Vertical Trust In Organizations: A Review Of Empirical Studies Over The Last Decade/Örgütlerde Dikey Güven: Son On Yillik Dönemdeki Ampirik Çalişmalarin Gözden Geçirilmesi

Öz Abstract The last decade has shown a proliferation in empirical trust studies in scientific journals due to the contribution of trust to organizational performance through increasing positive employee workplace intentions and behaviors. Given the theoretical suggestions and the empirical evidence on the importance of the referents of trust, this present study reviewed empirical research on trust considering three trust referents: supervisor, management, and organization. This parsimony of the trust research revealed that trust in organization has received much less empirical research attention than trust in direct supervisor and in management. The mediating and moderating role of trust in organization has also received much less empirical research attention than that of trust in supervisor and trust in management. It is this study's conclusion that subordinate workplace intentions and behaviors can be better understood in terms of considering all reciprocal trust relationships among the subordinate, the supervisor, and the subordinate's peers; between the subordinate and the management; and between the subordinate and the organization. Implications and future research directions are also discussed. Keywords: trust in supervisor, trust in management, trust in organization, vertical trust, referents of trust, mediators of trust, moderators of trust. ÖRGÜTLERDE DİKEY GÜVEN: SON ON YILLIK DÖNEMDEKİ AMPİRİK ÇALIŞMALARIN GÖZDEN GEÇİRİLMESİ Özet Güven, çalışanın pozitif işyeri niyet ve davranışlarını artırarak örgütsel performansa katkı sağlamaktadır. Son on yılda bilimsel dergilerde yayınlanan güvenle ilgili ampirik çalışmalarda çok büyük bir artış görülmüştür. Güven imlemlerinin (referents) önemi konusunda teorik tavsiyeler ve ampirik deliller dikkate alındığında, bu mevcut çalışma, yönetici, yönetim ve organizasyon güven imlemlerini dikkate alarak ampirik güven çalışmalarını gözden geçirmiştir. Güvenle ilgili çalışmaların bu üç şekilde birbirinden ayrılması, örgütsel güven konusunun, bir üst yöneticiye güven ve yönetime güven konularından çok daha az araştırma konusu olduğunu ortaya çıkarmıştır. Örgütsel güvenin mediatör ve moderatör rolü de yöneticiye güven ve yönetime güvenin aynı konudaki rollerinden çok daha az ampirik araştırma konusu olmuştur. Astların işyeri niyet ve davranışları, astlar, bir üst yöneticileri ve astların iş arkadaşları; astlar ve yönetim; ve astlar ve organizasyon arasındaki karşılıklı güven ilişkilerinin dikkate alınması ile anlaşılabileceği bu çalışmanın sonucudur. Çalışmaların sonuçlarının ne anlama geldiği ve gelecek araştırmaların hangi yönde olması gerektiği konuları da bu çalışma içerisinde tartışılmaktadır. Anahtar Sözcükler: yöneticiye güven, yönetime güven, organizasyona güven, dikey güven, güvenin imlemleri (kastedilen nesne veya şey), güvenin mediatörleri, güvenin moderatörleri.

Anahtar Kelimeler:

yöneticiye güven, yönetime güven, organizasyona güven, dikey güven, güvenin imlemleri (kastedilen nesne veya şey), güvenin mediatörleri, güvenin moderatörleri

