Şiirlerde ses zenginliği; mısralar arasında aynı sesler, heceler, takılar ve aynı anlam taşıyan kelimelerin tekrarıyla sağlanır. Bu tekrarlar şiirde iç ahengi ortaya çıkarır; mısraların başına, ortasına ya da sonuna getiri l ir. Bu tekrarlar mısralar arasında kafiye veya redif görevi görürler. M ısra başı tekrarlara eski Türk şiirlerinde de rastlıyoruz. Bu tekrarlar şiire "aliterasyon" sağlar. Bu tür aliterasyona hem Türkiye Türklerinin hem de Azeri Türklerinin halk şiirlerinde rastlamaktayız.

The sound richness in poems is provided with repetition ofwords having same soundç, syllahles and suffixes hetween lines. These repetitions introduce the internal harmony in poem. These repetitions are placed to new lines, to midst and end of the line. These repetitions have the characteristic ofheing rhymes and redif (repetition). We see new /ine repetitions in old Turkish poems. These repetitions provide "al/iteration " in poem. We see these kinds ofalliterations in both folk poems of Turkey 's Turks and Azerbaijani Tıırks.