Öğretmen Adaylarının Eğitim Hukuku İle İlgili Eğitim İhtiyaçlarının Belirlenmesi

Bu araştırmanın amacı öğretmen adaylarının temel düzeyde eğitim hukuku ile ilgili eğitim ihtiyaçlarının neler olduğunu belirlemektir. Bu çalışmada, nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklem grubunu Marmara Üniversitesi’nde eğitim görmekte olan, “Eğitim Yönetimi” veya “Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi” derslerini almış olan 3. ve 4. sınıf öğrencisi 386 öğretmen adayı oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak öğretmen adaylarının temel düzeyde eğitim hukuku ile ilgili bilgi düzeylerini belirlemek için araştırmacılar tarafından 54 soruluk “Eğitim Hukukuna İlişkin Bilgi Düzeyi Belirleme Anketi” oluşturulmuştur. Toplanan verilerin çözümlenmesinde yüzde, frekans ve aritmetik ortalama testleri yapılmıştır. Elde edilen bulgulara göre; geliştirilen formda yer alan “öğretmenlerin hak ve sorumlulukları”, “disiplin hukuku”, “özel öğretim hukuku”, “özel eğitim hukuku” ve “kamu okullarının finansmanı” ile ilgili bölümlerdeki sorulara verilen doğru cevapların ortalamalarının düşük olduğu saptanmıştır. “Öğrencilerin hak ve sorumlulukları” ve “sınav hukuku” ile ilgili bölümlerinde bulunan sorulara verilen doğru cevapların ortalamalarının ise yüksek olduğu ancak “eğitim alma hakkı” ve “eğitime devamın sağlanması”, “öğrencilerin kılık kıyafetleri” ve “sınav kağıtlarının hazırlanması” ile ilgili sorulara verilen doğru cevapların ortalamalarının ise düşük olduğu tespit edilmiştir. Bu araştırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda öğretmen adaylarının eğitim hukuku ile ilgili eğitim ihtiyaçlarının giderilmesine yönelik Eğitim Hukuku dersinin lisans düzeyinde zorunlu ders olarak müfredata alınması önerilmektedir. Böylece öğretmen adaylarının bu alanda görülen bilgi eksiklikleri giderilerek, meslek hayatlarında karşılarına çıkabilecek farklı durumlarla mücadele edebilme becerileri kazandırılabilir.

Anahtar Kelimeler:

eğitim hukuku, öğretmen adayı, eğitim ihtiyacı

Determination of the Educational Needs of Teacher Candidates Related to Educational Law

The purpose of this study was to determine the educational needs of teacher candidates related about basic education law. In this study, screening model which is one of the quantitative research methods was used. The sample group of the study consisted of 386 teacher candidates from 3rd and 4th grade students who are studying at Marmara University and who took “Education Management” or “Turkish Education System and School Management” courses. As a data collection tool, 54-item Knowledge Level Determination Questionnaire on Educational Law tarafından was prepared by the researchers to determine the level of knowledge of prospective teachers about basic education law. Percentage, frequency and arithmetic mean tests were performed to analyze the collected data. According to the findings; “Rights And Responsibilities Of Teachers ”, “Disciplinary Law”, “Private Teaching Law” “Special Education Law” and “Financing Public Schools” It was found that the average of the correct answers given to the questions in the related sections were low. Rights And Responsibilities Of Students” and “Exam Law” ıt was found that the average of the correct answers to the questions found in the relevant sections of the study was high. But “Right to Education” “Ensuring Continuation of Education”, “Students' Costumes” and “Preparation of Examination Papers” it was found that the average of the correct answers to the questions about the low. In line with the results obtained in this study, it is suggested that the Education Law course should be included in the curriculum as a compulsory course at the undergraduate level in order to meet the educational needs of prospective teachers regarding education law. Thus, by eliminating the information deficiencies of the prospective teachers in this field, they can gain the skills to combat different situations in their professional lives.

