Aktan ACAR, A. Şebnem SOYSAL ACAR, Elif ÜNVER

A Research On the Relationship Between Problem-Solving Appraisal, Attention, and Visuospatial Skills of First-Year Architecture Students

The first-year students in architectural education must deal with design exercises and studio processes that involve problems they have not encountered before. It is essential to understand the intellectual and cognitive personal resources students use to deal with the unique problems and issues of the first year. Attention and their appraisal of their own problem-solving skills can be presented as one of the primary personal resources. These resources should be considered in terms of student-centered and personalized, healthy, and sustainable learning. This dimension of learning is of great importance, especially in the emergency distance education process due to the COVID-19 pandemic. The objective of the study is to investigate the relationship between problem-solving appraisal, attention, and visuospatial skills of first-year architecture students. The research is an experimental study. Neuropsychological assessment tools and scales were used. There are Turkish standardization studies for these neuropsychological assessment tools. These tools have norm values on a healthy sample, which were benefited as control group scores. For visuospatial skills, Raven Standard Progressive Matrices test and Benton Judgment of Line Orientation test; for attention, STROOP test TBAG version were administrated. Problem-Solving Appraisal Inventory were given to record the students’ their own validation and assessment on their own problem-solving skills. Participants were volunteer firstyear architecture students, who complied with the inclusion criteria. The sample was composed of 40 (26, %65.0, female, 14, %35.0, male) students. Age range was 18-22. It was observed that the students participating in the study evaluated their own problem-solving skills positively. It was found that female participants evaluated their problem-solving skills as more advanced regarding to planfulness factor, whereas for male students it was the selfconfidence factor. The neuropsychological test performances of the participants who evaluate their own problem-solving skills negatively were lower. Findings suggest that participants whose problem-solving skills are incompatible with the age group need improvement in decision-making, action, part-whole relationship, visual motor speed, and resistance to confounders or distractors. It was concluded that students who evaluated themselves as better problem solvers in evaluative approach, self-confidence and planfulness dimensions performed better in visuospatial assessment. Architectural education raises issues and challenges which might be quite problematic for the first-year students. Students are expected to gain knowledge, skills, and competence in a new field. Design exercise itself is either undefined or ill-defined. Focusing mainly on the non-working, inconsistent, or missed opportunities instead of positive aspects of the design proposal initiates new challenges that the students must encounter. Students are expected to formulate and manage their problem-solving challenge, which is mostly supported with negative feedbacks and criticism. It is possible to claim that the academic performance of a person who is made to feel worthless by reinforcing their negative judgments about their own skills and competencies decreases. Creativity and innovation, critical thinking, problem solving, decision making, learning to learn, metacognitive awareness, communication and collaboration are the 21st century skills which are the key skills preparing the societies and individual to the future. The COVID-19 pandemic and the measures taken to combat the epidemic, especially emergency distance education, have reminded the vital importance of the skills mentioned above. The skills emerge and develop individually on the basis of personal resources and individual’s social context. The idea that these skills can be improved by means of architectural design education is not a defensible claim within the scientific framework of learning and development. Studies in the areas of learning and development recommend the understanding, evaluation and appraisal of the student’s own personal intellectual and cognitive resources. The design exercise proceeds through processes similar to solving real life problems. The studio environment can be defined as a social learning environment based on problem solving. How first year architecture students appraise their own problem-solving skills has not been studied sufficiently. The benefits of these research can be listed as follows: Students’ individual differences can be revealed. Changes in their academic performance can be observed. Students’ attitudes towards feedback can be explained. The relationship between students’ attitudes towards their own skills and competencies and their academic performance can be observed and studies can be carried out to improve performance. The findings of these and similar studies show that individuals’ metacogniti

Mimarlık Bölümü Birinci Sınıf Öğrencilerinin Kendi Problem Çözme Becerilerine Dair Algılarının Dikkat ve Görsel-Mekânsal Becerileriyle İlişkisi Üzerine Bir Araştırma

