Küreselleşen Dünya'da Çevre Sorunları/Environmental Problems in A Globalized World

Öz Günümüzde hemen her ülkenin en önemli sorunlarından biri haline gelen çevre sorunları, özellikle küreselleşmenin etkisiyle uluslar arası bir boyut kazanmıştır. Bugün ulusal ve uluslar arası düzenlemelerde yer alan ve tartışılan bu sorunlar, ekonomik, sosyal ve siyasal yönü olan çözümler beklemektedir. Diğer ifade ile dünyanın ortak sorunu haline gelen çevresel sorunların ancak uluslar arası işbirliği çerçevesinde çözüleceği düşünülmektedir. İşte bu çalışma, küreselleşme bağlamında ortaya çıkan çevresel sorunları ve bunların çözümüne ilişkin birtakım önerileri içermektedir. Bu bağlamda küreselleşme ve buna bağlı olarak çevresel sorunlar, sürdürülebilir kalkınma ve bunların ulusal ve uluslar arası boyutu ele alınarak birtakım önerilerde bulunulmaktadır. Anahtar Kelimeler: Çevresel Sorunlar, Küreselleşme, Sürdürülebilir Kalkınma, Birleşmiş MilletlerAbstract In recent years, environmental problems, as one of the most important issues in every country in the world, have acquired international dimensions as a result of globalization. These environmental problems were addressed by international legal regulations and they wait for solutions including economic, social and political dimensions. In other words, since environmental problems acquired international dimensions, the remedies offered should also involve international cooperation. This study analyzes environmental problems that result from globalization and makes some recommendations as to their solution. Therefore, globalization and resulting environmental problems are addressed and some remedies offered by taking into account the issue of sustainable development and national and international dimensions of these problems. Key Words: Environmental problems, Globalization, Sustainable Development, United Nations.

PDF

___

Bilgin, İ., ve Bahar, M. (2002). Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stilleri ve Fen Bilgisi Dersine Karşı Tutumları Arasındaki İlişki. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(4), 53-67
Bilgin, İ. ve Durmuş, S. (2003). Öğrenme stilleri ile öğrenci başarısı arasındaki ilişki üzerine karşılaştırmalı bir araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2), 381–400.
Boydak, A. (2001). Öğrenme Stilleri. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Butler, K.A. (1987). Learning and Teaching Style. In Theory and Practice. Connecticut: The Learner’s Dimension, Colombia.
Claxton, CS., and P.H. Murrell. 1987. Learning styles: Implications for Improving Educational Practice. ASHE-ERIC Higher Education Report No. 4, Washington, DC:George Washington University.
Collison, C. (1999): Connecting the new organisation. How BP Amoco encourages post-merger collaboration. Knowledge Management Review 7.
Dunn, R. and Dunn, K. (1993). Teaching Secondary Students Through Their Individual Learning Styles Practical Approaches for Grades 7-12. Massachusetts: Allyn and Bacon.
Ekici, G. (2003). Öğrenme Stiline Dayalı Öğretim ve Biyoloji Dersi Öğretimine Yönelik Ders Planı Örnekleri. (1. Baskı) Ankara: Gazi Kitabevi.
Erden, M. (2006). Öğrenme Stilleri, İstanbul: Morpa Yayıncılık.
Felder, R.M. and Silverman, L.K., 1988. Learning and Teaching Styles in Engineering Education. Engineering Education, Vol. 78, No. 7, pp. 674–681.
Felder, R.M. & Soloman, B. A. (2003). Index of learning styles questionnaire. İndirilme Tarihi:18 Kasım 2007 WWW :Web: http://www.engr.ncsu.edu /learningstyles/ilsweb.html
Grasha, A. F. (1996). Teaching with Style: A Practical Guide to Enhancing Learning by Understanding Teaching and Learning. Pittsburgh, PA: Alliance.
Grasha, A.F and Riechmann, S. (1982). The Grasha-Riechmann Student Learning Style Scales: Research Findings and Applications. In: Keefe, J. (ed.), Student Learning Styles and Brain Behavior, Reston, VA: NASSP.
Kabadayı, A. (2004). İlköğretim Öğrencilerinin Bilişsel Öğrenme Stilleri ve Cinsiyetlerine Göre Karşılaştırılması: Konya İli Örneği. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 1-16
Kerlinger F. N.(1973). Foundation of Behavioral Research (Second edition). New York: Holt, Rinehart and Winston
Kolb, D. A. (1984). Experiential Learning: Experience as the Source of Learning and Development. New Jersey: Prentice Hall, Inc., Engle wood Cliffs.
Myers-Briggs, I. (1980). Gifts Differing. Palo Alto, California: Consulting Psychologists Press.
Shaw, B. ve Taylor, J., C. (1984). Instructional Design: Distance Education and Academic Tradition. Distance Education, 5(2), 277-85.
Tabachnick, B. G., and Fidell, L. S. (1989). Using Multivariate Statistics, New York: Harper Collins Publischers
Truluck, J. E. and Countenay, B. C. (1999). “Learning Style Prefences Among Older Adults”. The University of Georgia: Educational Gerontology.
Uzuntiryaki, E., Bilgin, İ. ve Geban, Ö. (2003). The Effect of Learning Styles on High School Students’ Achievement and Attitudes in Chemistry. Paper presented at the Annual Meeting of the National Association for Research in Science Teaching, Philadelphia, PA, (ERIC Document Reproduction Service No. ED 475 483).
Ülgen, G. (1997). Eğitim Psikolojisi. Ankara: Alkım Yayınevi.
Yıldırım, N. ve Aslan, B. (2008). İlköğretim Okulu Müdürlerinin Yeterlilikleri ile Öğrenme Stillerine ilişkin Bir Araştırma (Tokat İli Örneği), Elektronik sosyal Bilimler Dergisi, 7(24), 238-255