SOSYAL VE MATEMATİKSEL SIRADIŞI PROBLEM ÇÖZME BECERİLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİ

Bu araştırmanın amacı, yedinci sınıf öğrencilerinin sosyal ve matematiksel sıradışı problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Çalışma korelasyonel araştırma modeli kullanılarak gerçekleştirilmiş ve çalışmaya 113 yedinci sınıf öğrencisi katılmıştır. Veri toplamak için katılımcılara Sıradışı Problem Çözme Testi (SPÇT) ve Sosyal Problem Çözme Senaryoları (SPÇS) uygulanmıştır. SPÇT yedi adet açık uçlu sıradışı problem içermektedir ve bu testte her cevap 0, 1, 2 olarak kodlanmıştır. SPÇS ise üç senaryo içermektedir ve her senaryo için öğrencilere 0 ile 5 arasında puanlar verilmiştir. Her iki testten öğrencilerin aldıkları toplam puanlar önce betimsel analize tabi tutulmuştur. Ardından da, bu iki beceri arasında ilişki olup olmadığını belirlemek için Spearman Sıra Farkları Korelasyon Testi kullanılmıştır. Betimsel analiz sonuçları öğrencilerin sıradışı problem çözme düzeylerinin sosyal sorun çözme düzeylerine göre düşük olduğunu göstermiştir. Ayrıca, korelasyon analizi sonuçları sıradışı ve sosyal problem çözme arasında pozitif ancak düşük bir ilişki olduğunu göstermiştir. Bu durum, öğrencilerin sıradışı problemlere aşina olmamaları ile açıklanabilir. Bu nedenle, sıradışı problem çözme ile ilgili bir eğitimden sonra bu iki beceri arasındaki ilişkinin incelendiği bir çalışmanın daha sağlam sonuçlar sağlayabileceği önerilmektedir.

THE RELATIONSHIP BETWEEN SOCIAL AND MATHEMATICAL NON-ROUTINE PROBLEM SOLVING SKILLS

The aim of this study is to determine the relationship between social and matematical non-routine problem solving skills of seventh graders. The study was carried out using correlational research method and 113 seventh graders participated in the study. Non-routine Problem Solving Test (NPST) and Social Problem Solving Scenarios (SPSS) were administered to the participants to collect data. NPST included seven open-ended non-routine problems and every response in this test was scored as 0, 1, and 2. SPSS included three social problem scenarios and scores between 0-5 were given to students for every scenario. Total scores that students obtained from two tests were subjected to descriptive analyses firstly. Afterwards, Spearman Rank Correlation test was used to determine whether there was any relationship between these two skills. Results of descriptive analyses showed that students’ non-routine problem solving levels are low when compared to their levels of social problem solving. Besides, correlation analysis results indicated that there is a positive but low relationship between non-routine and social problem solving. This situation can be explained by the fact that students are not familiar with non-routine problems. Therefore, it is suggested that a study in which relationship between these two skills is examined after a non-routine problem solving instruction can provide more sound results.

