Türkçe öğretiminde günümüz gelişmeleri ve yapılandırıcı yaklaşım

Dünyamızda 20.yüzyılın sonlarına dogru ögrencilerin sürekli kosullandırıldıgı, zihninden çok davranıslarıyla ilgilenildigi, bilginin pasif olarak aktarıldıgı bir egitim anlayısıyla, gelecek yüzyılın insanın yetistirilemeyecegi ortaya çıkmıstır. Egitim alanında istenilen sonuçlara ulasılamaması ve sorunların hızla artması egitimcileri yeni arayıslara yöneltmistir. Bu arayıslarda beyinle ilgili arastırma sonuçlarının egitime aktarılmasıyla yapılandırıcı yaklasım gündeme gelmistir. Yapılandırıcı yaklasımla birlikte çogu ülkede, düsünen, anlayan, sorgulayan, bilgiyi kullanan ve sorun çözebilen bireylerin yetistirilmesi amaçlanmaktadır. Bu amaca ulasmak için dil ve zihinsel becerileri gelistirmenin zorunlu oldugu gündeme gelmistir. Dünyamızdaki gelismelere paralel Ülkemizde de son yıllarda önemli gelismeler olmus, geleneksel egitim yaklasımları terk edilerek yapılandırıcı yaklasımdan hareketle yeni ilkögretim programları hazırlanmıstır. 2004 Türkçe (1-5.Sınıflar) Ögretim Programında da bu anlayıs temel alınmıstır. Türkçe (1-5.Sınıflar) Ögretim Programında yapılandırıcı yaklasım merkeze alınarak çoklu zekâ, ögrenci merkezli ögrenme, beyin temelli ögrenme, bireysel farklılıklara duyarlılık, sarmal ve tematik yaklasım, beceri yaklasımı, yapılandırıcı okuma, anlama ve yazma ögretimi modelleri gibi çesitli yaklasım ve modellerden yararlanılmıstır. Programda Türkçe ögretimi, sadece dinleme, konusma, okuma, yazma, görsel okuma ve görsel sunu gibi dil becerilerinin gelistirilmesi degil, aynı zamanda düsünme, anlama, sıralama, sınıflama, sorgulama, iliski kurma, elestirme, analiz-sentez yapma ve degerlendirme gibi zihinsel becerilerinin gelistirilmesi de ele alınmıstır. Türkçe ögretiminde dil becerileriyle birlikte zihinsel becerileri gelistirme ön plana çıkmıstır. Yapılandırıcı yaklasımla birlikte Türkçe ögretiminde önemli gelismeler olmus, yeni ögrenme alanları, beceriler, modeller, yöntemler, teknikler ve degerlendirmeler gündeme gelmistir.

The new developments in teaching of Turkish and constructivist approach

In our world, toward the end of 20th century, it has appeared that new generation can not be educated with the old approaches, because in the old approaches knowledge is transmitted passively, students are conditioned continually, more emphasis is put on behaviors rather than mind in behavioral approach. Learning is drawing a link between stimulant and reaction and student’s behaviors are aimed to be changed in behavioral approach. It directs the student to memorizing conditions them and can not develop intellectual skills. Intensive studies have been carried out in the field of education. Important findings have been achieved in brain studies. The results have been transferred to the field education. New education approaches have been put forward. Constructivist approach stipulates understanding, questioning and intellectual structuring rather than memorizing the knowledge. It also focuses on skills such as thinking, understanding, sequencing, questioning, classifying, associating, analyzing-synthesizing, evaluating etc. Because of the language as the heart of learning, constructivist approach puts emphasis on the importance of language in the development of intellectual skills. Constructivist approach also deals mostly with methods that develop the student’s language and intellectual skills. In our country, education approaches such as constructivist approach, multiples intellect, studentcentered learning, inter-disciplinary approach, etc. are taken as basis in new Turkish Program. In this way, new Turkish Program contains developing skills rather than changing behaviors, multiple thinking rather than one-way thinking, intellectual independency rather than conditioning.

PDF

___

Alamargot, D. (2001). “L’acquisition des connaissances”. In C. Golder, D. Gaonac’h (Eds.). Enseigner à des adolescents. Manuel de Psychologie. Coll. Profession Enseignant. Hachette Education.
Barnier, M. (2005). L’approche socio-constructive des apprentissages scolaires, Psychologie de l’éducation Thème 2.
Boysson-Bardies, B. (1996). Comment la parole vient aux enfants. Ed. Odile Jacob.
Bruner, J. S. (1987). Comment les enfants apprennent à parler. Paris : Retz.
Cohen I. , Mauffrey A. (1990). Vers une nouvelle pédagogie de la lecture, Armand Colin.
Estienne F. (2000). L’écriture en chantier pour les dyslexiques et les dysorthographiques, Masson, Paris.
Houdé, O., Bideaud, J. and Pedinielli, J. (1992). L’homme en développement. Paris, PUF.
Fayol, M. , Gombert, J. E. , (1992). Psychologie cognitive de la lecture. Paris, Presses Universitaires de France.
Fayol M. and Gombert JE, (1999). “L 'apprentissage de la lecture et de l'écriture”, J. A. Rondal ve E. Esperet (Eds. ), Manuel de Psychologie de l'enfant. Bruxelles: Mardaga
Giasson, J. (1995). La lecture : De la théorie à la pratique, Éditeur Gaëtan Morin, Montréal.
Giasson, J. ( 1996). La compréhension en lecture. Boucherville : Gaëtan Morin.
Günes, F. (2009). Hızlı Okuma ve Anlamı Yapılandırma. Nobel Yayınları.
Günes, F. (1997). Okuma Yazma Ögretimi ve Beyin Teknolojisi. Ankara: Ocak Yayınları
Günes, F. (2007-a). Ses Temelli Cümle Yöntemi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları
Günes, F. (2007-b). Yapılandırıcı Yaklasımla Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları
Günes, F. (2007). Türkçe Ögretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Nobel Yayınları
Hallé, P. (2004). Acquisition du langage : spécialisation des enfants dans leur langue maternelle, LPP (CNRS-Paris 3), MIDL, Paris.
Kirady, G. (2000). La maternelle, école de la parole, CRDP Pays de la Loire.
Mason, T. (2001). Langue et enfance: Chomsky et ses critiques, formation des PE2 à l'IUFM de Versailles entre 1994 – 2001, Université de Paris.
Mességué, A. (1998). Rôle de l’image de soi en production de textes, IIIèmes Journées de Psychologie Différentielle, Paris, 2-4 sept. Presses Universitaires de Rennes.
MEB. (2005). Hlkögretim Türkçe Dersi Ögretim Programı ve Kılavuzu. Ankara: MEB Basımevi.
OCDE (2007). Comprendre Le Cerveau: Naıssance d’une Science de L’apprentıssage, Paris.
Perrenoud, P. (2004). Evaluer les compétences, la revue de l’Educateur, Mars, Paris.
Rondal, J. A (1983). L’interaction adulte-enfant et la construction du langage. Bruxelles: Mardaga.
Tardif, J. (1999). Le transfert des apprentissages. Montréal, Éditions Logiques.
Schaffer, J.A. (1983). Le comportement maternel. Bruxelles, Mardaga.
Saskatchewan A. (2001). Philosophie et méthodes d'enseignement, Ministère de l'Éducation de la Saskatchewan
Totereau, C. , (2005). Acte de lire. Genève: Delachaux et Niestlé.