PDF

___

Açıkyıldız, M. (2004). Probleme Dayalı Öğrenmenin Fizikokimya Laboratuarı Deneylerinde Etkililiğinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
Akınoğlu, O. ve Tandoğan, R. Ö. (2007). “The effects of problem-based active learning in science education on students’ academic achievement, attitude and concept learning”. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 3 (1), 71–81.
Bayrak, R. (2007). Probleme Dayalı Öğrenme Yaklaşımı İle Katılar Konusunun Öğretimi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
Benson, D. L., Wittrock, M. C. and Baur, E. M. (1993). “Students’ Preconceptions of The Nature of Gases”, Journal of Research Science Teaching, 30, 587-597.
Bodner, G. M. (1986). Constructivism: A theory of Knowledge, Journal of Chemical Education, 63, 873-878.
Campbell, D. T., & Stanley J. C. (1963). Experimental and Quasi-Experimental Designs For Research. Chicago: Rand McNally & Company
Duch, B. J., Groh, S. E. and Allen, D. E. (2001). Why problem-based learning? A case study of institutional change in undergraduate education. The Power of Problem- Based Learning, Eds: Duch, B. J., Groh, S. E. and Allen, D. E., Sterling, Virginia, 3-11.
Gallagher, S. A., Stepien, W. J., Sher, B. T. & Workman, D. (1995). “Implementing problem-based learning in science classrooms”. School Science and Mathematics, 95(3), 136–146.
Nakhleh, M. B. (1994). “How Can Research Uncover What Students are Learning?” Journal of Chemistry Education, 71, 201-205.
Novick, S. & Nussbaum, J. (1981). “Pupils’ understanding of the Particulate Nature of Matter: A Cross-Age Study”, Science Education, 65, 197-196.
Peterson, R. F., & Treagust, D. F. (1998). “Learning to teach primary science through problem-based learning”. Science Education, 82(2), 215–237.
Pınarbaşı, T. (2002). Çözünürlükle İlgili Kavramların Anlaşılmasında Kavramsal Değişim Yaklaşımının Etkinliğinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
Ram, P. (1999). “Problem-Based Learning in Undergraduate Education”. Journal of Chemical Education, 76, 1122-1126.
Savery, J. R. (2006). “Overview of problem-based learning: Definitions and distinctions”. The Interdisciplinary Journal of Problem-based Learning, 1 (1), 9–20.
Selco, J. I., Roberts, J. L. & Wacks, D. B. (2003). “The Analysis of Seawater: A Laboratory-Centered Learning Project in General Chemistry”. Journal of Chemical Education, 80, 54-57.
Soderberg, P., & Price, F. (2003). “An examination of problem-based teaching and learning in population genetics and evolution using” EVOLVE, a computer simulation. International Journal of Science Education, 25(1), 35–55.
Springer, L., Stanne, M. E. & Donovan S. S. (1999). “Effects of small-group learning on undergraduates in science, mathematics, engineering, and technology: A metaanalysis”. Review of Educational Research, 69 (1), 21-51.
Stavy, R. (1998). “Children’s Conception of Gas”, International Journal of Science Education, 10, 553-560.
Sungur, S. & Tekkaya, C. (2006). “Effects of problem-based learning and traditional instruction on self-regulated learning”. The Journal of Educational Research, 99 (5), 307– 317.
Sungur, S., Tekkaya, C.& Geban, Ö. (2006). “Improving achievement through problem-based learning”. Journal of Biological Education, 40 (4), 155–160.
Şenocak, E. (2005). Probleme Dayalı Öğrenme Yaklaşımının Maddenin Gaz Hali Konusunun Öğretimine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, Türkiye.
Tavukcu, K. (2006). Fen Bilgisi Dersinde Probleme Dayalı Öğrenmenin Öğrenme Ürünlerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak, Türkiye.
Tatar, E. (2007). Probleme Dayalı Öğrenme Yaklaşımının Termodinamiğin I. Kanununu Anlamaya Etkisi, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum, Türkiye
Visser, Y. L. (2002). “Effects of problem-based and lecture-based ınstructional strategies on problem solving performance and learner attitudes in a high school genetics class”. The 2002 Annual Meeting of the American Educational Research Association, New Orleans, LA. http://www.learndev.org/dl/aera-pbl-ylv.pdf (01.02.2010).
Walker, J. T. (2001). The Effect of a Problem Based Learning Curriculum on Students’ Perceptions About Self Directed Learning, Unpublished Phd Thesis, The University of Mississippi.
Webster, A., A., & Ringss, R. M. (2006). “A Quantitative Assessment of a Medicinal Chemistry Problem-based Learning Sequence”. Am J Pharm Education, 70 (4): 89.
Ying, Y. (2003). “Using Problem-Based Teaching and Problem-Based Learning to Improve The Teaching of Electrochemistry”, The China Papers, July, 42-47.