Eğitsel Oyun Yönteminin Öğrencilerin Sosyal Becerileri, Okula İlişkin Tutumları ve Fen Öğrenimi Kaygıları Üzerine Etkisi

Bu araştırma 6. sınıf Fen Bilimleri dersi “Dolaşım Sistemi” konusunun eğitsel oyun yöntemi ile öğretilmesinin öğrencilerin sosyal becerileri, okula ilişkin tutumları ve fen kaygı düzeyleri üzerine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Bu çalışmanın örneklemi, 2015-2016 eğitim-öğretim yılında Erzurum ilinin bir ilçe merkezinde MEB’e bağlı bir Ortaokulun altıncı sınıfının iki şubesinde öğrenim görmekte olan toplam 42 öğrenciden oluşmaktadır. Bu şubelerden biri seçkisiz olarak eğitsel oyun entegre edilmiş grup araştırması yönteminin uygulandığı Deney Grubu (n=20); ikincisi programa dayalı öğretimin uygulandığı Kontrol Grubu (n=22) olarak belirlenmiştir. Araştırmada öntest-sontest kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak, Sosyal Beceri Ölçeği, Okula İlişkin Tutum Ölçeği ve Fen Bilimleri Öğrenme Kaygı Ölçeği uygulanmıştır. Verilerin analizi aşamasında bağımsız gruplar t-testinden yararlanılmıştır. Öğrencilerin sosyal beceri, okula ilişkin tutum ve fen kaygı düzeyleri öntest puanları arasında anlamlı bir farkın olmadığı; uygulama sonunda eğitsel oyun yönteminin uygulandığı öğrencilerin sosyal beceri düzeylerinin anlamlı şekilde yüksek olduğu ve fen kaygı düzeylerinin anlamlı şekilde düşük olduğu bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler:

Eğitsel oyun, sosyal beceri, okula ilişkin tutum, fen öğrenimi kaygısı

The Effect of the Educational Game Method on Students’ Social Skills, Attitude towards the School, and Sciences Learning Anxiety

The purpose of this research is to find out the effect of teaching “the Circulatory System” subject, which is covered in the 6th grade Science course, through the educational game method on students’ social skills, attitude to the school, and sciences learning anxiety levels. The sample of this study consists of a total of 42 students from two 6th grade groups of a middle school in the 2015-2016 academic year in Erzurum. One of these groups was set as the experimental group in which the educational game method would be carried out (n=20) while the other section was set as the control group in which program-based instruction would be conducted (n=22). Pretest-posttest control group quasi-experimental design, which is an experimental research model, was used. The data were collected via the Social Skills Scale, Attitude towards School Scale and Sciences Learning Anxiety Scale. The data were analyzed via independent groups t-test. The experimental group students were seen to have significantly higher social skills and lower science learning anxiety in comparison to the control group students.

Keywords:

Educational games, social skills, attitude towards school, sciences learning anxiety,