PDF

___

Abdullahi, I.A., & Kumar, P. (2016) Gender differences in prosocial behaviour. The International Journal of Indian Psychology, 3(4), 172-175.
Abedalaziz, N. (2001). Gender-related differences of Malaysian students in their solution processes of solving mathematical problems. OIDA International Journal of Sustainable Development, 2(7), 11-25.
Altun, M. (2016). İlkokullarda matematik öğretimi (20. Baskı). Bursa: Aktüel Alfa Yayıncılık.
Altun, M., Bintaş, J., Yazgan, Y. ve Arslan C. (2004). İlköğretim çağındaki çocuklarda problem çözme gelişiminin incelenmesi (Proje no: AFP 2001/37). Bursa: Uludağ Üniversitesi, Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi.
Arı, M. ve Yaban, H. (2012). 9-11 yaşındaki çocukların sosyal problem çözme becerilerinde cinsiyet ve yaş farklılıkları. Eğitim ve Bilim, 37(164).
Aylar, F. ve Aksin, A. (2011). Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının öz-yeterlilik inanç düzeyleri ve problem çözme becerileri üzerine bir araştırma (Amasya örneği). Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3).
Ayvaz-Tuncel, Z., ve Demirel, M. (2010). İlköğretim öğrencilerinin sosyal sorun çözme becerilerinin geliştirilmesine ilişkin bir çalışma. Toplum ve Sosyal Hizmet, 21(1), 25–44.
Bingham, A. (2004). Çocuklarda problem çözme yeteneklerinin geliştirilmesi. (çev. A. Ferhan Oğuzkan). İstanbul: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları (No: 3130).
Budak, I. (2012). Mathematical profiles and problem solving abilities of mathematically promising students. Educational Research and Review, 7(16), 344-350.
Büyüköztürk Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Çeşit, C. (2017). Müzik öğretmenliği lisans programı öğrencilerinin sosyal problem çözme becerilerinin incelenmesi. Akademik Müzik Araştırmaları Dergisi, 5, 1–18.
Elia, I., Van den Heuvel-Panhuizen, M., & Kolovou, A. (2009). Exploring strategy use and strategy flexibility in non-routine problem solving by primary school high achievers in mathematics. ZDM – the International Journal on Mathematics Education, 41, 605-618.
Fang, Y., Ho, K.F., Lioe, L.T., Wong, K.Y., & Tiong, Y.S.J. (2009). Developing the repertoire of heuristics for mathematical problem solving (Project no: CRP1/04 TSK/JH). Singapore: Centre for Research in Pedagogy and Practice, National Institute of Education, Nanyang Technological University.
Göğebakan-Yıldız, D. (2012). Kubaşık öğrenme ve anlaşmazlık çözümü eğitimi ile bütünleştirilmiş türkçe ve sosyal bilgiler programının öğrencilerin akademik başarı, iletişim ve sosyal problem çözme becerilerine etkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ege Üniversitesi, İzmir.
Gömleksiz, M. N. ve Bozpolat, E. (2012). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin problem çözme becerilerine ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(2), 23–40.
Gülfidangil, U. (2007). Sosyal bilgiler dersinde sorun çözme becerilerinin gelişimi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Herr, T., & Johnson, K. (2002). Problem-solving strategies: Crossing the river with dogs. USA: Key Curriculum Press.
Ishida, J. (2002). Students’ evaluation of their strategies when they find several solution methods. Journal of Mathematical Behaviour, 21, 49-56.
Johnson, K., & Schmidt, A. (2006). The effects of teaching problem solving strategies to low achieving students. Action Research Projects. Paper 62.
Kargı, E. (2009). Bilişsel yaklaşıma dayalı kişiler arası sorun çözme becerileri kazandırma (BSÇ) programının etkililiği: okul öncesi dönem çocukları üzerinde bir araştırma (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Ankara.
Kerimgil-Çelik, S. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının sosyal sorun çözme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, (5), 282–294.
Kolovou, A., van den Heuvel-Panhuizen, M., & Bakker, A (2009). Non-routine problem solving tasks in primary school mathematics textbooks – a needle in a haystack. Mediterranean Journal for Research in MathematicsEducation, 8(2), 3-68.
Korkut, F. (2004). Okul temelli önleyici rehberlik ve psikolojik danışma. Ankara: Anı Yayıncılık.
Lay, J.C., & Hoppmann, C.A. (2015). Altruism and prosocial behavior. Encyclopedia of Geropsychology, 1-9.
