Renkler; sahip oldukları anlam ve temsiliyet güçleriyle, mekân tasarımında anlatım dili oluşturmak için kullanılan en etkili araçlardan biridir. Renklerin anlam ve temsiliyet gücü, insanların fiziksel, psikolojik ve sosyolojik algılarına dayanmaktadır. İnsanlar üzerinde yarattığı etkiler ve uyandırdığı çağrışımlar sonucunda renklere anlam yüklenmektedir. Renklerin bu rolü sinema sanatında da kullanılmaktadır. Yönetmenler anlatım dili yaratırken renklerin kendine özgü kavramsal gücüne bir yöntem olarak başvurmaktadır. Renkleri öznel algılayış biçimine göre tasarlayarak izleyiciye sunan ve bu renklerden kendine özgü kurgusal mekânlar yaratan yönetmenlerden biri Wes Anderson’dır. Bu çalışmada amaçlanan; renk, renk algısı ve renk dili gibi kavramların kuramsal bağlamda araştırılması, renk kullanımının mekân ve anlatım diliyle olan ilişkisinin sinemekân özelinde incelenmesidir. Sinemekânsal renk incelemelerinde, Wes Anderson'ın seçilen filmleri çalışma kapsamına alınmaktadır. Bu filmlerden seçilen sinemekânların renk skalaları oluşturularak, renk-mekân-anlatım ilişkisi disiplinlerarası bir düzlemde irdelenmektedir. Çalışmanın iç mimarlık alanına katkısı, mekân atmosferi ve anatım dili oluşturmada rengin, psikolojik, resimsel, sembolik ve tarihsel verilerinin tasarımcılara ve literatüre kaynak oluşturmasıdır.

Colors are one of the most impressive tools used to create a narrative language in the design of space with their meaning and representation powers. The meaning and representation power of colors is a product of the physical, physiological and sociological perceptions of the people. As a result of their effects on people and the associations they create, colors are given meaning. This role of colors is also used in the cinema art. When creating a narrative language, directors use the unique conceptual power of colors as a method. One of the directors who present colors to the audience after designing them according to the subjective perception and create unique fictional spaces from these colors is Wes Anderson. The aim of this study is to examine the concepts such as color, color perception and color language in a theoretical context and to analyze the relationship between the use of colors and space and a narrative language in cinema-spaces. In the cine-spatial color analysis, Wes Anderson’s films that selected are included in the study. The color scales of the cine-spaces selected from these films are created and the color-space-narrative relationship is studied on an interdisciplinary level. Contribution of the study to the field of interior architecture is that the colour’s pyschological, pictorial, symbolic and historical data is a source for designers and literature in creating spatial mood and expression language of color.