OKUL SPORLARI DEĞERLENDİRME ÖLÇEĞİ: GEÇERLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Öz Bu çalışmada, okul sporlarının değerini ortaya koyabilecek bir ölçek geliştirmek amaçlanmıştır. Okul sporları, sporun müsabaka özelliğini ve beden eğitiminin, eğitimsel özelliğinin aynı anda içinde bulundurmaktadır. Bu tür aktiviteler takım ruhunun ve sportmenliğin gelişmesine, öz güvenin ve öz düzenlemenin artmasına olanak tanımaktadır. Bu çalışma, Sivas, Kayseri, Malatya, Samsun ve Gaziantep illerinde görev yapan 548 beden eğitimi öğretmeni ve 171 okul yöneticisi olmak üzere toplamda 719 kişiden oluşmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliliği kapsamında; ölçme aracına SPSS 23’te açımlayıcı (AFA) ve AMOS programında doğrulayıcı faktör analizi (DFA) uygulanmıştır. Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) değeri 0,946 bulunmuş ve örnek büyüklüğünün yeterliği olduğu ortaya konulmuştur. Ölçeğin geçerliğine ilişkin yapılan faktör analizi sonucunda 2 faktörden oluşan 18 maddelik ölçek elde edilmiştir. Yapılan güvenirlik analizi sonucunda ise Cronbach Alpha katsayısı 0.929 olarak hesaplanmıştır. “Okul Sporlarına Karşı Tutum Ölçeği”  beden eğitimi öğretmenleri ve okul yöneticilerinin okul sporlarına karşı tutumunu ölçebilecek geçerli ve güvenilir bir veri toplama aracı olduğu söylenebilir.

___

Aytaç, M. & Öngen, B. (2012). Doğrulayıcı faktör analizi ile yeni çevresel paradigma ölçeğinin yapı geçerliliğinin incelenmesi, İstatistikçiler Dergisi: İstatistik ve Aktüerya, 5 (1) , 14-22.

Balyan, M., Balyan, K. Y. & Kiremitçi, O. (2012). Farklı sportif etkinliklerin ilköğretim 2. kademe öğrencilerinin beden eğitimi dersine yönelik tutum, sosyal beceri ve öz yeterlik düzeylerine etkileri, Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi, 14 (2), 196-201.

Başyiğit, İ. (2018). Beden eğitimi ve spor öğretmenlerinin okul sporlarına bakış açısı ve karşılaştığı sorunlar. Yayımlanmamış Yüksel Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi, Gaziantep.

Bucher, A. & Deborah, A. (1987). Foundation of physical education and sport times, New York; Mirror/Mosby College Publishing.

Çolakoğlu, T. (2004). Sporun topluma yaygınlaştırılması açısından okul sporları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.

Dow, K. E., Jackson C., Wong J. & Leitch R. A. (2008). A comparison of structural equation modeling approaches: the case of user acceptance of ınformation systems, Journal of Computer Information Systems, 48(4), 106-114.

Harrison, P. A. & Narayan, G. (2003). Differences in behavior, psychological factors, and environmental factors associated with participation in school sports and other activities in adolescence, Journal of School Health, 73 (3) 113-120.

Hair, J. F., Anderson, R. E., Tahtam, R. L. & Black, W. C. (1998). “Multivariate data analysis”, New Jersey: Prentice Hall International Inc. 5. Baskı.

Hox, J. J. & Bechger, T. M. (1995). An introduction to structural equation modeling, Family Science Review, ss. 354-373.

İlhan, M. & Çetin, B. (2014). LISREL ve AMOS programları kullanılarak gerçekleştirilen yapısal eşitlik modeli (yem) analizlerine ilişkin sonuçların karşılaştırılması, Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 5 (2), 26-42.

İmamoğlu, A. F. (1992). İkibinli yıllara doğru Türk sporu üzerine bazı gözlemler, Gazi Üniversitesi, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8, 1. Karaküçük, S. (1992). Türkiye’de spor yöneticilerinin eğitimi, Gazi Üniversitesi, Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 4 (1), 357-383.

Morris, L., Sallybanks J. & Willis K. (2003). Sport, physical activity and antisocial behavior in youth, Australian Institute of Criminology. (49) 1-136.

National Federation of State High School Association (2002). The case for high school activities, Link: https://www.nfhs.org/articles/the-case-for-high-school-activities/ E.T: 20 Nisan 2019.

Öcal, K. & Settar Koçak, M. (2010). Okul sporlarının orta öğretim öğrencilerinin akademik başarı ve davranış gelişimine etkisi, Akdeniz Eğitim Araştırmaları Dergisi, (7) 89-94.

Schumacker, R. E. (2006). Conducting specification searches with amos. structural equation modeling, A Multidisciplinary Journal, 13 (1) 118-129.

Steptoe, A. & Butler, N. (1996). Sports participation and emotional well-being in adolescents, Lancet, ss. 1789–1792.

Tammelin, T., Nayha S., Hills A. P. & Jarvelin, M. R., (2003) Adolescent participation in sports and adult physical activity, Am. J. Prev. Med, (24) 22-28.

Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.

Tezbaşaran, A. A. (1996). Likert tipi ölçek geliştirme kılavuzu, Ankara: Psikologlar Derneği Yayınları.

TÜİK, 2018, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=30567 E.T. 20 Nisan 2019.

Uzun, M., Yurdadön, Ü., İmamoğlu, O., Çon, M., Çavuşoğlu, G. & Taşmektepligil, M. Y. (2017). Ortaokul öğrencilerinin sportif etkinliklere katılma ve fiziksel aktiviteden hoşlanma durumlarının belirlenmesi, Inonu University, Journal of Physical Education and Sport Sciences (IUJPESS), 4(1), 38-52.

Yetim, A. (2000). “Sosyoloji ve spor”, Topkar Matbaası, Trabzon ss. 128-131-186.

Yıldız, Ö. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin Beden Eğitimi Dersine Yönelik Tutumları ve Karşılaştıkları Problemler. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.