İbn Hazm’ın Tavku-l-Hamame (Güvercin Gerdanlığı) adlı eseri, yazarının aşk ve akıl hakkındaki tahlil ve anlatıları açısından şaşırtıcı denebilecek bir takım görünümlere sahiptir. Eserde aşka dair teolojik ve fıkhi açıdan kullanılan üst anlatı ile sosyal alanda gerçekleşen olaylara dair tarihsel anlatı arasında derin bir ayrılık vardır. Üst anlatı açısından aşk, düşünülebilir, kavramsal aşktır ve bu nedenle olması gereken duruma işaret ederler. Oysa tarihsel anlatılarda aşk yaşanan, tecrübe edilen ve bu nedenle olan-biten bir aşktır. Aşkın bu iki görünümü akıl kavramı için bir açıdan tehdit bir başka açıdan ontolojik bir durumdur.

The Dove Necklace by Ibn Hazm has puzzling appearances due to analysis and narratives given by its author. There is a great difference between meta-narrative level of legal and theological conceptions of love and social and historical narratives of love. At meta-narrative level, love is a conceptional and thinkable love, while it is an experienced, happening event at the social and historical level. At these two different levels, love appears as a destructive power against human reason on the one hand and an ontological event in the center of human reason on the other.