İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin boş zaman değerlendirme alışkanlıklarının günlük problem çözme becerilerine etkisinin incelenmesi

Bu arastırmanın amacı ilkögretim 8. sınıf ögrencilerinin bos zaman degerlendirme etkinliklerinin problem çözme becerilerine etkisini belirlemektir. Bunun için bos zamanlarında okudukları kitap türleri, ugrastıkları spor dalları, üye oldukları spor, sosyal kulüpler ve okulda gerçeklestirilen kurs dısı etkinliklere katılma durumlarının problem çözme becerilerine etkisi tespit edilmeye çalısılmıstır. Arastırma betimsel bir nitelik arz etmektedir. Arastırmanın amacını gerçeklestirmek için ilkögretim 8. sınıf ögrencilerine anket uygulanmıstır. Arastırmanın evrenini Hatay iline baglı ilkögretim okullarında okuyan 8. sınıf ögrencileri olusturmaktadır. Örneklemi ise 5 ilkögretim okulunda okuyan toplam 313 ögrenciden olusmaktadır. Veri toplama aracı olarak 2 bölüm ve toplam 38 sorudan olusan anket kullanılmıstır. Verilerin analizinde ise, Varyans analizi kullanılmıstır. Arastırmadan elde edilen sonuçlara göre ögrencilerinin okudukları kitap türü, üye oldukları sosyal kulüp ve ilgilendikleri spor dalına göre problem çözme becerileri anlamlı bir sekilde farklılasmamaktadır. Bunun yanında okul dısı katıldıkları kurslar açısından problem çözme becerileri birbirinden anlamlı derecede farklılasmaktadır. Örnegin halk oyunları kurslarına katılan ögrencilerin problem çözme becerileri digerlerine göre daha yüksek çıkmıstır.

Examining the impact of primary education 8th graders' habits of utilising spare time upon problem solving skills

The purpose of this study is to investigate the relationships between the second stage of primary school students’ evaluation of empty time habits and daily problem solving skills. For this, they were studied to determine relationship between with their type of reading books, engaging sports, members of social clubs, and participation of extracurricular activities in schools with the status of problem solving skills. This is a descriptive research. A survey was administered to 8th grade students for performing the primary purpose of the study. The universe of the study is 8th grade students in Hatay. The subject of this study is 313 8th grade students at 5 primary schools. An instrument was used as a data collection which consisted of two units and the total of 38 questions. Correlation technique is used in the analysis of data. From the research results, there are no significant relationships between the second stage of primary school students’ type of reading books, engaging sports, members of social clubs with the status of problem solving skills but there is a significant correlation students’ attending out of school courses in terms of their problem solving skills. The students participated in folk dance classes which have higher problem solving skills than others

