195105

Narsistik Kişilik Özellikleri ile Affedicilik Arasındaki İlişki: Bağlanma Stillerinin Aracı Rolü

Bu çalışmada narsistik kişilik ve kırılgan narsisizm ile affedicilik arasındaki ilişki ve bu ilişkide bağlanma biçimlerinin aracı rolünün araştırılması amaçlanmaktadır. Bu doğrultuda “narsistik kişilik ve kırılgan narsisizm ile affetme arasındaki ilişkide bağlanma biçimlerinin aracı rolü var mıdır?” şeklinde bir araştırma sorusu geliştirilmiştir. Araştırmanın katılımcılarını Gaziantep Üniversitesi’nde farklı fakültelerde öğrenim görmekte olan 536 lisans öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada Kişisel Bilgi Formu, Heartland Affetme Ölçeği, Kırılgan Narsisizm Ölçeği, Narsistik Kişilik Envanteri ve Erişkin Bağlanma Biçimi Ölçeği kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen veriler üzerinde betimsel istatistiklerle birlikte Pearson Korelasyon Analizi ve bağlanma biçimlerinin aracı etkisine bakabilmek için SPSS Macro Process v.3.3 programı ve Sobel testi kullanılmıştır. Analiz sonuçlarına göre, narsistik kişilik ile kırılgan narsisizm ve bağlanma biçimleri arasında pozitif anlamlı ilişki, güvenli bağlanma biçimiyle affetme arasında pozitif anlamlı ilişki, kaygılı bağlanma biçimiyle affetme arasında negatif anlamlı ilişki, narsistik kişilik ve kırılgan narsisizm ile affetme arasında negatif anlamlı ilişki bulunmuştur. Narsistik kişilik ile affetme arasındaki ilişkide güvenli bağlanma ve kaygılı bağlanmanın kısmi aracı rolü olduğu belirlenmiştir. Kırılgan narsisizm ile affetme arasındaki ilişkide ise güvenli bağlanma aracı etki göstermezken, kaygılı bağlanmanın kısmi aracı rolü olduğu belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Narsistik kişilik, bağlanma stilleri, affetme

The Relationship Between Narcissistic Personality Traits and Forgiveness: Mediating Role of Attachment Style

The aim of this study is to investigate the correlation between narcissistic personality, hypersensitive narcissism and forgiveness; as well as the mediating role of attachment styles. In this direction, a research question has been developed: “Do attachment styles have a mediating role in the relationship between narcissistic personality, hypersensitive narcissism and forgiveness?”. The participants of this research are 536 undergraduate students at Gaziantep University, currently continuing majoring in different departments. Personal Information Form, Heartland Forgiveness Scale, Narcissistic Personality Inventory, Hypersensitive Narcissism Scaleand Adult Attachment Style Scale were used in the study. SPSS Macro Process v.3.3 program and Sobel test were used to look at the mediating effect of the attachment styles, descriptive statistics and Pearson Correlation Analysis were used on the data obtained in the study. According to the results of the analysis, a positive significant relationship was found between narcissistic personality and hypersensitive narcissism and attachment styles, a positive significant relationship between safe attachment and forgiveness, a negative relationship between anxious attachment style and forgiveness, a negative significant relationship between narcissistic personality and hypersensitive narcissism and forgiveness. Secure attachment and anxious attachment have been found to have a partial mediating role in the relationship between narcissistic personality and forgiveness. In the relationship between hypersensitive narcissism and forgiveness, secure attachment was not effective, while anxious attachment was found to have a partial mediator role.

