Şehir ve Bölge Planlama Disiplininde Eğitim, İş Bulma ve Mesleki Öz Yeterliliğe İlişkin Kaygı ve Beklentiler

Türkiye’nin savaş sonrası kalkınma hamleleri, yatırımların bölgeler arası farklılaşması, kırdan kente göç hareketleri, konut taleplerinin hızla artması vb. gelişmeler sonucunda kentlerin kontrolsüz büyümeye başlaması planlı bir kentleşmeyi zorunlu kılmakla birlikte ülkede şehir plancısı ihtiyacını da gündeme taşımıştır. Bu ihtiyacın karşılanabilmesi için dünyada yirminci yüzyılda başlayan planlama eğitimi ülkemizde yarım asrı aşkın bir süre sonra Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nde (ODTÜ) Şehir ve Bölge Planlama Bölümü’nün açılmasıyla başlamıştır. Lisans düzeyinde eğitim veren bölümler İzmir ve İstanbul başta olmak üzere diğer kentlerde de yaygınlaşmış, bölüm sayısı özellikle son on yılda ivmelenerek 2018 yılı itibariyle 27’ye ulaşmıştır. Günümüzde kentsel sorunların yaygınlaşması plancıların görev kapsamını genişleterek mesleki açıdan daha donanımlı olmalarını zorunlu kılmıştır. Nitekim şehir plancıları; geleneksel planlama tekniklerinin yanı sıra teknolojik gelişmelere de ayak uydurabilen, parçacıl bakış açısı yerine ilişkisel bütünlüğü sentezleyebilen, sürdürülebilir ve yaşanabilir bir kent için karmaşık kentsel sistemlerin işleyişini yorumlayabilecek teorik, pratik ve teknik bilgi düzeyine sahip olmalıdır. Ancak şehir planlama yaklaşımlarında yaşanan bu devinim, bölüm sayısının hızla artmasıyla birlikte mezunlar arasında daha rekabetçi bir ortamı da beraberinde getirmiştir. Mesleki yeterliliğin ve rekabetin önem kazanması ise hem lisans öğrencileri hem de mezunlarda mesleki bir baskıya, kaygıya sebep olurken planlama eğitiminin çağın koşullarına adaptasyonunu bir kez daha sorgulatmaktadır. Bu bağlamda Türkiye’de Şehir ve Bölge Planlama eğitimi veren bölümlerin öğrenci ve profesyonel plancı (kamu ve özel sektörde çalışan şehir plancıları ile akademisyenler) bakış açısıyla değerlendirilmesi; plancı adaylarını bekleyen iş bulmaya ve mesleki hayata yönelik problemlerin ortaya konulması çalışmanın temel amacını oluşturmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Şehir ve Bölge Planlama eğitimi, şehir plancısı, işsizlik kaygısı, mesleki öz yeterlilik

Anxiety and Expectations Related to Education, Employment and Professional Self-Efficacy in City and Regional Planning Discipline

Uncontrolled growth of cities in Turkey as a result of the developments such as post-war development moves, differentiation of investments between regions, migration movements from rural to urban and rapidly increasing housing demand have necessitated not only a planned urbanization, but also brought forward the need for urban planners in the country. In order to meet this need, planning education starting in the world in the twentieth century has begun in our country with the opening of the Department of City and Regional Planning in Middle East Technical University (METU) after more than half a century. Departments providing undergraduate education have also become widespread in other cities, particularly in Izmir and Istanbul, and the number of departments has increased especially in the last decade and reached 27 by 2018. Nowadays, the prevalence of urban problems has made it necessary for planners to become professionally more equipped by expanding their scope of work. In this regard, urban planners should have theoretical, practical and technical knowledge level that can adapt to technological developments as well as traditional planning techniques, synthesize relational integrity instead of fragmentary perspective, and interpret the process of complex urban systems for a sustainable and livable city. However, this movement lived in urban planning approaches has brought along a more competitive environment among graduates with a rapid increase in the number of departments. The increasing importance of professional competence and competition causes professional pressure and anxiety both for undergraduate students and graduates, and once again make us question the adaptation of planning education to the conditions of the age. In this manner, the main purposes of this study are to evaluate the departments providing education on City and Regional Planning in Turkey from the perspective of students and professional planners (city planners and academics working in the public and private sectors) and to put forward the problems waiting for the planner candidates related to finding jobs and professional life.

