1910

Travmatik Akciğer Yaralanmasının Kırık Hastalarında Mortaliteye Etkisi; Politravma Hastaların Retrospektif İncelenmesi

Bu çalışmada amacımız akciğer yaralanmasının eşlik ettiği ortopedi travma hastalarının; travma etiyolojilerini, demografik özelliklerini, tedavi yaklaşımlarını, morbitide ve mortalite özellikleri analiz etmektir. 2019-2021 tarihleri arasında Mardin Devlet Hastanesi ortopedi ve travmatoloji ile göğüs cerrahisi kliniğinin birlikte takip edip, tedavisini sürdürdüğü politravma hastalarının kayıtları retrospektif olarak tarandı. Hastaların tamamı çoklu kemik kırığı ile birlikte toraks travmasına sahip olup vital fonksiyonları için yoğun bakım ünitesinde takip edilen hastalardan oluşmaktaydı. Beyin cerrahisi veya genel cerrahisi invaziv müdehalesi ihtiyacı olan hastalar çalışma dışında bırakıldı. Hastaların demografik özellikleri, travma etiyolojileri, etkilenen vücut bölümü, hastanın toraks etkilenme biçimi, kırık özellikleri, uygulanan tedavi ve zamanı, yatış süresi, komplikasyonlar, mortalite özellikleri ve radyolojik verileri hastane bilgi işlem veri tabanından kayıt edildi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi yapıldı. Çalışmaya 40 hasta dahil edildi. Hastaların %72.5’i (n=29) erkek, yaş ortancası 36.5(14-85) yıl idi. Hastaların ortanca yoğun bakım yatış süresi 11.5(2-70) gün idi. Hastalar %57.5 (n=23)’i trafik kazası, %40 (n=16)’ı yüksekten düşme ve %2.5’i (n=1) ise ateşli silah-patlayıcı yaralanmasından oluşmaktaydı. Hastaların %27.5 (n=11)’i beyin cerrahisi, %10 (n=4)’u genel cerrahi patolojileri içermekte idi. En sık skapula kırığı eşlik etmekte idi. Hastaların %30 (n=12)’unda pnömotoraks, %30 (n=12) hastada hemotoraks ve %55 (n=22) hastada da en az bir kot kırığı bulunmaktaydı. Pnömotoraks eşlik etmesi hastaların mortalitesini 1.8 kat (%95 GA: 1.717-1997) artırmaktayken, hemotoraks eşlik etmesinin mortaliteyi 1.9 kat (%95 GA:1.797-2.061) arttırdığı saptandı. Hastaların %67.5 (n=27)’i hasar koruyucu cerrahi ve %32.5 (n=13)’i konservatif tedavi ile takibi yapıldı. İki grup arasında mortalite açısından istatistiksel fark bulunmadı. Toraks yaralanmasının eşlik ettiği kırık hastalarının mortalitesi yüksektir. Cerrahi planlanan hastalara hasar koruyucu cerrahi ilkelerin ışığında tedavi sürdürülmesi sağ kalımı artırabilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Politravma, Toraks Yaralanması, Hasar Koruyucu Ortopedik Cerrahi, Polytrauma

The Effect of Traumatic Lung Injury on Mortality in Fracture Patients; Retrospective Examination of Polytrauma Patients

In this study, our aim is to analyze the etiologies, demographic characteristics, treatment approaches, morbidity and mortality characteristics of orthopedic trauma patients accompanied by lung injury. The records of polytrauma patients who were followed up and treated in Mardin State Hospital by orthopedics and traumatology and thoracic surgery clinic between 2019-2021 were retrospectively reviewed. All of the patients had thoracic trauma with multiple bone fractures and were followed in the intensive care unit for their vital functions. Patients who needed neurosurgery or general surgery invasive intervention were excluded from the study. Demographic characteristics of the patients, trauma etiology, affected body part, the way they are affected by the patient's thorax, fractured features, treatment, and time, duration of hospitalization, complications, and Radiological characteristics of the transaction information from the data base hospital mortality data were recorded. Statistical analysis of the obtained data was performed. 40 patients were included in the study. The median age was 36.5 (14-85) years and 72.5% (n=29) of the patients were male. The median hospitalization time of the patients was 11.5(2-70) days. Patients consisted of 57.5% (n=23) from a traffic accident, 40% (n=16) from a high fall, and 2.5% (n=1) from a firearm-explosive injury. 27.5% (n=11) of the patients included neurosurgery, 10% (n=4) included general surgery pathologies. The most common fracture of the scapula was found in the entire group of patients. 30% (n=12) of the patients had pneumothorax, 30% (n=12) had hemothorax, and 55% (n=22) had at least one denim fracture. Concomitant pneumothorax increased the mortality of patients by 1.8 times (%95 CI: 1.717-1997), while concomitant hemothorax increased mortality by 1.9 times (%95 CI:1.797-2.061). 67.5% (n=27) of the patients were followed up with damage-preserving surgery and 32.5% (n=13) with conservative treatment. There was no statistical difference in mortality between the two groups. The mortality of fracture patients accompanied by thoracic injury is high. Maintaining treatment in the light of surgical principles that protect against damage to patients scheduled for surgery can improve survival.

