Ayşe ÖZTÜRK SAMUR, Sema SOYDAN, Tuğba DURAK DEMİRHAN, Lemis ÖNKOL

PEPEE ÇİZGİ FİLMİNİN EBEVEYN ÖĞRETMEN VE ÇOCUK GÖZÜYLE DEĞERLENDİRİLMESİ

Televizyon hem eğitici, hem öğretici hem de eğlendirici özellikleriyle birçok kitleye hitap ederken çocuğun yaşamındaki varlığı görmezden gelinemez. Birden fazla duyuya hitap etme özelliği, her sosyo ekonomik düzeydeki aileye ulaşması ve çocukların televizyon karşısında geçirdikleri zaman dikkate alındığında televizyon programlarının çocuğun yaşamındaki önemi daha da artmaktadır. Bu çalışmada son dönemlerde birçok çocuğun yaşamında var olan Pepee Çizgi Filmi, ebeveyn, öğretmen ve çocuk gözüyle değerlendirilmiştir. Araştırmanın örneklem grubunu, İstanbul, Aydın ve Konya İl Milli Eğitim Müdürlüklerine bağlı okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan 99 okul öncesi öğretmeni, bu kurumlara devam eden 435 çocuk ve 400 ebeveyn oluşturmuştur. Araştırmada veri toplama aracı olarak Pepee Çizgi Filmi Konulu Anket Öğretmen Formu, ebeveyn Formu ve Çocuk Formu kullanılmıştır. Araştırma sonuçları, Pepee Çizgi Filmini çocukların sevdiğini, ebeveyn ve öğretmenlerin ise pek çok yönünü beğendiklerini, ancak bazı yönlerini de eleştirdiklerini göstermiştir

ASSESSMENT OF PEPEE CARTOON FROM PERSPECTIVES OF PARENTS TEACHERS AND CHILDREN

While television with its both educational and entertaining features is appealing to the majority of the society, its presence in children’s world cannot be avoided. When TV’s features like addressing more than one sense, reaching easily each family from every socioeconomic level and the time children spent in front of TV are considered the importance of TV programs in children’s life becomes more important. In this study Pepee, which has been a part of children’s lives recently, has been assessed from the perspective of parents, teachers and children. The sample of the study is composed of 99 teachers working in preschools bound to Ministry of National Education 435 children attending those preschool institutions and 400 parents in İstanbul, Aydın and Konya. In the study, Questionnaire about Pepee Cartoon’s teacher, child and parent forms are used as data collection device. Study results have shown that children like Pepee Cartoon, although parents and teachers have some negative ideas about Pepee Cartoon, in general they considered it positive cartoon

