İslam dini ve tasavvufu konusunda kendine has yorumları olan Ebû Hâmid Muhammed b. Muhammed el-Gazâlî “zikir”, “uzlet” ve “halvet” mevzularına diğer İslam bilginlerinden farklı yorumlar getirmektedir. Onun bu konudaki söylemleri tasavvufa karşı olmamakla beraber tasavvuf düşüncesi bağlamında yeni ve kendine özgüdür. Mesela, Gazâli’ye göre âlimin ilmi, aile reisinin ailesi için yaptıkları birer zikirdir. Dolayısıyla Gazâlî’ye göre âlim zamanının büyük bir kısmını zikirle değil, ilimle geçirmelidir. Hüccet-ül-İslâm Gazâlî uzlet ve halvet konusunda da kendisinden önceki ve devrinin aydınlarından farklı düşünür. Gazâlî’ye kadar uzlet hayatı insanlardan uzak, “mağara hayatı” olarak düşünülürdü. Çağdaşları da bu düşünceye sahipler. Gazâlî ise uzlet ve halveti toplumdan soyutlanarak yaşamak değil, insanlarla beraber yaşayarak onlara hizmet etmek olarak görür.

Ebu Hamid Muhammed b. Muhammed el-Gazali who has his unique interpretation of Islam and Mysticism has brought new interpretation of ``invocation ``, ``Seclusion `` and `` Religious Isolation`` rather than other Islamic Scholars. While his teachings towards mysticism is negative, they have a fresh and distinctive forum. For example; according to Gazali the wisdom of an enlightened is an invocation of an householders family. Therefore, man of wisdom and scholars should spend their time on science and enlightenment rather than on invocation. Gazali has different ideas on isolation and seclution from his successors and contemporaries. Up to Gazali seclution was regarded as a kind of isolation from the public. His comtemporiers had the same feelings of isolation. Gazali offers seclution and hermitage as sharing life with others and serving them rather than isolation from the public.