Nevin ONAN, İşıl IŞIK ANDSOY, Rabia GÖRÜCÜ

Ameliyathanede Çalışan Hekim ve Hemşirelerin İletişimde Yaşadıkları Sorunlar ve Öfke İfade Tarzlarının Belirlenmesi

İletişim ve işbirliği ameliyathane gibi karmaşık hizmet alanlarında hayati önem taşımaktadır. Araştırma, ameliyathanede çalışan hekim ve hemşirelerin iletişimde yaşadıkları sorunlar ve öfke ifade tarzlarının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi. Araştırma; Haziran-Temmuz 2017 tarihleri arasında Karabük ilinde bir eğitim- araştırma ve bir ilçe devlet hastanesinin ameliyathanelerinde çalışan ve çalışmaya katılmayı kabul eden 30 hekim ve 26 hemşire ile gerçekleştirildi. Veriler Katılımcı Bilgi formu ve Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzı Ölçeği (SÖ-ÖTÖ) ile toplandı, tanımlayıcı istatistikler, Mann Whitney U testi ve spearmen korelasyon analizi kullanılarak değerlendirildi. Katılımcıların %60,7’si ekiple iletişimlerini olumlu değerlendirdiklerini belirtti. Her iki grup ekiple iletişim sorununu ameliyathanede en az karşılaşılan sorunlar arasında belirtti. Görev ve sınırlılıkların bilinmemesi, tanınmama, motivasyon düşüklüğü, hekimlerin amir gibi davranması, yeterli sayıda tıbbi malzemenin ve personelin bulunmamasının iletişimde her zaman güçlük yarattığı çalışmaya katılan hemşireler tarafından belirtildi. İletişim güçlüğü yaşandığında sorunu ortadan kaldırmak için katılımcıların çoğunluğunun çözüm yolu arama ve karşılıklı konuşma davranışını seçtiği belirlendi. Hemşirelerin ve hekimlerin sürekli öfke puan ortalamaları sırasıyla 18,5±5,0, 16,1±3,4 bulundu. Tüm grubun öfke ifade tarzları puan ortalamaları “öfke içe” için 19,1±3,2, “öfke dışa” için 13,6±2,9 ve “öfke kontrol” için 23,9±4,1 olarak belirlendi, hekim ve hemşireler arasında öfke tarzları açısından anlamlı bir fark saptanmadı. Hekim ve hemşirelerin iletişim sorunlarına neden olan faktörleri farklı değerlendirdikleri, iletişim sorunlarına çözüm odaklı yaklaştıkları ve öfkelerini kontrol edebildikleri belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Ameliyathane, Hekim/Hemşire, İletişim, Öfke ifadesi

Determination of the Communication Problems of Physicians and Nurses Working in the Operating Room and of Their Anger Expression Styles

Communication, collaboration and effective care are vital in complex service areas, especially in the operating room. The research was conducted in order to determine the communication problems and anger expression styles of physicians and nurses working in the operating room. It conducted between June and July 2017 with 30 physicians and 26 nurses who agreed to participate to study and who worked in the operation room of an education-research hospital and of a district state hospital in Karabük province. Data were collected using the Participant Information Form and the Trait Anger and Anger Expression Scale (TA-AES), using descriptive statistics, Mann Whitney U and spearmen correlation analysis. 60.7% of participants evaluated their communication positively. Both groups stated that the problem of communication was the least common problem in the operating room. The nurses, whose duty and limitations were unknown, low motivation, physicians acting as supervisors, and the lack of adequate medical supplies and personnel, always made communication difficult. Mean anger score of nurses and physicians were 18.5±5.0, 16.1±3.4 respectively. The men score of anger expression styles for the whole group was determined as 19.1±3.2 for "anger", 13.6±2.9 for "anger out" and 23.9±4.1 for "anger control", while among physicians and nurses there was no significant difference detected in terms of anger styles. Physicians and nurses can differentiate the factors that cause communication problems, can focus on solutions to communication problems and control their anger.

Keywords:

