Faik Özgür KARATAŞ, Şule Merve ULUDÜZ, Canan CENGİZ

Öğretim Sürecinde Endişenin Azaltılması için MikroÖğretimin Yeniden Düzenlenmesi: Öğretmen Adaylarının Görüşleri

Mikro-öğretim yöntemi, öğretmen adaylarının gerek pedagojik ve gerekse pedagojik alan bilgilerini uygulamalarına ve böylece eksikliklerini görüp geliştirmelerine olanak sağlamaktadır. Etkili ve verimli bir mikro-öğretim uygulaması, adayların öğrencilerin karşısına daha hazır bir halde çıkması için kritik öneme sahiptir. Bu çalışmanın amacı, Kimya Öğretmenliği Programı Özel Öğretim Yöntemleri (ÖÖY) dersinde gerçekleştirilen mikro-öğretim uygulamalarının etkililiğinin, kimya öğretmen adaylarının görüşleri doğrultusunda belirlenmesidir. Mevcut mikro-öğretim uygulamasının benzerlerinden en önemli iki farkı, öğretmen adaylarının yeterliklerini geliştirmek ve mikro-öğretim sürecini daha nitelikli hale getirmek için bir önmikro-öğretim uygulamasının gerçekleştirilmesi ve katılımcı grubun yapısıdır. Çalışma, bir eğitim fakültesinin kimya öğretmenliği programına kayıtlı olan ve ÖÖY dersini alan 25 öğretmen adayı ile gerçekleştirilmiştir. Daha sonra öğretmen adayları, 12 açık-uçlu sorudan oluşan bir çevrim-içi anketi cevaplamışlardır. Öğretmen adaylarının ankette yer alan sorulara verdikleri cevaplar içerik analizine tabi tutulmuştur. Elde edilen veriler gerçekleştirilen uygulama ile öğretmen adaylarının, performanslarının etkili yönlerini keşfettiklerini göstermiştir.

Re-designing Micro-Teaching to Lessen Anxiety in the Process: The Pre-Service Teachers’ Views

Micro-teaching allows pre-service teachers to apply both pedagogical knowledge and pedagogicalcontent knowledge in a compact setting. It also allows them to recognize their deficiencies that may leaddeveloping their professional skills. An effective micro-teaching practice is critical for pre-service teachers to beready for real classrooms with real students. The aim of this study is to determine the effectiveness of a microteaching program that was designed for pre-service chemistry teachers in the Methods Course (MC). The studywas carried out with 25 pre-service teachers who were enrolled in the MC of a pedagogical certificate programfor chemistry teaching of a faculty of education. The pre-service teachers views were gathered by answering anon-line questionnaire consisting of 12 open-ended questions. The participants’ responses to the questionnairewere analyzed using content analysis. The findings pointed out that the pre-service teachers perceived the microteaching program as effective especially to overcome their anxiety, nervousness and time management skills.

