Sosyal ve politik hayatta savaştan etkilenmeyen çok azdır. Fenomenolojik bir bakış açısıyla ele aldığımızda bu durum bir dizi sorular ortaya çıkarır: Savaş, kendini yaşam dünyasında en azından “barışta” nasıl gösterir? Nasıl ve hangi etkiyle yer alır? “Maksatlı bir nesne” olarak düşünüldüğünde- bir “benim için” ve “bizim için”- nasıl hak iddia edilebilir? Günlük sosyalliği sağlayan “ben”, “biz” ve “diğer”ini nasıl oluşturur? Hem kendi tarihsel özelinde ve genel yeni bakış açısı önermesinde fenomenolojik çalışma nasıl olabilir? Bu çalışma üç önerme sunuyor. İlki savaşı teorize etmenin zorlukları ile ilgilidir. Diğerleri, savaşın böyle bir görüşle ilişkilendirilebilecek gerici vitalizm ya da estetikleşmeyi önleyen yollarla üretken bir güç olarak nasıl düşünülebileceğiyle alakalıdır.