Keywords:

City and regional planning education, urban planner, unemployment anxiety, professional self-efficacy,

PDF

___

Appleton-Knapp, S.L., Krentler, K.A. (2006). Measuring Student Expectations and Their Effects on Satisfaction: The Importance of Managing Student Expectations. Journal of marketing education, 28(3), 254-264.
Aşkar, P., Umay, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlilik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 1-8.
Bandura, A. (1977). Sosyal Öğrenme Teorisi, Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bandura, A. (1994). Self-efficacy, In vs. Ramachaudran. Encyclopedia of Human Behavior, 4(4), 71-81.
Blair, L. (2014). Huzur: Uyku Bozukluğu, Olumsuz Düşünce, Kaygı ve Stresle Baş Etme Yolları (C. Aral, Çev.). Ankara: Akılçelen.
Bridges, D. (1993). Transferable Skills -Philosophical Perspectives, Studies in Higher Education, 18(1), 43-52. 
Brown, G. (1999). A Group Learning Approach to Academic and Transferable Skills Through an Exercise in The Global Positioning System, Journal of Geography in Higher Education, 23(3), 291-301.
Burkovik, H.Y. (2013). Kaygılanacak Ne Var!, İstanbul: Timaş.
Castells, M. (1998). The Education of City Planners in the Information Age, Berkeley Planning Journal, 12(1), 25-31.
Clark, G., Wareham, T. (1998). Small Group Teaching in Geography, Cheltenham, Geography Discipline Network.
Çolakoğlu, T., Polat, E.K., Aydın, G.G. (2017). İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Öğrencilerinin İşsizlik Kaygısı Üzerine Bir Araştırma: Biga İİBF Örneği. International Journal of Innovative Approaches in Social Sciences, 1(1), 29-39.
Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve Davranışı. Remzi Kitabevi.
Doğan, U., Ocakçı, M. (2014). The Critical Analysis of “Design Issue” in Urban Planning Education in Accordance with the Changing Paradigms. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(37), 111-130.
Eysenck, H. J. (2000). The Biological Basis of Cross-Cultural Differences in Personality: Blood Group Antigens, Psychological Reports.
Gibbs, G. (1992). Improving the Quality of Student Learning, Bristol, Technical and Education Services.
Goodenow, C. (1993). Classroom Belonging Among Early Adolescent Students: Relationships to Motivation and Achievement, Journal of Early Adolescence, 13, 21-43.
Haigh M., Kilmartin, M. (1999). Student Perceptions of Development of Personal Transferable Skills, Journal of Geography in Higher Education, 23(2), 195-206. 
Hall, P. (1996). Cities of Tomorrow: An Intellectual History of Urban Planning and Design in The Twentieth Century. Blackwell: Oxford.
Heumann, L., L. Wetmore. (1984). A Partial History of Planning Workshops: The Experience of Ten Schools from 1955 to 1984, Journal of Planning Education and Research 4(2), 120-130.
Higgitt, M. (1996). Addressing the New Agenda for Fieldwork in Higher Education, Journal of Geography in Higher Education, 20(3), 391-398. 
Hill, F.M. (1995). Managing Service Quality in Higher Education: The Role of the Student as Primary Consumer, Quality Assurance in Education, 3(3), 10-21.
Hill, Y., Lomas, L., MacGregor, J. (2003). Students' Perceptions of Quality in Higher Education. Quality Assurance in Education, 11(1), 15-20.
Keleş, R., Yavuz, F., Geray, C. (1973). Şehircilik Sorunlar, Uygulama ve Politika, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
Kent, M., Gilbertson, D.D., Hunt, C.O. (1997). Fieldwork in Geography Teaching: A Critical Review of Literature and Approaches, Journal of Geography in Higher Education, 21(3), 313-332. 
Kılıç H., Sevim, S. A. (2005). Ergenlerde Yalnızlık ve Bilişsel Çarpıtmalar, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 38(2), 69-88.
Kotval, Z. (2003). Teaching Experiential Learning in the Urban Planning Curriculum, Journal of Geography in Higher Education, 27(3), 297-308.