PDF

___

Achenreiner, G. B. (1997). Materialistic values and susceptibility to ınfluence in children. Advances in Consumer Research, 24, 82-88.
Arıkan, A. (2001). 7–12 yaş grubu çocuklara çizgi film yöntemi ile müze eğitiminin verilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Konya.
Aşçı, E. (2006). Televizyondaki çizgi ve animasyon karakterlerin farklı yerleşim yerlerinde yaşayan çocuklarin tüketici davranışlarına etkisinin incelenmesi.
Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Ayrancı, Ü., Köşgeroğlu, N., & Günay, Y. (2004). Televizyonda çocukların en çok seyrettikleri saatlerde gösterilen filmlerdeki şiddet düzeyi. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 5, 133-140.
Bağlı, M.T. (2003). Televizyona karşı anababa aracılığı: Kısıtlayıcı aracılığın biçimleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 36 (1-2), 129-150.
Cesur, S., & Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: çocukların tv programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6 (19), 106-125.
Choma, C. J., Hossler, S., Leu, R., Nelson, D., Ray, S., Wicox, B., & Ybarra, B. (2004). Effects of Cartoons on Children. www.bgsu.edu/ departments/ tcom/ faculty/ ha/ tcom103fall2004/ gp9/
Cihangir, S., & Demir, Y. (2004). Üç altı yaş çocuklarının ve anne babalarının televizyon izleme özellikleri, OMEP Dünya Konsey Toplantısı ve Konferansı, Bildiriler Kitabı 2, 318-333.
Çaplı, B. (1996). Çocuk ve televizyon. Yeni Türkiye, 12, 1334-1337.
Çelenk, E. (1995). Televizyonda gösterilen çizgi filmlerin ilkokul çağı çocukları üzerindeki etkileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, İzmir.
Derscheid, L. E., Kwon, Y. H., & Fang, S. R. (1996). Preschoolers’ socialization as consumers of clothing and recognition of symbolism. Perceptual and Motor Skills, 82, 1171-1181.
Dinçer, M. K., & Yılmazkol, Ö. (2009). televizyon: çocuklara gerçek hayat’ı şiddetle öğreten çağdaş masal anlatıcısı, S.İ.Akçalı (Ed.) Çocuk ve medya (2.Baskı)
içinde (s.189-210) Ankara:mNobel Yayın Dağıtım.
Erdoğan, S., & Baran, G. (2008). A study on the opinions of parents regarding television watching habits of their children in the four-six age group, The Social Sciences, 3(3), 245-248.
Eskandari, M. (2007) İran’da tv’de yayınlanan çizgi filmlerin ilkokul öğrencilerinin eğitimine etkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Geray, H. (2003). İletişim ve teknoloji, Ankara: Ütopya Yayınları.
Gönen, E. (1986). Ev İdaresi İlkeleri I. Ankara: Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları.
Güler, D. (1992). Çizgi filmlerin eğitim iletişimi boyutları ve bir örnek olay çözümlemesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Gültek, B. (2002). Müziğin çocuklar üzerindeki olumlu etkileri. Çoluk-Çocuk Dergisi, 11, 29-32.
Hossler, S. (2004). Mental and psychological effects of children’s cartoons. www.bgsu.edu/ departments/ tcom/ faculty/ ha/ tcom103fall2004/ gp9/
Hünerli, S. (2005). Canlandırma sineması üzerine, İstanbul: Es Yayınları.
İnce, M. (1991). Çizgi filmlerin 6-18 yaş grubu bireylerin yaşantılarında yeri ve önemi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Karasar, N. (2005) Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kapferer, J.N. (1985). Çocuk ve reklam baştan çıkarmanın yolları. (Çev:Şermin Önder) İstanbul: Afa Yayınları
Leaper, C., Breed, L., Hoffman, L., & Perlman, C. A. (2002). Variations in the Gender Stereotyped Content of Children's Television Cartoons Across Genres. Journal of Applied Social Psychology, 32 (8), 1653-1662.
Öktem, F., Sayıl, M., & Çelenk Özen, S. (2006). Kodlayıcı eğitim kitapçığı, Ankara: RTÜK yayını.
Postman, N. (1995). Çocukluğun yokoluşu. (Çev. Kemal İnal), Ankara: İmge Kitabevi.
Salomon, G. (1977). Effects of encouraging ısraeli mothers to co-observe “sesame street” with their five-year-olds. Child Development, 48, 1146-1151.
Samancı, Ö. (2004). Animasyonun önlenemez yükselişi. İstanbul: Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Sayar, M. K., & Dinç, M. (2009). Televizyon ve çizgi filmlerin çocukların değer oluşumuna etkileri, http://www.tavsiyeediyorum.com/makale_5354.htm (Erişim: 03.09.2013).
Uysal, E. (2006). Farklı okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden altı yaş grubundaki çocukların çoklu zekâ kuramına göre incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
Weaver, B, &Barbour, N (1992). Mediation of children’s televiewing. Families in Society. 73, 236-242.
Yağlı, A. (2013). Çocuğun eğitiminde ve sosyal gelişiminde çizgi filmlerin rolü: Calliou ve pepee örneği. International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8/10, 707-720.
Yavuzer, H. (1990). Ana- baba okulu. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Yazıcı, E. (2011). Televizyon yayınlarının olumsuz etkilerinden çocukların korunmasına yönelik düzenlemeler. Radyo Televizyon Üst Kurulu Uzmanlık Tezi, Ankara.
Yıldız, G. (2002). Müzik öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Yörükoğlu, A. (1980). Çocuk ruh sağlığı. Ankara: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.