Keywords:

Educational law, teacher candidates, educational needs,

PDF

___

Aker, G. (2014). Öğretmen adaylarının kaynaştırma eğitimi hakkındaki tu tumları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Akyüz, E. (1981). Eğitim hukuku ders notu. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Araştırmaları Merkezi.
Aydın, İ. (2006). Eğitim ve öğretimde etik. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Bademci, V. (2011). Kuder-Richardson 20, Cronbach’ın Alfası, Hoyt’un varyans analizi, genellenirlik kuramı ve ölçüm güvenirliği üzerine bir çalışma, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 173-193.
Bingöl, B. (2012). Türkiye için bir eğitim hukuku teorisinin gerekliliği, Hacettepe Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 2, 25-38.
Boran, A., Atalmış, E. H. ve Sağır, E. (2015). Özel öğretim kurs merkezi öğretmenleri ve çalışma koşulları. Turkish Journal of Education TURJE, 4(4), 17-29.
Büyüköztürk, Ş. (2005). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Camadan, F. (2012). Sınıf öğretmenleri ve sınıf öğretmeni adaylarının kaynaştırma eğitimine ve bep hazırlamaya ilişkin özyeterliklerinin belirlenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 11(39), 128-138.
Cereci, C. (2009). Kamu ilk ve orta öğretim okullarında çalışan öğretmenlerin özlük haklarını bilme ve kullanma düzeyleri:Mersin ili Tarsus ilçesi örneği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Çiftçi, A. (1993). Türk eğitim hukuku. Ankara: Dizgi Baskı.
Erdem, A. R. (2010). İlköğretim ve ortaöğretim öğretmenlerinin karşılaştığı özlük sorunları ve bu özlük sorunlarının performanslarına etkisi konusundaki görüşleri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(1), 21-55.
Gözün, Ö. ve Yıkmış, A. (2004). Öğretmen adaylarının kaynaştırma konusunda bilgilendirilmelerinin kaynaştırmaya yönelik tutumlarının değişimindeki etkililiği. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5(2), 65-77.
Güçlü-Yılmaz, F. (2017). Güçlü bir hukuk devleti için etik, demokratik, laik eğitim sistemi ve eğitim hukuku. Türkiye Barolar Birliği Dergisi. 347-388.
Georgetown Üniversitesi. (2019). Education law. 10/05/2019 tarihinde adresinden https://www.law.georgetown.edu/your-life-career/career-exploration-professional-development/for-jd-students/explore-legal-careers/practice-areas/education-law/ adresinden erişilmiştir.
Ahearn, D. ve Powers, T. (2014). Education law: A Career Guide. 10/05/2019 tarihinde https://hls.harvard.edu/content/uploads/2008/07/2015_educationlawguide_final.pdf adresinden erişilmiştir.
Imber, M., Van Geel, T., Blokhuis, J.C. ve Feldman J. (2013). A teacher’s guide to education law. (5th ed). New York: Routledge.
Karaman-Kepenekçi Y. ve Taşkın, P. (2017). Eğitim hukuku. Ankara: Siyasal Kitabevi.
Karaman-Kepenekçi, Y. (2004). İlköğretim okulu yöneticilerinin eğitim mevzuatına ilişkin görüşleri. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3(6), 159-174.
MEB. (2018) Milli Eğitim İstatistikleri. 12/06/2019 tarihinde https://sgb.meb.gov.tr/www/icerik_goruntule.php?KNO=270 adresinden erişilmiştir.
Okçu, D. (2007). Eğitim hakkı ve tarihsel gelişimi. Yüzüncü yıl üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 45-59.
Şişman, M. ve Turan, S. (2002). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16-17 Mayıs 2002, Ankara : Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Uçuş Ş. ve Şahin, A. E. (2012). Çocuk hakları sözleşmesi’ne yönelik öğretmenlerin ve okul yöneticilerinin görüşleri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 3(1), 25-41.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yılmaz, K. ve Altınkurt, Y. (2011). Göreve yeni başlayan özel dershane öğretmenlerinin kurumlarındaki çalışma koşullarına ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(2), 635-650.
YÖK. (2018a). Programların güncelleme gerekçeleri, getirdiği yenilikler ve uygulama esasları. 21.12.2018 tarihinde https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Yeni-Ogretmen-Yetistirme-Lisans-Programlari/AA_Sunus_%20Onsoz_Uygulama_Yonergesi.pdf adresinden erişilmiştir.
YÖK. (Yükseköğretim Kurulu). (2018b). Yeni öğretmen yetiştirme lisans programları. 21.12.2018 tarihinde https://www.yok.gov.tr/Documents/Kurumsal/egitim_ogretim_dairesi/Yeni-Ogretmen-Yetistirme-Lisans-Programlari/Rehberlik_ve_Psikolojik_Danismanlik_Lisans_Programi.pdf adresinden erişilmiştir.
1739 Sayılı Milli Eğitim Temel Kanunu (Haziran 24, 1973). Resmi Gazete. No:14574.
6528 sayılı Millî Eğitim Temel Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. (2014). Resmi Gazete. Ankara.