MEDRESELERDE EĞİTİMSEL BİR GEÇMİŞİ OLAN KİŞİLERİN MEDRESE EĞİTİMİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Öz Bu çalışmanın amacı, medreselerde eğitim görmüş kişilerin medrese eğitimine ilişkin görüşlerini ortaya koymaktır. Nitel bir çalışma olan bu araştırmanın verileri, bireysel görüşme yoluyla elde edilmiştir. Araştırmanın çalışma grubu, 8 kişiden oluşmaktadır. Çalışmada grubunun katılımcıları, formal eğitimin yanı sıra medrese eğitimi almış ve halen Yüzüncü Yıl Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nde çalışmakta olan 4 akademisyen, halen medrese eğitimi veren 3 hoca ve medrese eğitimi almış 1 tüccardan oluşmaktadır. Verilerin çözümlemesinde içerik analizi kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre medreseler, günün koşullarına uymamaları ve resmi bir eğitim kurumu olarak tanınmamalarından dolayı bazı eksikliklere sahiptirler. Fakat asırlarca bir eğitim kurumu olarak topluma hizmet eden medreseler, yöntem, değerlendirme ve topluma olan katkısı açısından Batıda halen uygulanmakta olan bazı alternatif eğitim uygulamalarına benzemektedir.

___

Akyüz, Y. (2013). Türk Eğitim Tarihi. Ankara: PegemA.

Aydın, İ. (2012). Alternatif okullar. Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Balcı, A. (2006). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: Pegem A.

Çiçek, H. (2008). Tatvan ve Çevresinde İlmi Çalışmalar ve Ohin Medresesi Örneği. International Symposium of Tatvan and Its Surrounding from Past to Future Papers.

DE (2004). United States Department of Education Office of Innovation and Improvement, Innovations in Education: Creating Successful Magnet Schools Programs, Washington, D.C.

El Arabbiyyetü Lil-Cemi (2011).يديكبينالعربيت (1. Kitap).Konya: Tekin Kitabevi.

Güven, İ. (2013). Türkiye Selçuklularında medreseler. http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/482/5659.pdf

Hardaker, G., & Sabki, A. A. (2014). Islamic pedagogy and embodiment: An anthropological study of a British Madrasah. International Journal of Qualitative Studies in Education, 28(8), 873–886. doi:10.1080/09518398.2014.917738

Hızlı, M. (2008). Osmanlı medreselerinde okutulan dersler ve eserler. T.C. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 17 (1), 25-46.

http://www.paideiaschool.org/. Erişim tarihi: 12.01.2014.

Karasar, N. (1999). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel.

Neill, A.S. (2000). Özgürlük okulu (1.bs.), (çev. Nilgün Şarman). İstanbul: Payel Yayınevi.

Öktem, Ü. (2014). Osmanlı medreselerinde felsefe. Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi. Sayı:35. s:271-288.

Pilatin, Ü. (2010). Tarihte Şırnak ve çevresinde faaliyet gösteren eğitim kurumları. Uluslararası Şırnak ve Çevresi Sempozyumu.

Reich, R. (2005). Why homeschoolıng should be regulated. Cooper, B. S. (ed.), Homeschooling in full view: A reader. Greenwich, CT: Infomation Age Publishing.

Seldin, T. ve Epstein, P. (2003). An education for life. Beltsvile, Maryland: The Montessori

Foundation.

Sim, M. (1992). Nature And Value in Aristotlef’s Nichomachean Ethics. Southwest Philosophy Review, 8(1), 85–98. doi:10.5840/swphilreview19928110

Şanal, M. (2003). Osmanlı Devleti’nde medreselere ders programları, öğretim metodu, ölçme ve değerlendirme, öğretimde ihtisaslaşma bakımından genel bir bakış. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), 149-168.

Taşkın, Ü. (2008). Klasik Dönem Osmanlı eğitim kurumları “Ottoman education foundations

in classical terms1. Uluslararası Sosyal Araştırma Dergisi, 1 (3), 343-366.

Timurtaş, A. (2008). Botan Müderrislerinin Piri Molla Muhammed Zıvıngi. İstanbul: Kent

Yayınları.

Turan, S. (2010). Fuat Sezgin Bilim Tarihi Sohbetleri (1. Basım). İstanbul: Timaş Yayınları

Türnüklü, A. (2000). Eğitibilim araştırmalarında etkin olarak kullanılabilecek nitel bir araştırma tekniği: Görüşme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 24, 543-559.

Yalar, M. (2010). Tatvan ve çevresinde tarihi medrese geleneği. International Symposium of

Tatvan and Its Surrounding from Past to Future Papers.

Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi-Cover
  • ISSN: 1304-429X
  • Yayın Aralığı: Yılda 5 Sayı
  • Yayıncı: Hatay Mustafa Kemal Üniversitesi