Keywords:

Narcissistic personality, attachment styles, forgiveness,

PDF

___

Ainsworth, M. D. S., Blehar, M. C., Waters, E. ve Wall, S. N. (1978). Patterns of attachment: A psychological study of the strange situation. Erlbaum: Hillsdale, NJ.
Akhtar, S. ve Thompson, J. A. (1982). Overview: narcissitic personality disorder. American Journal of Psychiatry, 139 (1), 12-20.
Alisinanoğlu, F. ve Köksal, A. (2000). Gençlerin ben durumları (ego state) ve empatik becerilerin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 11-16.
Atay, S. (2010). Çalışan narsist: örgütler, liderler, yöneticiler ve astlar. İstanbul: Namar Yayınları.
Aydemir, M. ve Bayram, N. (2016). Yapısal eşitlik modellemesi ile yalnızlık, kendini affetme ve kendini sevme değişkenleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 35(1), 81-88.
Ayyıldız, E., ve Elkin, N. (2016). Üniversite öğrencilerinin bağlanma stilleri ile sürekli öfke ve öfke ifade tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 51-68.
Bachar, E., Canetti, L., Hadar, H., Baruch, J., Dor, Y. ve Freedman, S. (2015). The role of narcissistic vulnerability in predicting adult posttraumatic symptoms from childhood sexual abuse. Child Psychiatry & Human Development, 46(5), 800-809.
Bartholomew, K. (1990). Avoidance of intimacy: an attachment perspective. Journal of Social and Personal Relationships, 7, 147- 178.
Bartholomew, K., ve Shaver, P. R. (1998). Methods of assessing adult attachment: Do they converge?. J. A. Simpson ve W. S. Rholes (Ed.), Attachment Theory and Close Relationships içinde (s. 25-45). New York: Guilford Press.
Besser, A. ve Priel, B. (2009). Emotionalresponses to a romanticpartner's imaginaryrejection: the roles of attachment anxiety, covert narcissism, and self-evaluation. Journal of Personality, 77(1), 287-32.
Bowlby, J. (2012). Bağlanma. (T.V. Soylu, Çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 1969).
Bowlby, J. (2014). Ayrılma. (M. Günay, Çev.). İstanbul: Pinhan Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 1973).
Bretherton, I. (1992). The origins of attachment theory: John Bowlby and Mary Ainsworth. Developmental psychology, 28(5), 759-775.
Bugay, A. (2010). Kendini affetmeyi yordayan sosyobilişsel, duygusal ve davranışsal faktörlerin incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Dickinson, K. ve Pincus, A. (2003). Interpersonalanalysis of grandiose and vulnerable narcissism. Journal of Personality Disorders, 17(3), 188-207.
Durak Batıgün, A. ve Büyükşahin, A. (2008). Aleksitimi: psikolojik belirtiler ve bağlanma stilleri. Klinik Psikiyatri Dergisi, 11(3), 105-114.
Eaton, J., Ward Struthers, C., ve Santelli, A. G. (2006). Dispositional and state forgiveness: The role of self-esteem, need for structure, and narcissism. Personality and Individual Differences, 41(2), 371-380.
Enright, R. D. (1996). Counseling within the forgiveness triad: On forgiving, receiving forgiveness, and self-forgiveness. Counseling and Values, 40(2), 107-126.
Enright, R. D. ve Fitzgibbons, R. P. (2000). Helping clients forgive: An empirical guide for resolving anger and restoring hope. Washington, DC, US: American Psychological Association.
Fatfouta, R., Gerlach T.M., Schröder-Abé, M. ve Merkl, A. (2015). Narcissism and lack of interpersonal forgiveness: the mediating role of state an ger, state rumination, and state empathy. Journal of Research in Personality, 75, 36-40.
Gürbüz, S. (2019). Sosyal bilimlerde aracı, düzenleyici ve durumsal etki analizleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Hall, J. H. ve Fincham, F. D. (2005). Self–forgiveness: the stepchild of forgiveness research. Journal of Social and Clinical Psychology, 24(5), 621-637.
Hayes, A. (2013). Introduction to Mediation, Moderation and Conditional Process Analysis a Regression-Based Approach. New York, Gulford Press.
