İnsanın olduğu yerde “dil” de vardır çünkü o diliyle beraberdir. Dilin insanla bağlantılı hali onu vazgeçilmez kılmıştır. Bu vazgeçilmezlik ise onun kullanılmasına neden olmuştur.             Giriş kısmında dilin kavramsal analizi yapılarak, Platon’un felsefesine etki eden, Herakleitos ve Parmenides’in görüşleri irdelendi. Birinci başlıkta diyalog ve diyalektik arasındaki ilişkinin önemi üzerinde durularak retorik kavramına geçiş yapıldı. İkinci başlıkta ise Platon’un yazının ve çarenin tanrısı olarak gördüğü  pharmakon kavramının dil felsefesindeki yeri ve önemi üzerinde duruldu.             Sonuç kısmında ise pharmakon gibi güçlü bir kuvvetin Sofistlerin eline bırakılmaması ifade edilir ve bu kuvvetin uzmanların elinde soylu bir yalana dönüşmesine izin verilebilir.  

“Language” is also exist where human is because he is associated with the language. Linked to human being state of language has made it indispensable. This indispensability has led to its use. In introduction section by making the conceptual analysis of language, views of Heraclitus and Parmenides which are affecting the Plato’s philosophy were evaluated. In the first title with emphasis on the importance of the relationship between dialogue and dialectic, transition to the rhetorical concept was performed. In the second title the place of the concept of Pharmakon which is seen as the God of writing and remedy by Plato in the philosophy of language emphasized. In conclusion a powerful force as Pharmakon should not left in the hands of the Sophists and it described that this force may be allowed to turn into a noble lie in the hands of experts.