Mimarlık eğitiminin ilk yılında öğrenciler daha önce karşılaşmadıkları türden problemler içeren tasarım egzersizleri ve stüdyo süreçleriyle başa çıkmak durumundadır. Öğrencilerin birinci sınıfın özgün sorunları ve konularıyla başa çıkmak için kullandıkları entelektüel ve bilişsel öz kaynaklarını anlamak büyük önem taşımaktadır. Kendi problem çözme becerilerini nasıl değerlendirdikleri ve dikkatleri başlıca ve öncelikli olarak kullanılan öz kaynakları arasında sayılabilir. Bu öz kaynaklar öğrenci merkezli ve kişiselleştirilmiş sağlıklı ve sürdürülebilir bir öğrenme açısından dikkate alınmalıdır. Özellikle yaşanan COVID-19 salgını nedeniyle alınan tedbirler kapsamında geçilen acil uzaktan eğitim sürecinde öğrenmenin bu boyutu büyük önem taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı, mimarlık birinci sınıf öğrencilerinin, mimarlık eğitiminde anahtar rol oynayan görsel-mekânsal becerileriyle kişisel öz kaynakları olarak problem çözme becerilerine dair algıları ve dikkatleri arasındaki ilişkiyi araştırmaktır. Çalışmaya 40 mimarlık birinci sınıf öğrencisi katılmıştır. Görsel-mekânsal becerilere yönelik olarak Raven Standart İlerlemeli Matrisler Testi ve Çizgi Yönü Belirleme Testi uygulanmıştır. Katılımcıların problem çözme becerileri algısını değerlendirmek için Problem Çözme Envanteri kullanılmıştır. Dikkat için STROOP Testi TBAG formuyla çalışılmıştır. Çalışmanın bulguları dikkat, yeterlik algısı ve uzay biliş arasında anlamlı ilişkilere işaret etmektedir. Çalışmanın sonuçları, mimarlık birinci sınıf öğrencilerinin bireysel farklılıklarının gelişimsel bir bakış açısıyla değerlendirilmesinin önemini ortaya koymaktadır.