Köroğlu, T. (2011). Şehir ve Bölge Planlama Eğitimine Eleştirel Bir Bakış: Karar Odaklı Yaklaşım, KBAM 2. Kentsel ve Bölgesel Araştırmalar Sempozyumu, 605-614, Ankara.
Lang, J. (1983). Teaching Planning to City Planning Students, An Argument for the Studio / Workshop Approach, Journal of Planning Education and Research, 2(2), 122-129.
Livingstone, D., Lynch, K. (2000). Group Project Work and Student-Centred Active Learning: Two Different Experience, Studies in Higher Education, 25(3), 325-345.
Long, J. G. (2012). State of the Studio: Revisiting the Potential of Studio Pedagogy in US-Based Planning Programs, Journal of Planning Education and Research, 32(4), 431-448.
Maier, K. (1994). Planning and an Education in Planning in the Czech Republic, Journal of planning education and research, 13(4), 263-269.
May, J. (1999). Developing Fieldwork in Social And Cultural Geography: Illustration From a Residential Field Course in Los Angeles and Las Vegas, Journal of Geography in Higher Education, 23(2), 207-226.
Minnery, J. (2000). Go, And Do Thou Likewise? Planning Practice in Planning Education, Australian Planner, 37(1), 39-46.
Millar, E., Walsh, M. (2000). Mental Health Matters in Primary Care, Stanley Thornes (Publishers), United Kingdom.
Osterman, K. F. (2000). Students’ Need for Belonging in the School Community, Review of Educational Research, 70, 323-367.
Pozo-Munoz, C., Rebolloso-Pacheco, E., Fernandez-Ramirez, B. (2000). The “Ideal Teacher”. Implications for Student Evaluation of Teacher Effectiveness, Assessment and Evaluation in Higher Education, 25(3), 253-63.
Roakes, S.L., Norris-Tirrell, D. (2000). Community Service Learning in Planning Education: A Framework for Course Development, Journal of Planning Education and Research, 20(1), 100-110.
Roeser, R.W., Midgley, C., Urdan, T.C. (1996). Perceptions of The School Psychological Environment and Early Adolescents’ Psychological and Behavioral Functioning in School: The Mediating Role of Goals and Belonging, Journal of Educational Psychology, 88, 408-422.
Semerci, Ç. (2007). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme, Ölçme ve Değerlendirme İçinde (ss.1-15). Ankara: PegemA Yayınları.
Tallis, F., Eysenck, M., Mathews, A. (1992). A Questionnaire for the Measurement of Nonpathological Worry, Personality and individual differences,13(2), 161-168.
Taşğın, Ö., Tekin, M., Altınok, E. (2007). Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Kaygı Düzeylerinin İncelenmesi (Batman İl Örneği), Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 9(4), 12-20.
Taylor, E.A. (1999). How Does Peer Support Relate to African-American Adolescents’ Academic Outcomes? Testing a Conceptual Model, Paper presented at the Biennial Meeting of the Society for Research in Child Development, Albuquerque, NM.
TUPOB, (2007). Türkiye'de Şehir ve Bölge Planlama Eğitiminde Kalite Geliştirme ve Akreditasyon, İstanbul: Türkiye Planlama Okulları Birliği III. Dönem Çalışmaları.
Voss, R., Gruber, T., Szmigin, I. (2007). Service Quality in Higher Education: The Role of Student Expectations, Journal of Business Research, 60(9), 949-959.
Yabes, R. (1996). Cooperative Learning in Planning Education, Paper presented at the ACSP-AESOP Joint International Congress, Toronto, Canada.
Yenilmez, K., Özbey, N. (2006). Özel Okul ve Devlet Okulu Öğrencilerinin Matematik Kaygı Düzeyleri Üzerine Bir Araştırma, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(2), 431-448.
Yeşilyurt, F. (2007). ÖSS ve OKS’de Sınav Kaygısı ve Baş Etme Yolları, İstanbul: Remzi Kitapevi.
URL-1, Ortadoğu Teknik Üniversitesi Şehir ve Bölge Planlama Bölüm Tanıtımı, Erişim Tarihi: 09.08.2018, http://crp.metu.edu.tr/sites/crp.metu.edu.tr/files/SBP_2013m4_SON.pdf
URL-2. YÖK İstatistiği, Erişim Tarihi: 11.08.2018, https://istatistik.yok.gov.tr
URL-3. Türk Dil Kurumu, Erişim Tarihi: 10.07.2018, http://sozluk.gov.tr