Hazan, C. ve Shaver, P. (1987). Romantic love conceptualized as an attachment process. Journal of Personality and Social Psychology, 52(3), 511-524.
Kardaş, S. (2017). Sanal kimlik ve spiritüel iyi oluşun üniversite öğrencilerinin narsistik eğilimlerini yordayıcılığı. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Kernberg, O. (2012). Sınır durumlar ve patolojik narsisizm. (M. Atakay, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
Kobak, R. R. ve Sceery, A. (1988). Attachment in late adolescence: working models, affect regulation, and representations of self and others. Child development, 59, 135-146.
Krizan, Z. ve Johar O. (2012). Envy divides the two faces of narcissism. Journalof Personality. 80(5), 1415-1451.
Lawler-Row, K. A., Younger, J. W., Piferi, R. L. & Jones, W. H. (2006). The role of adult attachment style in forgiveness following an interpersonal offense. Journal of Counseling & Development, 84(4), 493-502.
Macaskill, A. (2012). Differentiating dispositional self-forgiveness from other forgiveness: Associations with mental health and life satisfaction. Journal of Social and Clinical Psychology, 31(1), 28-50.
Masterson, J. F. (2006). Narsistik ve borderline kişilik bozuklukları. (B. Açıl, Çev.). İstanbul: Litera Yayıncılık.
McCullough, M. E. (2000). Forgiveness as human strength: theory, measurement, and links to well-being. Journal of Social and Clinical Psychology, 19(1), 43- 55.
Morf, C. ve Rhodewalt, F. (2001). Unraveling the paradoxes of narcissism: a dynamic self-regulatoryprocessing model. PsychologicalInquiry, 12(4), 177-196.
Özteke Kozan, H. İ., Kesici, Ş. ve Baloğlu, M. (2017). Affedicilik ve duyguları yönetme becerisi arasındaki çoklu ilişkinin incelenmesi. Değerler Eğitimi Dergisi, 15(34), 193-215.
Preacher, K. J. ve Hayes, A. F. (2008). Asymptotic and resampling strategiesfor assessing and comparing indirect effects in multiple mediator models. Behavior Research Methods, 40(3), 879–891.
Ra, Y. S., Cha, S. Y., Hyun, M. & Bae, S. M. (2013). The mediating effects of attribution styles on the relationship between overt-covert narcissism and forgiveness. Social Behavior and Personality, 41(6), 881-892.
Rose, P. (2002). The happy and unhappy faces of narcissism. Personality and Individual Differences, 33(1), 379-391.
Sarı, E. (2014). Affetmenin kendini gerçekleştirme üzerindeki etkileri. İlköğretim Online, 13(4), 1493-1501.
Şenkal, İ. ve Işıklı, S. (2015). Çocukluk çağı travmalarının ve bağlanma biçiminin depresyon belirtileri ile ilişkisi: aleksitiminin aracırolü. Türk Psikiyatri Dergisi, 26(4), 261-67.
Taşdelen Kızgın, S. (2018). Evlilik sorunu yaşayan ve yaşamayan çiftlerde bağlanma stilleri ve çift uyumu arasındaki ilişki. Tıpta uzmanlık tezi, T.C. Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesi.
Thompson, L. Y., Snyder, C. R., Hoffman, L., Michael, S. T., Rasmussen, H. N., Billings, L. S. ve Roberts, D. E. (2005). Dispositional forgiveness of self, others and situations. Journal of Personality, 73(2), 313-360.
Tirtashi, E. N., Shafiabady, A., Mohammadi, M. ve Kazemi, N. (2013). A study of attachment styles and forgiveness in divorce-seeking women. Global Journal of Psychology Research, 1(2), 15-22.
Twenge, J. M. ve Campbell, W.K. (2010). Asrın vebası: Narsisizm illeti (Ö. Korkmaz, Çev.). İstanbul: Kaknüs Yayınları. (Orijinal çalışma basım tarihi 2009).
Wink, P. (1991). Two faces of narcissism. Journal of Personality and Social Psychology, 61(4), 590-597.
Yaşar, K. (2015). Eğitim fakültesi öğrencilerinin öznel iyi oluş düzeyleri ile psikolojik sağlamlık ve affetme düzeyleri arasındaki ilişki. Yüksek lisanstezi, Uludağ Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Yıldırım, A. (2009). Bağlanma stilleri ile bağışlama arasındaki ilişkide sorumluluk yüklemelerinin aracı rolü. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.