PDF

___

Arseven, A. (2001). Alan Arastırma Yöntemi, Ankara: Gündüz Egitim ve Yayıncılık
Arslan, C. (2001). Ögretmelerin ve Ögretmen Adaylarının Problem Çözme Becerilerinin Çesitli Degiskenler Açısından Karsılastırılmalı Olarak İncelenmesi, Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aslan, N. (1994). Üniversite Ögrencilerinin Bos Zaman Degerlendirme Egilimi, Ögretmen Yetistiren Kurumlarda Karsılastırmalı Bir Arastırma, Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aydogan, İ., Gündogdu, F. B. (1994). Kadın Ögretim Elemanlarının Bos Zamanlarını Degerlendirme Etkinlikleri, Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Kayseri: Erciyes Üniversitesi Egitim Fakültesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Basmacı, S. (1998). Üniversite Ögrencilerin Problem Çözme Becerirlini Algılamalarının Bazı Degiskenler Açısından İncelenmesi, Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Malatya: İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bingham, A. (1983). Çocuklarda Problem Çözme Yeteneklerinin Gelistirilmesi. (Çev: A. Ferhan OGUZKAN). İstanbul: MEB Basımevi
Bucher, A. C. (1974). Recreation for Today’s Society, New Jersy: Printice-Hall, Inc.Englewood Cliffs.
Butler, G. D. (1968). Introduction to Community Recreation, 4th Ed., McGraw-Hill, New York.
Çam, S. (1997). İletisim Becerileri Egitimi Programı Ögretmen Adaylarının Ego Durumlarına Ve Problem Çözme Becerisi Algılarına Etkisi. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Davidson, J. E., Deuser, R., ve Sternberg, R.J. (1994). “The Role of Metacognition in Problem Solving”. (Ed: Metcalfe, J. & Shimamura, A.P. ), Metacognition: Knowing About Knowing, Cambridge, MA: MIT, Press (pp. 207-226).
Dikici, K. (1994). Adana İli Lise Ögrencilerinin Bos Zamanlarını Degerlendirme Alıskanlıkları. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Adana: Çukurova Üniversitesi, Soysal Bilimler Enstitüsü.
Dumazedier, J. (1974). “Free-Time Activitiy and Psycho-Social Adjusment in College Students: A Prelimannary Analysis”, Journal of Leisure Research, 3
Dumazedier, J. (1990). Bos Zaman ve Kültür. (Çev: E. Topbas). Ankara: Türk Yurdu Dergisi. No:38.
Ekici, S., Belli, E ve Gürbüz, A. (2009). “Mugla Üniversitesi Beden Egitimi ve Spor Yüksekokulu Ögrencilerinin Kitap Okumaya İliskin Görüsleri Üzerine Bir Arastırma”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt 6, Sayı 2.
Erdem, R. (1999). “Yöneticiler İçin Zaman Yönetimi”. Modern Hastane Yönetimi Dergisi, 3(7), 26 31.
Erden, M. ve Akman, Y. (1996). Egitim Psikolojisi: Gelisim-ÖgrenmeÖgretme, (3. Baskı), Ankara, Arkadas Yayınları.
Ertugrul, H. (2000). Ögrencinin Basarı Kılavuzu, İstanbul: Nesil Yayınevi. Gelen, İ. (2007). “Bilimsel Arastırmalarda Veri Toplama Araçları”, (Ed. Durmus Ekiz), Bilimsel Arastırma Yöntemleri, İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Goltz, P. (2005). What To Do With Your Spare Time. (www.seghea.com). (Erisim tarihi: Nisan 2008).
Gökmen, H., Açıkalın, A., Koyuncu, N. ve Sadar, Z. (1985). Yüksekögrenim Ögrencilerinin Serbest Zaman Etkinlikleri ve Kendilerini Gerçeklestirme Düzeyleri, Ankara: M.E.G.S.B. Yayınları.
Gülbahçe, Ö. (1996). Bos Zamanlarını Degerlendirme Alıskanlıkları. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Güzel, A. (2004). Marmara Üniversitesi Ögrencilerinin Ögrenme Stilleri ile Problem Çözme Becerileri Arasındaki İliskinin İncelenmesi. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Hepner, P. P. & Anderson, W.P. (1985). “The Relationship Between Problem Solving Self-Appraisal & Psychological Adjustment”. CognitiveTherapy and Research. 4. 415-427.
