Kur’an-ı Kerîm’i tefsir etmeye duyulan ihtiyacı, bazı âlimler şöyle açıklar: Her müellif, yazmış olduğu eserini hiçbir açıklamaya ihtiyaç duymaksızın bizzat anlaşılsın diye kaleme alır. Bu anlaşılır bir durumdur, fakat yazılan bir eseri şu üç sebepten dolayı açıklamak zorunlu hale gelir. Bunlardan birincisi; bir eser kaleme alan kişinin, bütün güzel sıfatları kendinde toplamasıdır. Bu sıfatları kendinde toplamış olan yazarın, bilim gücüne bağlı olan derin anlamları veciz lafızlar içinde ifade etmesi, pek çok kimse tarafından kastedilen manayı anlamayı zorlaştırır. Bu yüzden kastedilen gizli anlamları ortaya çıkarabilmek için, eseri açıklama ihtiyacı doğar. Bu ihtiyaçtan dolayı meydana gelen şerh etme işi bizzat eseri yazan tarafından gerçekleştirilirse, kastedilen manaları ortaya çıkarmak konusunda başkaları tarafından yapılacak şerhlerden daha fazla isabet kaydeder. İkincisi: Bir problemin tamamlayıcı ögeleri veya şartlarını açıklamaya güven duyarak, bu şartları müellifin başka bir âlimin açıklamasına bırakmış olmasıdır