XVI. yüzyılda Antakya Nahiyesi (1526-1584)

Bu çalısmada, Tapu-Tahrir Defterlerindeki kayıtlardan yararlanılarak, Antakya Nahiyesi’nin 1526-1584 yılları arasındaki sosyo-ekonomik yapısı üzerinde durulmustur. Antakya nahiyesinin merkezi, Antakya sehri olup, XVI. yüzyılda 21 ile 24 arasında degisen mahallesi vardır. Bu mahallelerde yasayan tahmini nüfusu 6500 kisi ile 7800 kisi arasında degismektedir. Nahiye olarak ise 1526-1584 sürecinde 28 ile 44 arasında degisen köyü ve 82 ile 103 arasında degisen mezrası bulunmaktadır. Köylerin toplam tahmini nüfusu 3600 kisi ile 7600 kisi arasında degismektedir. Çalısmada, Antakya sehrinin fiziki yapısı, mahalleleri, nüfusu ele alınmıstır. Ayrıca, nahiyenin köy ve mezraları, nahiye nüfusu, iktisadî durumu, ziraî alanları, hububat üretimi, vergiler ve bazı zirai ürünlerin satıs fiyatları ele alınmıstır.

Antioch sub-district in XVI. century (1526-1584)

At this study, between 1526 and 1584 social-economic structure of Antioch sub-district was written using by record book of title deed essay. Centre of Antioch sub-district connected Antioch and had 24 districts in XVI. century. Approximately between 6500 and 7800 people had lived at these districts. As Antioch sub-district in XVI century had 44 villages and 103 arable fields where lived 7600 people. At this study, architectural, districts, population, economic, agricultural fields, taxes of Antioch sub-district had been explained.

PDF

___

Basbakanlık Osmanlı Arsivi Tapu-Tahrir Defterleri, No: 1040, 397, 454, 493, 610,195.
Akdag, M. (1979). Türkiye’nin İktisadî ve İçtimaî Tarihi, C. II, İstanbul.
Barkan, Ö. L. (1941). Türkiye'de İmparatorluk Devirlerinin Büyük Nüfus ve Arazi Tahrirleri ve Hâkana Mahsus İstatistik Defterleri (II), İÜİFM, İstanbul.
Barkan, Ö. L. (1980). Çiftlik, Türkiye’de Toprak Meselesi I, İstanbul.
Barkan, Ö. L. (1993). Ösür, MEBİA., C. IX, İstanbul.
Bayartan, M. (2005). Osmanlı Sehrinde Bir Fdari Birim: Mahalle, İÜEF Cografya Dergisi, S. 13, İstanbul.
Çagatay, N. (1948). “Osmanlı İmparatorlugunda Reaya'nın Mirî Arazide Toprak Tasarrufu ve İntikal Tarzları,” IV. Türk Tarih Kongresi, Ankara.
Çagatay, N. (1947). “Osmanlı İmparatorlugunda Reayadan Alınan Vergi ve Resimler”, DTCFD, V/5, Ankara.
Ergenç, Ö. (1995). XVI. Yüzyılda Ankara ve Konya, Ankara.
Gökbilgin, T. (1993). “Nahiye”, MEBİA., C. IX, İstanbul.
Güçer, L. (1964). XVI-XVII. Asırlarda Osmanlı İmparatorlugunda Hububat Meselesi ve Hububattan Alınan Vergiler, İstanbul.
İnalcık, H. (1987). H. 835 Tarihli Suret-i Defter-i Sancak-ı Arvanid, Ankara.
İnalcık, H. (1993). “Osmanlılarda Raiyyet Rüsumu”, Osmanlı İmparatorlugu, İstanbul.
Kazıcı, Z. (1985). Aslâmî ve Sosyal Açıdan Vakıflar, İstanbul.
Kazıcı, Z. (1987). Osmanlılarda ihtisab Müessesesi, İstanbul.
Özdemir, R. (1986). XIX. Yüzyılın İlk Yarısında Ankara, Ankara.
Özdemir, R. (1993). “Osmanlı Vakıflarının Kurulması ve Yasatılmasında Devlet Kurumlarının İsleyisi”, Fırat Üniversitesi I. Tarih Sempozyomu’na Sunulmus Teblig, Elazıg.
Özdemir, R. (1994). O”smanlı Döneminde Antakya’nın Fizikî ve Demografik Yapısı” (1709-1860), Belleten, C. LVIII, Ankara.
Özsahin, E. (2008). “Gönen Ovasında Pirinç Tarımı”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, C. 18, S. 2, Elazıg.
Öztürk, M. (1987). Harput ve Yöresi Vakfiyeleri, Fırat Havzası Yazma Eserler Sempozyomu, Elazıg.
Öztürk, M. (2004). 16. ve 17. Yüzyılın Baslarında Antakya, VI. Hatay Tarih ve Kültür Sempozyumu, Antakya.
Pakalın, M. Z. (1983). Osmanlı Tarih Deyimleri ve Terimleri Sözlügü, C. II, İstanbul.
Sahillioglu, H. (1991-a). “Antakya”, TDVGA., C. 3, İstanbul.
Sahillioglu, H. (1991-b). “Bâd-ı Hevâ”, TDVGA., C. 4, İstanbul.
Sahillioglu, H. (1991-c). “Arûs Resmi”, TDVGA., C. 3, İstanbul.
Sertoglu, Mithat.(1961). “Osmanlı İmparatorlugu Devrinde Toprak Dirliklerinin Çesitli Sekilleri”, VI. TTK, Ankara.
Sahin, İ. (2006). “Nahiye”, TDVİA, C. 32, İstanbul.
Tankut, G. (1973). “Osmanlı Sehrinde Ticarî Fonksiyonların Mekânsal Dagılımı”, VII. TTK., Ankara.
Ünal, M. A.(1989). XVI. Yüzyılda Harput Sancagı (1518-1566), TTKB., Ankara.
Yediyıldız, B. (1986). Vakıf, TDVİA., C. 13, İstanbul.