PDF

___

Adıgüzel, Ö. (2010). Eğitimde Yaratıcı Drama. Ankara: Naturel Yayınevi.
Akandere, M. (2012). Eğitici okul oyunları. Ankara: Nobel Yayınevi.
Bayat, S., Kılıçaslan, H., & Şentürk, Ş. (2014). Fen ve teknoloji dersinde eğitsel oyunların yedinci sınıf öğrencilerinin akademik başarısına etkisinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
Baydan, Y., Tagay, Ö., & Voltan Acar, N. (Güz 2010). Sosyal beceri programının (BLOCKS) ilköğretim ikinci kademe öğrencilerinin sosyal beceri düzeyleri üzerindeki etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (Elektronik Version). (Erişim Tarihi: 17.12.2015). ISSN: 1309-1387, 2 (3), 19-28.
Bayırtepe, E., & Tüzün, H. (2007). Oyun-Tabanlı öğrenme ortamlarının öğrencilerin bilgisayar dersindeki başarıları ve öz-yeterlik algıları üzerine etkileri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33, 41-54.
Bilen, M. (2002). Plandan uygulamaya öğretim. Ankara: Anı Yayıncılık.
Braude, S., & Corey, L. M. (2006). The confidence game. Science and Children, 44(1), 40-44.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. & Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri. (Geliştirilmiş 13. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
Cady, S. (2005). Elemental food for thought. The Science Teacher, 72(6), 58.
Çavuş, R., Kulak, B., Berk, H. & Öztuna Kaplan, A. (2011). Fen ve teknoloji öğretiminde oyun etkinlikleri ve günlük hayattaki oyunların derse uyarlanması. İGEDER Fen ve Teknoloji Öğretmenleri Zirvesi’nde sunulmuş bildiri, İstanbul, Türkiye.
Çepni S. (Ed.). (2011). Fen ve teknoloji öğretimi.(9. Baskı). Ankara: Pegem.
Christison, M.A. (1990). Cooperative learning in the EFL classroom. English Teaching Forum, 28.6-9.
Coşkun, H., Akarsu, B. & Karaiper, A.İ. (2012). Bilim öyküleri içeren eğitsel oyunların fen ve teknoloji dersindeki öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(1), 93- 109.
Coşkun, L. (2004). Yatılı, taşımalı ve “normal” eğitim yapılan ilköğretim okulu öğrencilerinde akademik başarı, okula ilişkin tutum, algılanan sosyal destek ve davranış-uyum sorunları arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan değerlendirmeye öğretme sanatı. Ankara; Pegem A.
Dönmez N. B. (1999). Oyun kitabi. İstanbul: Esin.
Gençer, S., & Karamustafaoğlu, O. (2014). “Durgun elektrik” konusunun eğitsel oyunlarla öğretiminde öğrenci görüşleri. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi (ATED), 4(2), 72-87.
Güneş, M. H., & Güneş, T. (2005). İlköğretim öğrencilerinin biyoloji konularini anlama zorlukları ve nedenleri. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 6 (2).
Hazar, M. (2005). Beden eğitimi ve sporda oyunla eğitim. Ankara: Tutibay Yayıncılık.
Kaptan, F. & Korkmaz, H. (1999). İlköğretimde Fen Bilgisi Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Karamustafaoğlu, O., & Kaya, M:. (2013). Eğitsel oyunlarla “yansıma ve aynalar” konusunun öğretimi: yansımalı koşu örneği. Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 3(2), 41-49.
Kaya, S., & Elgün, A. (2015). Eğitsel oyunlar ile desteklenmiş fen öğretiminin ilkokul öğrencilerinin akademik başarısına etkisi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 23(1), 329-342.
Kocayörük, A. (2000). İlköğretim Öğrencilerinin Sosyal Becerilerini Geliştirmede Dramanın Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Koçyiğit, S., Tuğluk, M. N. & Kök, M. (2007). Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-342.
Köklü, N. (1996). İstatistik kaygı ölçeği: psikometrik veriler. Eğitim ve Bilim, 20 (102), 45-49.
Mangır, M. (1993). Çocuğun gelişiminde oyunun önemi, Yasadıkça Eğitim, 26(16), 14-19.
McMillan, J. H., & Schumacher, S. (2006). Research in Education: Evidence-Based. Inquiry. Sixth Edition. Boston, MA: Allyn and Bacon.
National Academy of Sciences. (2006). Rising above the gathering storm: Energizing and employing America for a brighter economic future. Washington, DC: National Academy of Sciences/ National Academy of Engineering/Institute of Medicine.
Önen, F. (2005). İlköğretimde basınç konusunda öğrencilerin sahip olduğu kavram yanılgılarının yapılandırmacı yaklaşım ile giderilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Önen, F., Demir, S., & Şahin, F. (2012). Fen öğretmen adaylarının oyunlara ilişkin görüşleri ve hazırladıkları oyunların değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 13(3), 299-318.
Owens, K. D. (1997). Playing to learn: science games in the classroom. Scince Scope, 20(5), 31-33.
Özabacı, N. (2006). Çocukların sosyal becerileri ile ebeveynlerin sosyal becerileri arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 16, Sayı.1, s.163-179.
Özdoğan, B. (2014). Çocuk ve oyun. Ankara: Anı Yayıncılık.
Richardson, F.C., & Suinn, R.M. (1972). The mathematic anxiety rating scale: psychometric data. Journal of Counseling Psychology, 19 (6), 551-554.
Şahin, Y. T., & Yıldırım, S. (1999). Öğretim teknolojileri ve materyal geliştirme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Saracaloğlu, A. S. & Aldan Karademir, Ç. (2009). Eğitsel oyun temelli fen ve teknoloji öğretiminin öğrenci başarısına etkisi. VIII. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Bildiri Kitabı. 21-23 Mayıs 2009. Osmangazi Üniversitesi: Eskişehir. 1098-1107.
Şaşmaz Ören, F., & Erduran Avcı, D. (2004). Eğitimsel oyunla öğretimin fen bilgisi dersi “güneş sistemi ve gezegenler” konusunda akademik başarı üzerine etkisi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 67-76.
Savaş, E., & Gülüm, K. (2014). Geleneksel oyunlarla öğretim yöntemi uygulamasının başarı ve kalıcılık üzerine etkisi. Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 175-194.
Sökmen N., Bayram, H., Solan, Ü., Savcı, H., & Gürdal, A. (1997). Kavram haritasının fen bilgisi başarısına etkisi. Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 142–149.
Tuan, Chin & Sheh (2005). The development of a questionnaire to measure students’ motivation towards science learning. International Journal of Science Education, 27(6), 634-659.
Uzuntiryaki, E., Çakır, H., & Geban, Ö. (2001). Kavram haritaları ve kavramsal değişim metinlerinin öğrencilerin “asit-bazlar” konusundaki kavram yanılgılarının giderilmesine etkisi. Yeni Bin Yılın Basında Fen Bilimleri Eğitimi Sempozyumu, (7–8 Eylül 2001), İstanbul. Bildiriler Kitabı, 281–284, 2001 Maltepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi.
Wolters, C.A., & Rosenthal, H. (2000). The relation between students’ motivational beliefs and their use of motivational regulation strategies. International Journal of Educational Research, 33, 801-820.
Yıldırım, B. (2015). Fen bilimleri öğrenme kaygı ölçeği: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Fen Bilimleri, 3 (1).
Yükselgün, Y. (2008). İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıf öğrencilerinin internet kullanım durumlarına göre saldırganlık ve sosyal beceri düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.