Kriz çözücü siyaset geç kapitalizm evresinde “tekno-siyasal paradigma” kavramlaştırması üzerinden siyaset ve kriz ilişkisine bakış.

Bu makalede, amacımız, geç kapitalizm evresinde siyasetle teknoloji arasında kriz çözücü siyaset modeli üzerinden kurulan ilişkiye, yeni bir kavramlaştırma girişimi niteliğindeki “tekno-siyasal paradigma” kavramı üzerinden bakmak. Bunun için Kuhn’un paradigma kavramlaştırmasını yaparken “bilimsel-siyasal devrim”, “bilimsel-siyasal gelişme-değişim” başlıkları altında kurduğu koşutluklardan yararlanacağız. Temel varsayımımız, kriz çözücü siyasetin, tekno-siyasal paradigmanın yol haritalarını izlediği; “izm”lerin kötü geçmişinin üzerine sünger çekerek, sağcısını-solcusunu “siyasal ve ekonomik istikrarın sağlanması” ortak zeminde buluşturduğudur. Bu durumda, sınıf temelli siyasal mücadelenin stratejisinde oluşan kırılmalar, soldaki ayrışmalar da bir bakıma teknosiyasal paradigmanın yetenekleri, sermeye sınıfı için ürettiği bulmaca çözümleri hanesine yazılmalıdır. Başka bir deyişle bu kavramlaştırmanın “yeteneklerinden”, kamuların temsiline dayalı burjuva-liberal demokraside “piyasanın iktidar olduğu” söylemiyle gizlenmeye çalışılan hâkim iktidarın, sermayenin iktidarı olduğunu, siyasal (iktidar) olanı kendine tekno-siyasal paradigmalar üzerinden bağladığını, tabi kıldığını sergilemek için yararlanacağız.

The politics of crisis resolution an observation on the relation of policy and crisis based the “technopolitical paradigm” concept in the late capitalism.

This essay aims to examine the relation between politics and technology that is based on the model of crisis solving politics in the phase of late capitalism through the concept of “techno-political paradigm” as a new attempt of conceptualization. Therefore, we will use the parallels drawn by Kuhn between the two subjects, “scientific-political revolution” and scientific-political development-change” while he conceptualizes the paradigm. Our basic assumption is that the crisis solving politics follows the road map of technopolitical paradigm and makes the rightists and leftists meet on the common ground of “enabling political and economic stability”, wiping the nasty history of “isms” from people’s memory. That is why the breaks happening in the strategy of class-based political struggle, separations among the leftists should somehow indicate the abilities of the techno-political paradigm, and its puzzle solutions for the capitalist class. In other words, we will take advantage of the “abilities” of this conceptualization to demonstrate that the ruling power, which is hidden by the discourse, “market is in power” in bourgeois-liberal democracy, which is based on the representation of peoples, is actually the power of capital; it binds or subordinates what is political (power) to itself through the techno-political paradigms.

PDF

___

Bauman, Z. (2000). Siyaset Arayışı, İstanbul: Metis Yayınları.
Bell, D. (1973). The Coming of The Post-Industrial Society, New York: Basic Books
Castells, M. (2008). Communication Power, New York: Oxford University Press.
Castells, (1996). The Rise of the Network Society: The Information Age, Economy, Society and Culture, Vol. I, Padstow: Blackwell Publishers.
Frissen, P. H. A. (1999), Politics, Government, Technology: a Postmodern Narrative on Virtual State, London: Elgar.
Giddens, A. (2001), Sosyoloji: Eleştirel Bir Giriş, (Çeviri: Yıldız, Ü.), Ankara: Phoenix Yayınevi.
Hall, P. A. (1993). “Policy Paradigms, Social learning, and the State; The Case of Economic Policymaking in Britain”, Comparative Politics, C.25, S.3, s.275-296.
Hodgson, G. M. (1994). “The Return of Institutional Economics,” N.J. Smelsen ve R. Swedberg (der.) The Handbook of Economic Sociology, Princeton: Princeton University Press. İçinde, s.58-76.
Jessop, B. (2005). Hegemonya, Post-Fordizm ve Küreselleşme Ekseninde Kapitalist Devlet, İstanbul: İletişim Yayınları.
Kuhn, S. T. (1996). The Structure of Scientific Revolutions, 3.rd Edition, Chicago: The University of Chicago Press.
Mandel, E. (2008). Geç Kapitalizm, çev. C. Badem, İstanbul: Versus Kitap.
Mandel, E. (1991). Kapitalist gelişmenin Uzun Dalgaları, çev. D. Işık, İstanbul: Yazın Dergisi yayınları.
Marx, K. (2000). Kapital, Cilt: I, Ankara: Sol Yayınları.
Marx, K. (1984). Kapital, 3. Cilt, çev. A.Bilgi, A, Ankara: Sol Yayınları.
Meiksins, P. (1999). “İş Hayatı, Yeni Teknoloji ve Kapitalizm”, Kapitalizm ve Enformasyon Çağı: Küresel İletişim Devriminin Politik Ekonomisi, R.W. McChesney, E.M. Wood, ve J.B. Foster, J. B. (der.), çev. N.S. Çınga, E. Baltacı ve Ö. Yalçın, Ankara: Epos Yayınları, s. 177-192.
Özel, H. (2009). Piyasa Ütopyası, Ankara: Bilgesu Yayıncılık.
Özel, H. (2001) “İktisadi Analiz Tarihine Nasıl Yaklaşmak Gerekir?”, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, C.19, S.2, s.19-38.
Polanyi, K., M.A. Conrad ve W.P. Harry (1957). Trade and Markets in the Early Empires: Economies in History and Theory, New York: The Free Press.
Polanyi, K. (2001). The Great Transformation: the Political and Economic Origins of Our Time, USA: Beacon Press.
Preston, P. (2001). Reshaping Communications: Technology, Information and Social Change, London: Sage.
Schumpeter, J.A. (1971). Kapitalizm, Sosyalizm ve Demokrasi, İstanbul: Varlık Yayınları.
Sennet, R. (2002). Karakter Aşınması Yeni Kapitalizmde İşin Kişilik Üzerindeki Etkileri, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Toffler, A. (1980). The Third Wave: The Classic Study of Tomorrow, New York: Bantam Books.
Williamson, J. G. (1998). “Globalization, Labour Markets and Policy Backlash in the past”, Journal of Economic Perspectives, C.12, S.4, s. 51-72.
Wilthagen, T. ve F. Tros (2004). “The concept of ‘flexicurity’: a new approach to regulating employment and labor markets”, Transfer: European Review of Labor and Research, C.10, S.2, s.166-186.
Veblen T. (1979). The Theory of the Leisure Class, Penguin books: New York. (Türkçesi; Aylak Sınıfın Teorisi, çev. Z. Gültekin ve C. Atay, İstanbul: Babil Yayınları).