın temel sorusu 1879 ve 1884 tarihli fuhuşla ilgili iki nizamnamenin hangi koşullar altında, ne saiklerle ortaya çıkıp nasıl uygulandığı üzerine kurulmuştur. Bu sorulara cevap aranırken ilgili nizamnamelerin Sultan II. Abdülhamid döneminde Tanzimat’a bağlı olarak sürdürülen modernleşme ve kanunlaşma pratiklerindeki yeri aranmıştır.