Keywords:

Thoracic Injury, Damage Protective Orthopedic Surgery, Polytrauma,

PDF

___

1. Tülüce, K., Altuntaş, G. Travmatik Pnömotorakslı 127 Hastanın Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi. Sakarya Tıp Derg. 2020;10(4):655-60.
2. Tintinalli J E, Stapczynski, J S, Ma O J, et al. Tintinalli's emergency medicine: a comprehensive study guide. 2016;74-79.
3. Kostiuk M, Burns B. Trauma Assessment. [Updated 2021 Jul 28]. In: Stat Pearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2021 Jan-. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK555913/
4. Butcher N, Balogh ZJ. The definition of polytrauma: the need for international consensus. Injury. 2009;40(4):12-22.
5. Upadhyaya GK, Iyengar KP, Jain VK, et al. Evolving concepts and strategies in the management of polytrauma patients. J Clin Orthop Trauma. 2021;12(1):58-65.
6. Soysal Ö. Künt Göğüs Travmaları. Yüksel M., Kalaycı G, ed. Göğüs Cerrahisi. Bilmedya Grup. İstanbul. 2001;447-64.
7. Özçelik C. Penetran Göğüs Yaralanmalar. Yüksel M, Kalaycı G, ed. Göğüs Cerrahisi. Bilmedya Grup. İstanbul. 2001;465- 80.
8. Gül E. Çakmak M. Göktekin Mç ve Ark. Travma Hastalarında Skapula Kırıklarına Eşlik Eden Toraks Yaralanmalarının Değerlendirilmesi. Firat Tip Derg. 2019;24(3):114-6.
9. Cameron P, Dziukas L, Hadj A, et al. Rib fractures in major trauma. Aust N Z J Surg.1996; 66(8): 530-4.
10. Goris RJ, Gimbrère JS, van Niekerk JL, et al. Early osteosynthesis and prophylactic mechanical ventilation in the multitrauma patient. J Trauma. 1982;22(11):895-903.
11. Riska EB, von Bonsdorff H, Hakkinen S, et al. Primary operative fixation of long bone fractures in patients with multiple injuries. J Trauma. 1977;17(2):111-21.
12. Yılmaz, G. Çocuklarda çoklu travmaya yaklaşım ve skorlama sistemleri. TOTBİD Derg. 2019;18(1):313–9.
13. Scalea TM, Boswell SA, Scott JD, et al. External fixation as a bridge to intramedullary nailing for patients with multiple injuries and with femur fractures: damage control orthopedics. J Trauma. 2000;48(4):613-21.
14. Çeker D, Sevim Erol A. Antik Dönem İskeletlerinde Travma: Minnetpınarı ve Güllüdere Materyallerinden Olgu Sunumları. Mersin Üni Tıp Fak Lokman Hekim Tıp Tar Folklorik Tıp Derg. 2021;11(1):151-9.
15. Bagatur A. Türkiye’de Ortopedik Travmatolojinin Öncüsü. Mersin Üni Tıp Fak Lokman Hekim Tıp Tar Folklorik Tıp Derg. 2014; 4 (3) :67-72.
16. Eşkin MB, Coşar A. Savaş ve Terör Yaralanmalarında Anestezi ve Analjezi. Okmeydanı Tıp Derg. 2017;33(Ek sayı):101-7.
17. Marsden NJ, Tuma F. Polytraumatized Patient. [Updated 2021 Jul 5]. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2021 Jan-. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK554426/
18. Dural K, Han S, Yıldırım E ve Ark. Düşük Yüzdeli Travmatik Pnömotoraksta Tedavi. Tuberk Toraks. 2005;53(1):56-60.
19. Weber B, Lackner I, Knecht D ve Ark. Systemic and cardiac alterations after long bone fracture. Shock (Augusta, Ga.). 2020;54(6):761.
20. Hirshberg A, Thomson SR, Bade PG ve Ark. Pitfalls in the management of penetrating chest trauma. Am J Surg. 1989;157(4):372-5.
21. Wagner RB, Jamieson PM. Pulmonary contusion. Surg Clin North Am. 1989;69(1):31-40.
22. Varlık M., Eroğlu Se, Özdemir S, et al. Evaluation Of Patients Applying To The Emergency Service With In-Vehicle Traffic Accident. Firat Med J. 2019;24(4):186-92.
23. Tepe M, Doğukan M, Uludağ Ö ve Ark. Nontravmatik femur kırığı hastalarında mortalite ve hastanede kalış süresini etkileyen risk faktörlerinin incelenmesi. Harran Üni Tıp Fak Derg. 2018;15(3):245-9.