Sosyal Sermaye: Türkiye Açısından Bir Değerlendirme

Sosyal sermayenin daha üretken ve kapsayıcı bir ekonomik yapı geliştirmek isteyen uygulayıcılar ve politika yapıcılar için önemli bir alan olduğu düşüncesinden hareketle çalışmada sosyal sermayeye duyulan ilginin nedeni, kavramın gelişimi ve özellikleri ele alınmıştır. Sosyal sermaye düzeyi ve ekonomik büyüme ve refah üzerinde sosyal sermaye teorisinin etkileri incelenmiştir. Teorinin genel özellikleri kapsamında Türkiye için değerlendirmelerde bulunulmuş ve seçilmiş ülkeler ile Türkiye, güven düzeyi üzerinden çeşitli ekonomik göstergelerle karşılaştırılmıştır. Türkiye, ailenin çok güçlü olduğu ve toplumsal katmanlar genişledikçe güvenin oldukça azaldığı bir toplum görünümündedir. Din ve hemşehrilik gibi toplumsal gruplara üyelik de oldukça önemli olmasına karşın diğer gruplarla ilişkilerdeki karşılıklı empati ve güvenin düşük olması, sosyal sermaye düzeyinin düşük olarak tanımlanmasına neden olmaktadır. Aile ve devlet arasındaki sosyal örgütlenme eksikliğinin varlığı, sosyal sermayenin ve ekonomik gelişmenin sağlanmasında devlet müdahalesini önemli hale getirmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Sosyal Sermaye, Güven, Türkiye

PDF

___

Akar, T. & Ay, A. (2018). Sosyal sermaye ve inovasyonun ekonomik büyüme üzerindeki etkisi, Journal of Economy Culture and Society. 58: 105-126.
Blasio, G. & Nuzzo, G. (2003). Putnam’s social capital and the Italian regions: an empirical ınvestigation. Erişim: http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.196.2483&rep=rep1&type=pdf adresinden 04.05.2019 tarihinde alınmıştır.
Chou, Y. K. (2006). Three simple models of social capital and economic growth, The Journal of Socio-Economics, Volume 35, Issue 5, 889-912.
Coleman J. S.(1988). Social capital in the creation of human capital, American Journal of Sociology, Vol. 94, 95-120.
Coleman, J. S. (1990). Foundations of social theory, Cambridge, MA: Harvard University Press.
Dünya Değerler Anketi (2005-2009). Erişim: http://www.worldvaluessurvey.org/WVSOnline.jsp adresinden 25.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Field, J. (2003). Sosyal sermaye, (Çev: Bahar Bilgen ve Bayram Şen) İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Fukuyama, F. (1998). Güven, sosyal erdemler ve refahın yaratılması, (Çev: Ahmet Buğdaycı) Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları: Ankara.
Gözen, A. (2018). Aile işletmelerinde aile etkisi ve örgütsel ustalık kavramlarının işletme performansı üzerindeki etkilerinin incelenmesi, İstanbul: Hiperlink Yayınları.
Hanifan, L. J. (1916). The rural school community center. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 67(1), 130–138.
Helliwell, J. F. & Putnam, R. D. (1995). Economic growth and social capital in Italy, Eastern Economic Journal, Vol. 21, No. 3, Summer, 295-307.
UNDP (2013). Human development report. Erişim: http://hdr.undp.org/en adresinden 25.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Inglehart, R., C. Haerpfer, A. Moreno, C. Welzel, K. Kizilova, J. Diez-Medrano, M. Lagos, P. Norris, E. Ponarin & B. Puranen et al. (eds.). (2014). World values survey: round six- country-pooled datafile Version: http://www.worldvaluessurvey.org/WVSDocumentationWV6.jsp. Madrid: JD Systems Institute.
Karagül, M. & Masca, M. (2005). Sosyal sermaye üzerine bir inceleme, Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, Bahar(1),37-52.
Knack, S. & Keefer, P. (1997). Does social capital have an economic payoff? a cross-country ınvestigation, The Quarterly Journal of Economics, Vol. 112, No. 4 (Nov.), 1251-1288.
North, D. C. (1990). Institutions, institutional change and economic performance. Cambridge: Cambridge University Press.
OECD (2001). The well-being of nations the role of human and social capital.
OECD (2019). OECD data ındicators. Erişim: https://data.oecd.org adresinden 25.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Özcan, B. (2018). Kalkınmada sosyal sermayenin rolü, Gazi Kitabevi: Ankara.
Putnam, R. D. (1993). Making democracy work: civic traditions in modern Italy, Princeton: Princeton University Press.
Putnam, R. D. (1995). Bowling alone: america's declining social capital. Erişim: http://www.directory-online.com/Rotary/Accounts/6970/Downloads/4381/Bowling%20Alone%20Article.pdf adresinden 03.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Stiglitz, J. E. (1998). Towards a new paradigm for development: strategies, policies, and processes, prebisch lecture at UNCTAD, Geneva. Erişim: http://siteresources.worldbank.org/NEWS/Resources/prebisch98.pdf adresinden 22.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Şan, M.K. & Akyiğit, H. (2015). Sosyal sermaye tartışmaları ve türkiye’de sosyal sermayenin ölçülmesi sorunu, Selçuk Ün. Sos. Bil. Ens. Der., (34): 123-134.
Şavran, T. G. (2018). Sosyal sermaye ve sağlık arasındaki ilişki: ampirik çalışmalar ne gösteriyor? Journal of Economy Culture and Society. 57: 53-91.
Temple, J. (2000). Growth effects of education and social capital in the OECD countries. Erişim: http://www.oecd.org/innovation/research/1825293.pdf adresinden 03.08.2019 tarihinde alınmıştır.
Tocqueville, A. (1955). The old regime and the French revolution, New York: Doubleday Anchor.
Whiteley, P. F. (2000). Economic growth and social capital, Political Studies, Jun, 48 (3), 443-466.