ÖRGÜTLERDE ASİMETRİK GÜÇ KULLANIMININ KAVRAMSAL DEĞERLENDİRMESİ

Güce dair konular ve güç mücadeleleri toplumun her alanında karşımıza çıkmaktadır. İş dünyası, eğlence endüstrisi, dini örgütler, bilim dünyası, sosyoekonomik sınıflar arası ilişkiler, etnik gruplar arası ilişkiler, hükümet içi ve hükümetle yönetilenler arası ilişkiler, uluslararası ilişkiler bu tip mücadelelere sıklıkla sahne olan alanlar arasında yer almaktadır. Toplumda gücü elde etmeye, gücü elde tutmaya ve gücü kullanmaya yönelik taktikler ve stratejiler yerleşmiş durumdadır (Horner, 1997). Bütün bunların amacı karşılıklı bağımlılık ilişkisini yönetebilmektir. Zira gücün kaynağı tek taraflı bağımlılıktır. Karşılıklı dayanışma çift taraflı bağımlılığa işaret eder ve eşit kuvvetlerin karşılıklı etkileşimi söz konusu olduğunda bizi güçsüzlük kavramına götürür (Blau, 1986). Dolayısıyla gücün doğasındaki asimetrinin temelinde tek taraflı bağımlılık vardır. Bu makale okuyucuya gerek kişisel ilişkiler dünyasında gerekse de iş ve meslek yaşamında hedeflerini gerçekleştirmelerine engel olabilecek güç hususlarının türleri üzerine görüşler sunmaktadır. Diğer taraftan güce sahip olma arzusunun ve korkusunun getirdiği tutsaklığın karşısına hayatta bir iç kaynak ve yapıcı bir kuvvet olarak gücü koyabilmenin önemini vurgulamaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Güç, Asimetrik Güç, Güç Kaynakları, Güç Tepkileri.

PDF

___

Bauman, Z. (2019). Sosyolojik Düşünmek. Ayrıntı Yayınları.
Blau, P.M. (1986). Exchange & Power in Social Life. Transaction Publishers.
Cote, S. and Miners, C.T.H. (2006). Emotional Intelligence, Cognitive Intelligence and Job Performance. Administrative Science Quarterly. 51: 1-28.
Devito, J.A. (2004). The Interpersonal Communication Book. 10. B., Pearson.
French, J.R.P. ve Raven, B. (1959). The Basis of Social Power. M.D. Cartwright (Ed), Studies in Social Power, Ann Arbor: University of Michigan, Institude for Social Research.
Geen, R.G. (1991). Social Motivation. Annual Review of Psychology. 42: 377-399.
Giddens, A. (1985). The Nation-State and Violence. Cambridge.
Gordon, J. (1991). A Diognastic Approach to Organizational Behaviour, Allyn and Bacon, New York.
Hansen, F. (2009). Data Bank: CEO Profile. Workforce Management. 22 Haziran.
Hogg, M.A. ve Vaughan G.M. (2011). Sosyal Psikoloji. (İ. Yıldız ve A. Gelmez, Çev.). Ütopya Yayınevi.
Horner, A. (1997). Güç: Güç Sahibi Olma İsteği ve Güce Sahip Olmaktan Korkma. (S. Kunt, Çev.). HYB Yayıncılık.
Horton, T.R. (1992). The CEO Paradox: The Privilege and Accountability of Leadership. New York: AMACOM. 38-39.
Hunter, J.E. and Schmidt, F.L. (1996). Intelligence and Job Performance: Economic and Social Implications. Psychology, Public Policy and Law 2: 447–472.
Ickes, W. (1997). Introduction. Empathic Accuracy. New York: Guilford Press.
Kaypakoğlu, S. (2008). Kişilerarası İletişim: Cinsiyet Farklılıkları Güç ve Çatışma. Derin Yayınları.
Kellman, H.C. (1958). Compliance, Identification and Internalization: Three Processes of Attitude Change, Journal of Conflict Resolution 2 (Wagner, Hollenbeck s.464) içinde.
Kırel, Ç. (1998). Örgütlerde Güç Kullanımı: Çalışanların Algıladıkları Güç ve Tepkileri Üzerinde Bir Uygulama. Anadolu Üniversitesi Yayınları.
Labun, A. (2012). Social Networks and Informal Power in Organizations, University of Groningen.
Liu, J. and Moskvina, A. (2016). Hierarchies, Ties And Power in Organizational Networks: Model and Analysis. Social Network Analysis and Mining, 6(106), 1-26.
Morgan, G. (2006). Images of Organization, Sage Publications.
Nexon, D.H. (2009). The Struggle for Power in Early Modern Europe: Religious Conflict: Dynastic Empires and International Change, Princeton.
Pfeffer, J. (2010). Güç: Nasıl Kazanır, Nasıl Elde Tutarsınız? Türkiye Metal Sanayicileri Sendikası (MESS) Yayınları.
Ralston, D.B. (1990). Importing the European Army: Introducing European Military Techniques and Institutions in the Extra-European Army, 1600-1914, Chicago.
Raven, B.H. (1965). Social Influence and Power. I. D. Steiner and M. Fishbein (Ed), Current Studies in Social Psychology (s. 371-382) içinde. Holt, Rinehart and Winston Inc.
Raven, B.H. (1993). The Bases of Power: Origins and Recent Development. Journal of Social Issues, 49(4), 232.
Robbins, P. S. (1996). Organizational Behaviour. Prentice Hall, Englewood Clifs, New Jersey.
Sennett, R. (2011). Otorite. (K. Durand, Çev.). Ayrıntı Yayınları.
Sesser, S. (1992). A Reporter at Large: A Nation of Contradictions. The New Yorker. 13 Ocak.
Skocpol, T. (1979). States and Social Revolutions: A Comparative Analysis of France, Russia and China, Cambridge.
Sungurlu, M. (1996). Örgütlerde Güç Kullanımı. Endüstri ve Örgüt Psikolojisi. Türk Psikologlar Derneği.
Taylor, S.E., Peplau, L.A. ve Sears, D.O. (2007). Sosyal Psikoloji. (A. Dönmez, Çev.). İmge Yayınevi.
Tilly, C. (1992). Coercion, Capital and European States: AD 990–1992, Oxford.
Wagner, J.A. and Hollenbeck, R. (1992). Management of Organizational Behaviour, Prentice Hall, Englewood Cliffs
Wallace, R.A. ve Wolf, A. (2018). Çağdaş Sosyoloji Kuramları. (7. Baskı). (L. Elburuz ve M.R. Ayas, Çev.). Doğu Batı Yayınları.
Weber, M. (1946). Essays in Sociology. (H. H. Gerth and C. W. Mills, Çev.). Oxfod University Press.
Weber, M. (1947). The Theory of Social and Economic Organization. Oxfod University Press.