İzlenim Yönetimi Taktikleri ile Yaşam Doyumu Arasındaki İlişki: Tekstil Sektörü Çalışanları Üzerine Bir Araştırma

Bireyler, yaşamları boyunca içinde bulundukları ortam gereği diğer bireylerle etkileşim ve iletişim halindedirler. İçinde bulundukları ortamda da diğer bireylere amaçları doğrultusunda belirli izlenim oluşturmak isterler. Bunun için de izlenim yönetimi taktikleri davranışlarına başvururlar. Bireyler izlenim yönetimi taktiklerine başvurarak aslında maddi veya manevi kazanım elde etmek isterler. Bu bağlamda bireyin belirli taktikler kullanarak örgüt ortamlarında veya sosyal ortamlarda kazandıkları maddi ve manevi kazanımlar yaşamlarıyla yakından ilişkilidir. Bu amaçla çalışma Denizli’de çeşitli tekstil fabrikalarında 392 mavi yakalı çalışan üzerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmada nicel araştırma yöntemleri uygulanmıştır. Kolayda örneklem tekniği ile anket uygulanarak elde edilen verilere fark testleri ve korelasyon analizi uygulanmıştır. Araştırma bulgularına göre, izlenim yönetimi taktikleri alt boyutu olan niteliklerini tanıtarak kendini sevdirmeye çalışma taktiği ile yaşam doyumu arasında anlamlı bir ilişkisi bulunmuştur. Diğer taraftan kendini örnek bir personel gibi göstermeye çalışma, kendi önemini zorla fark ettirmeye çalışma, kendine acındırmaya çalışma taktikleri ile yaşam doyumu arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir.

Anahtar Kelimeler:

İzlenim Yönetimi Taktikleri, Yaşam Doyumu, Tekstil Sektörü

PDF

___

Acar-Arasan, B. N. (2010), “Akademisyenlerde Yaşam Doyumu İş Doyumu ve Mesleki Tükenmişlik Düzeylerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Uşak Üniversitesi Sosyal bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Uşak.
Acaray, A., ve Günsel, A. (2017), “Beş Faktör Kişilik Özellikleri, İzlenim Yönetimi Taktikleri ve Öznel İyi Oluş Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu Çalışanları Üzerine Bir Araştırma”, Uluslararası İktisadi Ve İdari İncelemeler Dergisi, (527-546).
Akgün, T. (2009), “İzlenim Yönetimi Taktikleri ile İş Performansı Değerleme Puanları Arasındaki İlişki: Bir Uygulama”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Aksu, G., Eser, M.T., ve Güzeller C.O. (2017), Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizi ile Yapısal Eşitlik Modeli Uygulamaları, Detay Yayıncılık, Ankara.Aronson, E., Wilson, T.D. and Akert, R.M. (2010), Sosyal Psikoloji. O.Gündüz (Çev). Kaknüs Yayınları, İstanbul.
Aysan, F., ve Bozkurt, N. (2004), “Okul Psikolojik Danışmanlarının Yaşam Doyumu, Stresle Başa Çıkma Stratejileri ile Olumsuz Otomatik Düşünceleri: İzmir İli Örneklemi”, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, C.6, S.9.
Basım, H. N. ve Tatar, İ. (2006), “Kamuda İzlenim Yönetimi: Karşılaştırmalı Bir Çalışma”, Amme İdaresi Dergisi, C.39, S.4, (225-244).
Basım, H. N., Tatar, İ., ve Şahin, N. H. (2006a), “İzlenim Yönetiminde Kendilik Algısı, Kontrol Odağı, Mesleki Hedeflere Ulaşma Düzeyi ve Stres: Bir Kamu Sektörü Örneği”, Türk Psikoloji Dergisi, C.21, S.58, (1-14).
Basım, H. N., Tatar, İ., ve Şahin, N. H., (2006), “Çalışma Yaşamında İzlenim Yönetimi: Bir Ölçek Uyarlama Çalışması”, Türk Psikoloji Yazıları, C.9, S.18, (1-17).
Başoğlu, B., Şekeroğlu, M., Ö. ve Altun, E. (2016), “Öğretmenlerin Aile-İş Çatışması ve İş-Aile Çatışmalarının Yaşam Doyumuna Etkisi ve Bazı Demografik Özelliklere Göre İncelenmesi”, Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, C.4, S.32, (227-291).
Batan, S. N. (2016), “Yetişkinlerde Psikolojik Dayanıklılık ve Dini Başa Çıkmanın Yaşam Doyumuna Etkileri”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi, İstanbul.
Bektaş M. ve Karagöz Ş. (2018), “İzlenim Yönetimi Davranışının İşe Tutkunluğa Etkisinde Sosyal Görünüş Kaygısının Aracılık Rolü”, Sosyal Araştırmalar ve Davranış Bilimleri Dergisi, C.4, S.6, (275-299).
Beyhan, T. E. (2018), “Sağlık Çalışanlarının İşe Hazır Bulunuşluk Durumlarının Öz Yeterlilik ve Yaşam Doyumu Üzerine Etkisinin Değerlendirilmesi”, Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Bilge, F., Sayan, A. ve Kabakçı, Ö. F. (2009), “Aile Mahkemesi Uzmanlarının Meslek Doyumları, Yaşam Doyumları ve İlişkilerine Yönelik İnançlarının İncelenmesi”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, C.4, S.32, (20-31).