İyi Aile Yoktur eseri Nihan Kaya tarafından kaleme alınmış bir fikir kitabıdır. Hepimiz bir zamanlar çocuktuk. Hepimiz aslında hâlâ çocuğuz, o çocuk. Şairin “Çıkamaz çocukluğundan dışarı / Kimse.” demesi gibidir insanın hâller içinde saf tutması. Peki şimdi öncelikle kendi çocukluğumuzu ve dahi insanlığın en saf ve pak çağı olan “çocukluğu” göz ardı etmemiz nedendir? Nice tanımlar, etiketlerle ifade ettiğimiz lakin önünü alamadığımız mağduriyet hâlinin sebebi nedir? Bir çıkmazın içinde herkesin herkese sırtını döndüğü vaziyette çocuğu, yetişkini, aileyi dolayısıyla toplumsal dönüşümü ifade ederken neyi gözden kaçırıyoruz? Bu çerçevede Nihan Kaya’nın İyi Aile Yoktur eserinin inceleneceği bu yazıda çocuk, yetişkin, toplum perspektifinden insan olma hâline dikkat çekilecektir. Her bölümün belirli bir teması olmamakla birlikte yazarın değindiği hususlar itibariyle bölümler; çocuğun ailedeki yeri, çocuğun eğitim hayatındaki yeri, anne-baba ve çocuk üçgeni, toplum değer yargılarında çocuk ve ailenin yeri, temellendirmeleriyle birbirini besleyen bir yapıda işlenmiştir. Yazar, önemli görmediğimiz, görsek dahi kaçtığımız kimi olayların altını kalın çizgilerle çizerek bir bilim insanı olarak üstüne düşeni yapmaktadır.