Heppner, P. Krauskopf, K. (1987). “An Infromation Processing Apporach to Personal Problem Solving”. The Counseling Psychologist, 15, 34-37.
Kalaycı, N. (2001). Sosyal Bilgilerde Problem Çözme ve Uygulamalar, Ankara: Gazi Kitabevi.
Karaküçük, S. (1991). Rekreasyon ve Dagcılıgın Rekreasyon Olarak Degeri, I. Yüksek İrtifa ve Spor Bilimleri Kongresi, 30 Ekim - 2 Kasım, Ankara.
Karaküçük, S. (1995). Rekreasyon, Bos Zaman Degerlendirme, Kavram, Kapsam ve Bir Arastırma, Ankara: Seren Ofset.
Kasap, Z. (1997). İlkokul 4.Sınıf Ögrencilerinin Sosyo-Ekonomik Düzeyine Göre Problem Çözme Basarısı İle Problem Çözme Tutumu Arasındaki İliski. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kasap, Z. (1997). İlkokul 4.Sınıf Ögrencilerinin Sosyo-Ekonomik Düzeyine Göre Problem Çözme Basarısı İle Problem Çözme Tutumu Arasındaki İliski. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kelly, J. R. (1983) . Leisure Identities and Interactions, USA: Published Allen & Unwin.
Kılbas, S. (1994). Gençlik ve Bos Zamanı Degerlendirme, Adana: Çukurova Üniversitesi Basımevi.
Kılbas, S. (1995). Gençlik ve Bos Zaman Degerlendirme, Adana: Çukurova Üniversitesi Basımevi.
Köknel, Ö. (1979). Cumhuriyet Gençligi ve Sorunları, İstanbul: Cem Yayınları.
Köknel, Ö. (1995). Kisilik: Kaygıdan Mutluluga, (13. Basım), İstanbul: Altın Kitaplar Yayınevi.
Meijerss, W. (1978). Problem Solving Therapy With The Social Anxiety Children, Canana.
Merzona, R. (1989). Dimensions of Thinking, USA: Semline Inc. Meydan Larousse, Cilt 2, s.309
Nair, U. K. ve Ramnarayan, S. (2000). “Individual Differences in Need for Cognition and Complex Problem Solving”, Journal of Research in Personality, 34, 305-328.
Okumus, E. (2005). “Bos Zamanlar ve İslam” (Leisure and İslam), Sosyal Bilimler Arastırma Dergisi, 5, 23–43
Otacıoglu, S. G. (2007). “Egitim Fakültelerinin Farklı Branslarında Egitim Alan Ögrencilerin Problem Çözme Beceri Düzeylerinin Karsılastırılması”, Eurasian Journal of Educational Research, 29, 73-83
Özlek, S. (2003). Lise Ögrencilerinin Sosyal Beceri Düzeylerini Yordayan Bazı Degiskenler. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Ross, B. H., ve Kennedy. P.T. (1990). “Generalizing From the Use of Earlier Examples in Problem Solving”, Journal of Experimental Psychology. 16, 42–55.
Sonmaz, S. (2002). Problem Çözme Beceresi ile Yaratıcılık ve Zekâ Arasındaki İliskinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Süzer, M. (1997). Üniversite Ögrencilerinin Sosyal ve Ekonomik Özelliklerine Göre Bos Zamanlarını Degerlendirme Biçimleri. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tatar, E. ve Soylu, Y. (2006). Okuma – Anlamadaki Basarının Matematik Basarısına Etkisinin Belirlenmesi Üzerine Bir Çalıma, Kastamonu Egitim Dergisi, 14, 2.
Terzi, I. S. (2000). İlkögretim Okulu Altıncı Sınıf Ögrencilerinin Kisilerarası Problem Çözme Beceri Algılarının Bazı Degiskenler Açısından İncelenmesi. Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tezcan, M. (1977). Bos Zamanlar Sosyolojisi, Ankara: Dogan Matbaası.
Tezcan, M. (1994). Bos Zamanları Degerlendirme Sosyolojisi, Ankara: Atilla Kitabevi.
Thornoton, S. (1998). Çocuklar Problem Çözüyor, İstanbul: Gendas Yayınları.
Tracy, B. (2008). Managing Your Time. (www.time-manegement-tools.com). (Erisim Tarihi: Mart 2008).
Ulutak, İ. (1988). Kitle İletisim Araçları ve İletisim Ortamlarının Bos Zaman Degerlendirme Egilimleri Açısından Bir Yüksek Ögrenim Kurumunda Sınanması, Yayımlanmamıs Yüksek Lisans Tezi, Eskisehir: Anadolu Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Yıldız, A. (2003). Ebeveynlerin Problem Çözme Becerini Gelistirmeye Yönelik Deneysel Bir Çalısma, Yayınlanmamıs Doktora Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.