Lee, N.H.,Yeo, J.S.D., & Hong, S.E. (2014). A metacognitive based instruction for primary four students to approach non-routine mathematical word problems. ZDM – the International Journal on Mathematics Education, 46(3), 465-480.
Leng, N.W. (2008). Problem solving heuristics for primary school mathematics: a comprehensive guide. Singapore: Prentice Hall.
Lianghuo, F., & Yan, Z. (2000). Problem solving in Singaporean secondary mathematics textbooks. The Mathematics Educator, 5(1), 117-141.
Mabilangan, R.A., Limjap, A.A., & Belecina, R.R. (2012). Problem solving strategies of high school students on non-routine problems. Alipato: A Journal of Basic Education, 5, 23-45
Marchis, I. (2012). Non-routine problems in primary mathematics workbooks from Romania. Acta Didactica Napocensia, 5(3), 49-56.
Milli Eğitim Bakanlığı (2017). Hayat bilgisi dersi öğretim programı. Ankara: MEB.
Milli Eğitim Bakanlığı (2017). Sosyal bilgiler dersi öğretim programı (İlkokul ve ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). Ankara: MEB.
Muir, T., Beswick, K., & Williamson, J. (2008). “I’m not very good at solving problems”: An exploration of students’ problem solving behaviours. The Journal of Mathematical Behavior, 22: 228–241.
Nancarrow, M. (2004). Exploration of metacognition and non-routine problem based mathematics instruction on undergraduate student problem-solving success (Unpublished PhD thesis). the Florida State University, Florida.
Özmen, D. (2013). 5-6 yaş grubu çocukların akran ilişkilerinin sosyal problem çözme becerisi açısından incelenmesi (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya
Polya, G. (1957). How to solve it? Princeton: Princeton University Press.
Posamentier, A.S., & Krulik, S. (2008). Problem solving strategies for efficient and elegant solutions, grades 6-12: A resource for the mathematics teacher. USA: Corwin Press.
Sağkal, A.S. (2015). Barış eğitimi programının dokuzuncu sınıf öğrencilerinin şiddete yönelik tutumları, sosyal problem çözme becerileri ve sınıf iklimi üzerindeki etkisi (Yayınlanmamış doktora tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Salleh, F., & Zakaria, E. (2009). Non-routine problem-solving and attitudes toward problem-solving among high achievers. The International Journal of Learning, 16(5), 549-559.
Samancı, O. ve Uçan, Z. (2015). Sınıf öğretmeni adaylarının sosyal sorun çözme beceri düzeylerinin incelenmesi. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2015 USOS Özel sayı, 152-162.
Saracoğlu, A.S., Altay, B. ve Eken, M. (2016). Sınıf öğretmeni adaylarının sosyal problem çözme becerilerini yordayan değişkenler. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 679-721.
Spivak, A.L., & Durlak, J.A. (2016). School intervention and prosocial behaviour. Encyclopedia on Early Childhood Development, 52-56.
Terzi, Ş. (2003). Altıncı sınıf öğrencilerinin kişiler arası problem çözme beceri algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(2).
Türnüklü, A., Kaçmaz, T., Gürler, S., Yaka, A., Türk, F., Kalender, A., Şevkin, B. ve Zengin, F. (2009). Okul temelli çatışma çözümü ve akran arabuluculuk (Tübitak Projesi Proje No: 106K094). Retrieved from http://web.deu.edu.tr/acmer/files/tubitak.pdf
Uzunkol, E. ve Yel, S. (2016). Hayat bilgisi dersinde uygulanan değer eğitimi programının özsaygı, sosyal problem çözme becerisi ve empati üzerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 41(183).
Woodward, J., Beckmann. S., Driscoll, M., Franke, M., Herzig, P., Jitendra, A., Koedinger, K.R., & Ogbuehi, P. (2012). Improving mathematical problem solving in grades 4 through 8: A practice guide. Washington, D.C.:National Center for Education Evaluation and Regional Assistance, Institute of Education Sciences, U.S. Department of Education
Yazgan, Y. (2002). İlköğretim dördüncü ve beşinci sınıf öğrencilerinin problem çözme stratejilerini kullanabilme düzeyleri üzerine bir çalışma (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Uludağ Üniversitesi, Bursa.
Yazgan, Y., ve Arslan, Ç. (2017). Matematiksel sıradışı problem çözme stratejileri ve örnekleri. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Yazgan, Y., Arslan, Ç., Broutin, M.S.T, Sezgin-Memnun D., Akkaya, R. ve Çelebioglu, B. (2013). İlköğretim ve lise öğrencilerinin sıradışı problemleri çözme yeterlilikleri (Proje No. E(U)-2009/49). Bursa: Uludağ Üniversitesi, Bilimsel Araştırma Projeleri Birimi.