Neşe Özgen, Van-Özalp ve 33 Kurşun Olayı: Toplumsal Hafızanın Hatırlama ve Unutma Biçimleri adlı kitabının ilk sayfalarında (2003, s.xviii), bu çalışmanın “kendi kendisini yazdı[ğını]” belirtir. 33 Kurşun, “Sınır Kasabaları Sosyolojisi” ismiyle yayımlanacak kitabının alan çalışması sırasında Neşe Özgen’in merakı oluvermiştir. Her sosyal bilimcinin yapması gerekeni yapmıştır Özgen ve yaşananın ama görünür olmayanın çağrısına kulak vermiş; “gerçeği[n], sadece gerçeği[n]” (2003, s. ix) peşine düşmüştür. Bir “peşine düşme” olarak başlayan ve Van’da dinlediği köylü tanıklıklarıyla yoluna devam eden bu çalışma, görünen o ki, başladığı yerden çok uzakta, birbirinden farklı özne konumlarının, söylem ve pratiklerinin orta yerinde,çeşitli güç gruplarının birbirleriyle ve merkez(ler)le ittifaklarının ya da çatışmalarının içinde bulmuştur kendini. Su bulanmaya başlamaktadır, hem de “ben suyu bulandırmayın diyorum bunları yapanlara... bu deniz şimdi berrak, bunları konuşup çamuru bulandırmayın” (2003, s. 129) diyerek Özgen’i çalışmasından vazgeçirmeye çalışanlara inat.