Seçilmiş Gelişmekte Olan Ülkelerde Satın Alma Gücü Paritesinin Geçerliliğine İlişkin Ampirik Bir Çalışma

Satın alma gücü paritesi teorisi iktisatçılar ve politika yapıcılar tarafından sıklıkla kullanılan uluslararası ekonominin en eski kavramlarından biridir. Satın alma gücü paritesi, küresel boyuttaki fiyat çeşitliliğini elimine etmek ve para birimleri farklılıklarından kaynaklanan satın alma gücünü eşitleyen bir değişim oranıdır. Bu çalışmada da gelişmekte olan ülkelerde SGP’ nin geçerli olup olmadığı incelenmiştir. Bu amaç doğrultusunda 16 gelişmekte olan ülkeye ait 1994.01-2019.05 dönemlerini kapsayan aylık reel efektif döviz kuru verileri kullanılarak birim kök testleri yapılmıştır. Birim kök testlerinin uygulanmasında serilerin doğrusallığı ve yapısal kırılma içerip içermediği önem kazanmaktadır. Furuoka (2017), serilerin doğrusallık ve yapısal kırılmalar altında dört farklı yöntemin mukayesesine olanak veren F-testini önermiştir. Bu çalışmada da literatürde yer alan diğer çalışmalardan farklı olarak dört yöntem uygulanmış ve F-testi sonuçlarına göre her ülke için en iyi model belirlenmiştir. Çalışmanın sonucunda doğrusal olmayan ve yapısal değişimler altında Furuoka (2017) tarafından geliştirilen Fourier ADF (FADF-SB) testi sonuçları esas alınarak SGP teorisinin Türkiye’nin de aralarında bulunduğu 16 gelişmekte olan ülke için geçerliliğine ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Satın Alma Gücü Paritesi, Fourier ADF testi, Reel Döviz Kuru

An Empirical Study on the Validity of Purchasing Power Parity in Selected Developing Countries

Purchasing power parity theory is one of the oldest concepts of international economy which is frequently used by economists and policy makers. Purchasing power parity is a rate of change that eliminates global price diversity and equalizes purchasing power due to differences in currencies. In this study, the validity of SGP in developing countries was examined. For this purpose, unit root tests were carried out by using monthly real effective exchange rate data of 16 developing countries covering the periods of 1994.01-2019.05. In the application of unit root tests, the linearity of the series and whether it contains structural fracture gain importance. Furuoka (2017) proposed series F-testing, which allows comparison of four different methods under linearity and structural breaks. In this study, unlike the other studies in the literature, four methods were applied and according to F-test results, the best model was determined for each country. The results of the study were based on the Fourier ADF (FADF-SB) test results developed by Furuoka (2017) under nonlinear and structural changes and the validity of SGP theory is valid for 16 developing countries, including Turkey.

Keywords:

Purchasing Power Parity, Fourier ADF test, Real Interest Rate,

PDF

___

Alba, J. ve Park, D. (2005). An empirical investigation of purchasing power parity (PPP) for Turkey. Journal of Policy Modelling, 27, 989-1000.
Alper, A. (2015). Testing the validity of purchasing power parity for BRICS countries using nonlinear unit root test. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 7(12), 92-101.
Aslan, N. ve Kanbur, N. (2007). Türkiye’de 1980 sonrası satın alma gücü paritesi yaklaşımı. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 23(2), 9-43.
Bahmani-Oskooee, M. ve Rhee, H.-J. (1992). Testing for long run purchasing power parity: an examination of Korean won. International Economic Journal, 6(3), 93-103.
Benassy, A. D. (2005). Real equilibrium exchange rates: A G20 panel cointegration approach. Thema working paper .
Ceviş, İ. ve Ceylan, R. (2015). Kırılgan beşlide satın alma gücü paritesi (SAGP) hipotezinin test edilmesi. Journal of Yasar University, 10(37), 6381-6477.
Cuestas, J. ve Regis, P. (2013). Purchasing power parity in OECD countries: Nonlinear unit root tests revisited. Economic Modelling, 32, 343-346.
Çağlayan, E. ve Şak, N. (2009). OECD ülkelerinde satınalma gücü paritesi: Panel eşbütünleşme yaklaşımı. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 26(1), 483-500.
Çil, N. ve Yıldırım Tıraşoğlu, B. (2018). Validity of purchasing power parity in fragile five countries: The bayesyen unit root analysis. Social Sciences Research Journal, 7(2), 82-90.
Destek, M. A. ve Okumuş, İ. (2016). Satın alma gücü paritesi hipotezi geçerliliğinin fourier birim kök testleri ile incelenmesi: OECD ülkeleri örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences , 73-87.
Dickey, D. A. ve Fuller, W. A. (1979). Distribution of the estimators for autoregressive time series with a unit root. Journal of the American statistical association, 74(366a), 427–431.
Enders, W. ve Lee, J. (2012). The flexible Fourier form and Dickey–Fuller type unit root tests. Economics Letters, 117(1), 196–199.
Erlat, H. (2003). The nature of persistence in Turkish real exchange rates. Emerging Markets Finance& Trade, 39(2), 70-97.
Furuoka, F. (2017). A new approach to testing unemployment hysteresis. Empirical Economics, 53(3), 1253-1280. doi:10.1007/s00181-016-1164-7
Gemici, E. ve Polat, M. (2018). MIST Borsalarında rassal yürüyüş hipotezi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 13(1), 129-142. doi:10.17153/oguiibf.344882
Guloglu, B. I. (2011). Testing the validity of quasi PPP hypothesis: Evidence from a recent panel unit root test with structural breaks. Applied economics letters, 18(18), 1817-1822.
Gürbüz, H. ve Hasgür, İ. (1997). Satın alma gücü paritesi örneğinin mevsimsel verilere analizi üzerine bir uygulama: Eşbütünleşme. SDÜ İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 171-196.
Perron, P. ve Vogelsang, T. J. (1992). Nonstationarity and level shifts with an application to purchasing power parity. Journal of Business & Economic Statistics, 10(3), 301-320. doi:10.1080/07350015.1992. 10509907
Sağlam, Y. (2017). Satın alma gücü paritesi hipotezi’nin panel çoklu yapısal kırılma testleri ile analizi: BRICT örneği. LAÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 19-34.
Şener, S., Yılancı, V. ve Canpolat, E. (2015). Satın alma gücü paritesi ve varyaslarının Türkiye için sınanması. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(25), 53-63.
Tatoğlu, F. (2009). Reel efektif döviz kurunun durağanlığının yapısal kırılmalı panel birim kök testleri kullanılarak sınanması. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 10(2), 310-323.
Tıraşoğlu, B. Y. (2014). Yapısal kırılmalı birim kök testleri ile OECD ülkelerinde satın alma gücü paritesi geçerliliğinin testi. Ekonometri ve İstatistik Dergisi , 0(20), 68-87.
Yıldırım, K., Mercan, M. ve Kostakoğlu, F. (2013). Satın alma gücü paritesinin geçerliliğinin test edilmesi: Zaman serisi ve panel veri analizi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İIBF Dergisi, 8(3), 75-95.
Yıldırım, S. ve Yıldırım, Z. (2012). Reel efektif döviz kuru üzerine kırılmalı birim kök testleri ile Türkiye için satın alma gücü paritesi hipotezinin geçerliliğinin sınanması. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 33(2), 221-238.
Zivot, E. ve Andrews, D. W. K. (1992). Further evidence on the great crash, the oil-price shock, and the unit-root hypothesis. Journal of Business & Economic Statistics, 10(3), 251-270. doi:10.1080/07350015.1992. 10509904