1877’deki düzenlemelerle eğitim sistemi önemli değişiklikler geçiren Mekteb-i Mülkiye’de öğrencilerin eğitimlerini ciddiye almalarında ve disiplinli yetişmelerinde önemli bir unsur ödüllendirme ve cezalandırma sistemi idi. II. Abdülhamit’in padişaha ve devlete sadık bürokratlar yetiştirilmesi düşüncesi tahta çıkışının hemen ardından nizamnameler vasıtası ile mektebin yeniden şekillendirilmesinde kendini bulmuştu. Nizamnamelerde yer alan eğitimde ödül ve cezaya ilişkin düzenlemeler gelecekteki görevleri için yeterli donanıma ve iyi ahlaka sahip bireyler yetiştirmenin araçları idi. Öğrenciler için çalışkanlıkları ve güzel davranışlarından dolayı üç tür ödül (aferin, tahsin, imtiyaz) ve gayretsizlikleri, okul düzenine aykırılıkları ve okul dışında uygun olmayan davranışlarda bulunmalarından dolayı dört tür ceza (tevkif, izinsiz, tekdîr-i alenî ve mektebden tard) uygulanması öngörülmüştü. Bu uygulamalar Tanzimat dönemi eğitim sistemindeki ilgili uygulamalardan esinlenilmiş görünmektedir.Having undergone significant changes by regulations of 1877, in Mekteb-i Mülkiye reward and punishment system had been used as an important tool to have students handle their educations with serious consideration and raise them as well disciplined individuals. Shortly after his ascenison to the throne, Abdülhamit II’s idea of raising bureaucrats loyal to sultan and state, had developed in restructuring of the School by means of rules of codes. The regulations related to reward and punishment in these rules of codes, were instruments for raising well qualified and morally upright individuals. Three types of reward were introduced for students’ good behaviours and achievements and four types of punishment were introduced for their laziness, violation of school rules and inapropriate behaviours outside the school. These practices seems to be inspired by educational practices of the Tanzimat Era.