Operating room, physicians, nurses, communication,

PDF

___

1. Özsoy S, Bayık A, Uysal A, Ergül Ş, Özer M. Sağlık çalışanlarının sağlık hizmetlerinde ekip kavramına ilişkin görüşlerini incelenmesi. Sağlık ve Toplum Dergisi, 2003; 13(4): 24-31.
2. Ulusoy H, Tokgöz DM. Hekim ve hemşirelerin ekip çalışmasına ilişkin görüşleri, Pamukkale Tıp Dergisi, 2009; 2(2): 55-61.
3. Lafçı D, Pehlivan S, Demiray G. Cerrahi kliniklerinde çalışan hekim ve hemşirelerin ekip çalışmasına ilişkin görüşleri, Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi 2016; 2(3):55-64.
4. Önler E, Kocadaş SB, Kılıç MA. Ekip Çalışmasında İletişimin Önemi Euras J Health Sci 2016; 1(1): 12-16.
5. Weaver SJ, Rosen MA, DiazGranados D, et al. Does teamwork improve performance in the operating room? A multilevel evaluation. The Joint Commission Journal On Quality And Patient Safety, 2010; 36(3): 133-142.
6. Awad SS, Fagan SP, Bellows C, et al. Bridging the communication gap in the operating room with medical team training. The American Journal of Surgery, 2005; 190: 770–774.
7. Lingard L, Espin S, Whyte S, et al. Communication failures in the operating room: an observational classification of recurrent types and effects. Qual Saf Health Care 2004; 13: 330–334.
8. Garrett JH. Effective Perioperative Communication to Enhance Patient Care, AORN Journal 2016; 104(2): 111-17.
9. O'leary KJ, Ritter CD, Wheeler H, Szekendi MK, Brinton TS, Williams MV. Teamwork on inpatient medical units: assessing attitudes and barriers. Quality and Safety in Health Care, 2010; 19(2): 117-121.
10. Halverson AL, Casey JT, Andersson J, et al. Communication failure in the operating room. Surgery 2011; 149: 305-10.
11. Koraş K, Öcalan D, Solak O. Cerrahi Hekimlerin Ameliyathanedeki Gergin Davranışlarının Hemşireler Üzerindeki Etkileri. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2015; 4(4): 504.
12. Baker DP, Day R, Salas E. Teamwork as an essential component in high reliability organizations. Health Res Serv 2006; 41(4): 1576–98.
13. Hergül FK, Özbayır T, Gök F. Ameliyathanede hasta güvenliği: Sistematik derleme, Pamukkale Tıp Dergisi 2016; 9(1): 87-9.
14. Weldon SM1, Korkiakangas T, Bezemer J, Kneebone R. Communication in the operating theatre. Br J Surg. 2013; 100(13): 1677-88.
15. Parush A, Kramer C, Foster-Hunt T, Momtahan K, Hunter A, Sohmer B. Communication and team situation awareness in the OR: Implications for augmentative information display, Journal of Biomedical Informatics 2011; 44: 477–485
16. Gillespie B, Chaboyer W, Longbottom P, Wallis M. The impact of organisational and individual factors on team communication in surgery: A qualitative study. International Journal of Nursing Studies. 2010; 47: 732–741.
17. Yavuz Van Gıersbergen M. Etkili İletişim. İç: Yavuz Van Gıersbergen M., Kaymakçı S. eds. Ameliyathane Hemşireliği. İzmir; Meta Basım ve Matbaacılık Hizmetleri, 2015.
18. Baran M, Okanlı A. Hemşirelerde öfke düzeyinin iş doyumuna etkisi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi. 2015; 18(1): 43-49.
19. Kocatepe V, Uğur E, Karabacak Ü. Yoğun bakım ve palyatif bakım ünitelerinde çalışan hemşirelerin sürekli öfke ve öfke ifade tarzları ile bakım davranışları arasındaki ilişki. F.N. Hem. Derg, 2017; 25(1): 13-20.
20. Manojlovich, M. Nurse/physician communication through a sensemaking lens: shifting the paradigm to improve patient safety. Medical care, 2010; 48(11): 941-946.
21. Özer K. Sürekli Öfke (SL-Öfke) ve Öfke Tarzı (Öfke-Tarz) Ölçekleri Ön Çalışması. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, 1994; 31: 26-35.
22. Savaşır I, Hisli Şahin N. Bilimsel-DavranışçıTerapilerde Değerlendirme. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, S:71-78, 1997, Ankara.
23. Clayton J, Isaacs AN, Ellender I. Perioperative nurses’ experiences of communication in a multicultural operating theatre: A qualitative study. International Journal of Nursing Studies. 2016; 54:7–15.
24. İnce S. Hekim davranışlarının hemşirelerin stresle başetme durumları üzerine etkisi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi 2014; 16(2): 41-53.
25. Kaya N, Solmaz Ş. Bir üniversite hastanesinin kulak burun boğaz kliniğinde çalışan hemşirelerin öfke ve öfke ifadesi. Turkiye Klinikleri J Nurs Sci 2009;1(2):56-64.
26. Bayri F, Kelleci M. Hemşirelerin sürekli öfke ve öfke ifade tarzları ile genel sağlık durumları arasındaki ilişki. Turkiye Klinikleri J Nurs Sci 2009;1(2):65-70.
27. Han A, Won J, Kim O, Lee SE. Anger expression types and interpersonal problems in nurses. Asian Nurs Res. 2015;9:146–151.