PDF

___

Açıkgül, K. (2017). Geogebra destekli mikro öğretim uygulaması ve oyunlaştırılmış teknolojik pedagojik alan bilgisi (TPAB) etkinliklerinin ilköğretim matematik öğretmen adaylarının tpab düzeylerine etkisi. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya.
Akbaba Dağ, S. (2014). Mikroöğretim ders imecesi modeli ile sınıf öğretmeni adaylarının kesir öğretim bilgilerinin geliştirilmesine yönelik bir uygulama. Dumlupınar Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Kütahya.
Akkuş, H. ve Üner, S. (2017). Theeffect of microteaching on pre-service chemistryteachers’ teachingexperiences. Çukurova UniversityFaculty of EducationJournal, 46(1), 202-230.
Amobi, F. A. (2005). Pre-service teachers’ reflectivity on thesequenceandconsequences of teachingactions in a microteachingexperience. TeacherEducationQuarterly, 32(1), 115– 128.
Anagün, Ş. S. (2011). PISA 2006 Sonuçlarına göre öğretme-öğrenme süreci değişkenlerinin öğrencilerin fen okuryazarlıklarına etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(162), 84-102.
Arsal, Z. (2015). Theeffects of microteaching on thecriticalthinkingdispositions of pre-service teachers. Australian Journal of Teacher Education (Online), 40(3), 140-153.
Atav, E., Kunduz, N. ve Seçken, N. (2014). Biyoloji eğitiminde mikro öğretim uygulamalarına dair öğretmen adaylarının görüşleri. Hacettepe University Journal of Education, 29(4), 01- 15.
Aydın, B. (2003). Bilgi toplumu oluşumunda bireylerin yetiştirilmesi ve matematik öğretimi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(14), 183-190.
Babalola, B. K. (2009). ThePlace of Educational Media in the Universal Basic Education Board Workshop Paper.
Babalola, B. K. (2010). Mediatedmicro-teaching as a realisticallyefficientmode of teachingpractice. Journal of Research in Educationand Society, 1(2-3), 93-97.
Bilen, K. (2014). Mikro öğretim tekniği ile öğretmen adaylarının öğretim davranışlarına ilişkin algılarının belirlenmesi. Erzincan Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 181-203.
Bulut, K., Açık, F. ve Çiftçi, Ö. (2016). Mikro Öğretim Tekniğinin Türkçe Öğretmen Adaylarının Konuşma Becerilerine Etkisi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 4(1), 134-150.
Canbazoğlu, S., Demirelli, H., & Kavak, N. (2010). Investigation of the relationship between preservice science teachers’ subject matter knowledge and pedagogical content knowledge regarding the particulate nature of matter. Elementary Education Online, 9(1), 275-291.
Cho, M. (2017). Pre-service L2 teachertrainees' reflection: what do theyfocus on? English Teaching, 72(1), 105-129.
Coffey, A. M. (2014). Using video todevelopskills in reflection in teacher education students. Australian Journal of Teacher Education, 39(9), 86-97.
Çakır, O. ve Aksan, Y. (1992). Yabancı dil öğretmeni yetiştirmede mikro öğretimin rolü: Bir model. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 313-320.
Çakır, Ö. (2010). Materyal geliştirmede mikro-öğretim: öğretmen adaylarının yöntem ve geribildirimler üzerine görüşleri. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5, 55-73.
Çakır, Ö. S. (2000). Öğretmen yetiştirmede teoriyi pratiğe bağlayan mikro-öğretimin Türkiye'deki üç üniversitede durumu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 62-68.
Çekiç, A. ve Bakla, A. (2014). Nitel Analiz ve Yorumlama, Editörler: Mesut Bütün ve Selçuk Beşir Demir, Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri, (431-534), Ankara: Pegem Akademi.
Çepni, S. (2018). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. (8. Basım). Trabzon: Celepler Maatbacılık Basım Yayın ve Dağıtım.
Çoban, A. (2015). Öğretmen eğitiminde mikro-öğretim ve farklı yaklaşımlar. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(53), 219-231.
Davids, M. N. (2016). Student experiences of microteaching: promoting reproductive or innovative learning? South African Journal of Higher Education, 30(1), 106-122.
Duban, N. ve Kurtdede Fidan, N. (2015). Öğretmen adaylarının mikro-öğretim uygulamalarına bakışı. Journal of International Social Research, 8(41), 949-959.
Ekiz, D. (2009). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (2. Basım). Ankara: Anı Yayıncılık.
Elias, S. K. (2018). Pre-Service Teachers’ approachesto the effectiveness of micro-teaching in teaching practice programs. Open Journal of SocialSciences, 6(05), 205-224.
Eraslan, A. (2008). Fakülte-okul işbirliği programı: matematik öğretmeni adaylarının okul uygulama dersi üzerine görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34, 95- 105.
Erökten, S. ve Durkan, N. (2009). Micro Teaching Practices in the Teaching Medhodology Course. The First International Congress of Educational Research, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi, 1-3 Mayıs 2009, Çanakkale.
Fernandez, M. L. (2005). Learning through microteaching lessonstudy in teacher preparation. Action in Teacher Education, 26(4), 37-47.
Fernandez, M.L.,& Robinson, M. (2006). Prospective teachersʹ perspectives on microteaching lessonstudy. Education, 127(2), 203‐215.
Gürbüzoğlu Yalmancı, S. ve Aydın, S. (2014). The views of Turkish pre-service science teachers concerning microteaching practices. TurkishJournal of Education, 3(4), 04-14.
Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2014). Okul öncesi öğretmenlerinin matematik eğitiminde teknolojiden yararlanma durumlarının belirlenmesi. Adıyaman Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(2), 119-144.
Ismail, S. A. A. (2011). Student teachers' microteaching experiences in a preservice english teacher education program. Journal of Language Teaching&Research, 2(5), 1043-1051.
Karaman, P. (2014). Öğretmen adaylarının ölçme-değerlendirme okuryazarlıklarının belirlenmesi ve mikro-öğretim yoluyla geliştirilmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Çanakkale.
Karataş, F. Ö. ve Cengiz, C. (2016). Özel öğretim yöntemleri ıı dersinde gerçekleştirilen mikroöğretim uygulamalarının kimya öğretmen adayları tarafından değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(2), 565-584.
Kartal, T. (2013). Mikro öğretimin fen bilgisi öğretmen adaylarının ısı ve sıcaklık konusundaki pedagojik alan bilgilerinin gelişimine etkisi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kılıç, S. D. (2016). Matematik öğretmen adaylarının mikroöğretim deneyimlerine ilişkin görüşleri ve okul uygulamaları dersinden beklentileri. Journal of Kirsehir EducationFaculty, 17(2), 151-169.
Kılınç, A., & Aydın, A. (2013). Turkish student science teachers’ conceptions of sustainable development: A phenomenography. International Journal of Science Education, 35(5), 731-752.
Kırksekiz, A., Uysal, M., İşbulan, O., Akgün, Ö., Kıyıcı, M. ve Horzum, M. (2015). Okul deneyimi ve öğretmenlik uygulaması derslerine eleştirel bir bakış: Problemler, beklentiler ve çözüm önerileri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(2), 433-451.
Kourieos, S. (2016). Video-mediated microteaching–A stimulus for reflection and teacher growth. Australian Journal of Teacher Education, 41(1), 65-80.
Kumar, S. S. (2016). Microteaching--“An efficient technique for Learning effective teaching”. International Journal of Research in IT and Management, 6(8), 51-61.
Kuran, K. (2009). Mikro öğretimin öğretmenlik meslek bilgi ve becerilerinin kazanılmasına etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(11), 384-401.
Lee, M. J.,& McLoughlin, C. (2009). Supporting peer-to-peer e-mentoring of novice teacher susing social software. Cases on Online Tutoring, Mentoring, and Educational Services:Practicesand Applications: Practicesand Applications, 84.
Lee, Y. J.,Cho, H. S., & Lee, K. C. (2017). Promoting self-efficacy through microteaching in a flipped classroom in US teacher education: focusing on elementary pre-service teacher’s ESL teaching for culturally and linguistically diverse English language learners. Journal of The Korea Academia-Industrial Cooperation Society, 18(8), 221-230.
Marton, F. (1986). Phenomenography—a research approach to investigating different understandings of reality. Journal of Thought, 21(3), 28-49.
Marton, F. &Pong, W. Y. (2005). On theunit of description in phenomenography. Higher Education Research & Development, 24(4), 335-348.
Marulcu, İ. ve Dedetürk, A. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarının mikro-öğretim yöntemini uygulamaları: Bir eylem araştırması. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(25), 353-373.
Miles, M. B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative Data Analysis: An Expanded Sourcebook (2nd ed.). California: Sage Publications, Inc.
Özcan, H. (2013). Fen bilgisi öğretmen adaylarının fen içeriği ile ilişkilendirilmiş bilimin doğası konusundaki pedagojik alan bilgilerinin gelişimi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Paker, T. (2008). Öğretmenlik uygulamasında öğretmen adaylarının uygulama öğretmeni ve uygulama öğretim elemanının yönlendirmesiyle ilgili karşılaştıkları sorunlar. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 132-139.
Peker, M. (2009). Theuse of expanded microteaching for reducing pre-service teachers teaching anxiety about mathematics. Scientific Research and Essays, 4(9), 872-880.
Richards, J.C.,&Farell, T.S.C. (2011). Practice Teaching: a Reflective Approach. NY: Cambridge UniversityPress. http://dx.doi.org/10.1017/CBO9781139151535https://books.google.com.tr/books?hl=tr&lr =&id=dmg1IfxQJ1kC&oi=fnd&pg=PR3&ots=O2u8NJvHOa&sig=_hl3r7Momdloh6ezmb S0fS8qV7o&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
Saban, A. ve Çoklar, A. N. (2013). Pre-Service Teachers' opinions about the micro-teaching method in teaching practice classes. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology, 12(2), 234-240.
Sevim, S. (2013). Mikro-öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dicle University Journal of Ziya Gokalp Education Faculty, 21, 303-313.
Tight, M. (2016). Phenomenography: the development and application of an innovative research design in higher education research, International Journal of Social Research Methodology, 19:3, 319-338.
Yılmaz, K. ve Kab, İ. (2013). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının ‘Okul Deneyimi’ve ‘Öğretmenlik Uygulaması’ derslerine yönelik görüş ve değerlendirmeleri. HUMANITAS Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 197-215.
Yoğurtçu, K. (2009). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan-Türkiye Manas Üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma. Dil Dergisi, 146, 49-70.