İmam Hatip Liseleri (bu çalışmada İmam Hatip Okulları olarak anılacaktır), Türk Cumhuriyet rejiminin laik hassasiyetleri üzerinde inşa edilmiş temel kurumları arasında yer alır. Hakkında üretilen oldukça zengin polemiklere rağmen, kamuoyu nezdinde meşruiyetine ilişkin olarak ciddi ve kabul edilebilir bir argüman henüz geliştirilememiştir. Bu nedenle İmam Hatip okulları bağlamında yapılan tartışmalarda esaslı bir mesafe alındığı da söylenemez. Tartışmalara paralel olarak her seferinde daha da şiddetlenen saflaşma ve kamplaşmalar, imam hatip gerçeğinin sürekli bir sorun olarak kodlanmasına yol açmıştır. İmam Hatip Okullarının Tevhid-i Tedrisat temelindeki konumunu ele almaya çalışan soğukkanlı yaklaşımların ise mevcut gerilim noktalarını giderme konusunda yeterince etkin olduğu söylenemez (Subaşı, 2005). Aslında İmam Hatip okullarının başta dinin doğası olmak üzere, Türk modernleşmesinin dinamikleri ve Kemalizm’in ana mihverleriyle birlikte masaya yatırılması gerekir. Ortaya çıkışının ardındaki temel itkiler, toplumsal karşılıkları, Türk modernleşme deneyimine koşut sayılabilecek örgütlenme pratikleri ile popüler ve akademik İslâm söylemine katkılarının derinlikli bir okumaya tabi tutulması zorunludur.