PDF

___

Acar, A., Soysal Acar, Ş., Ünver, E. (2020). Mimarlık bölümü birinci sınıf öğrencilerinin görsel-mekânsal becerileri üzerine bir araştırma. METU Journal of Faculty of Architecture, 36(2), 73-92.
Acar, A., Sağlam, H., Soysal Acar, Ş. (2017). Towards a personalised learning in basic design studio: the use of neuropsychological tests. New Trends and Issues Proceedings on Humanities and Social Sciences, 4(11), 200-4.
Ayaydın-Şahin, F. ve Özbay, Y. (2003). Üniversite öğrencilerinin problem alanları, problemlilik düzeyleri, problem çözme becerileri ve yardım arama davranışları arasındaki ilişkilerin incelenmesi. VII. Ulusal Psikolojik Danışma ve Rehberlik Kongresi, ss. 157-8.
Aydın, B., İmamoğlu, S., Yukay, M. (2005). Üniversite öğrencilerinin öfke ve öfke ifade stilleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin bazı değişkenler açısından incelenmesi.
Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, (21), 1-19.
Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Prentice Hall.
Baron, I. S. (2004). Neuropsychological evaluation of the child. Oxford University Press.
Benton, A. L. vd. (1994). Contributions to neuropsychological assessment: A clinical manual. Oxford University Press. Binkley, M., Erstad, O., Herman, J., Raizen, S., Ripley, M., MillerRicci, M., Rumble, M. (2012). Defining twenty-first century skills. In: Griffin, P., McGaw, B., Care, E. (eds), Assessment and Teaching of 21st Century Skills, Springer, ss. 17-66.
Can, H., Elmastaş Dikeç, B., Karakaş, S. (2010). University students in two distinct branches show performances difference on the Mangia-Test scores. New Symposium, 48(4), 264-9.
Cevizci, A. (2012). Felsefe tarihi. Say Yayınları.
Çam, S. (1997). Öğretmenlik formasyon eğitimi programının öğretmen adaylarının problem çözme becerisi algılarına etkisi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(2), 56-61.
Dewey, J. (1939). The natural history of thinking. Ratner, J. (ed), Intelligence in The Modern World: John Dewey Philosophy, The Modern Library, ss. 837-50.
Durmuş, M., Gerçek, A., Çiftci, N. (2017). Sağlık çalışanlarının problem çözme becerilerinin kanıta dayalı tutum algıları üzerindeki etkisi. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(53), 648-61.
Erbaş, A. K., Baş, S. (2015). The contribution of personality traits, motivation, academic risk-taking and metacognition to the creative ability in mathematics. Creativity Research Journal, 27(4), 299-307.
Gilligan, K. A., Flouri, E., Farran, E. K. (2017). The contribution of spatial ability to mathematics achievement in middle childhood. Journal of Experimental Child Psychology, (163), 107-25.
Gruber, E., Voneche, J., (ed.) (1977). Essential Piaget, Basic Books Inc.
Guttman, R. (1974). Genetic analysis of analytical spatial abitity: Raven’s progressvie matrices. Behavior Genetics, 4(3), 274- 84.
Hart, R. A., Moore, G. T. (1973). The Development of spatial cognition: a review. Downs, R. M. ve Stea D. (ed.), Image & Environment: Cognitive Mapping and Spatial Behavior, AldineTransaction, ss. 246-88.
Heppner, P. P., Petersen, C. H. (1982). The development and implications of a personal problem-solving inventory. Journal of Counseling Psychology, 29(1), 66-75.
Heppner, P. P., Baumgardner, A. H., Jakson, J. (1985). Depression and attributional style: are they related? Cognitive Therapy and Research, 9, 105-13.
Heppner, P. P., Witty, T. E., Dixon, W. A. (2004). Problem-solving appraisal and human adjustment: a review of 20 years of research using the problem solving inventory. The Counseling Psychologist, 32(3), 344-428.
Hong, E., Aqui, Y. (2004). Cognitive and motivational characteristics of adolescents gifted in mathematics: comparisons among students with different types of giftedness. Gifted Child Quarterly, 48(3), 191-201.
Hysa, D., Özkar, M., (2020). Open design education: addressing accoundability in the age of computing. Megaron, 15(3), 343-79. Karakaş, S., Eski, R., Başar, E. (1996). Türk Kültürü için standardizasyonu yapılmış nöropsikolojik testler topluluğu: BİLNOT bataryası. 32. Ulusal Nöroloji Kongresi Kitabı, Ufuk Matbaası, ss. 43-70.
Karakaş, S., Erdoğan, E., Sak, L., Soysal, A. Ş., Ulusoy, T., Yüceturt Ulusoy, İ., Alkan, S. (1999). Stroop testi TBAG formu: Türk kültürüne standardizasyon çalışmaları, güvenirlik ve geçerlik. Klinik Psikiyatri Dergisi, 2(2), 75-88.
Karakaş, S. (2004). Bilnot Bataryası el Kitabı: Nöropsikolojik testler için araştırma ve geliştirme çalışmaları. Dizayn Ofset.
Kelleci, M., Gölbaşı, Z. (2004). Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin problem çözme becerilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 8(2), 1-8.
Kharkhurın, A. V. (2017). Does the eye of the beholder construct beauty? Contributions of self-Efficacy factors to divergent thinking traits. Creativity Research Journal, 29(4), 370-6.
Kılıç, B. G., Koçkar, A. İ., Irak, M., Şener, Ş., Karakaş, S. (2002). Türk ilkokul çocuklarında Stroop Testi TBAG Formunun standardizasyon çalışması. 12. Ulusal Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kongresi. İstanbul.
Knorr-Cetina, K. (1999). Epistemic cultures: how the sciences make knowledge. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Korkmaz, H. B. (2002). Fen Eğitiminde Proje Tabanlı Öğrenmenin Yaratıcı Düşünme, Problem Çözme ve Akademik Risk Alma Düzeylerine Etkisi [Yayımlamamış doktora tezi]. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Kurath, M. (2015). Architecture as a science: boundary work and the demarcation of design knowledge from research. Science & Technology Studies, 28(3), 81-100.
Lezak, M. D., Howieson, D. B., Bigler, E. D., Tranel, D. (2012). Neuropsychological Assessment (5. ed). Oxford University Press, New York.
Miller, P. H. (2009). Theories of Developmental Psychology. Worth Publishers, New York.
Mitrushina, M., Boone, K. B., Razani, J., D’elia, F. D. (2005). Handbook of Normative Data for Neuropsychological Assessment (2. ed). Oxford University Press, New York.
Morsanyi, K., Holyoak, K. J. (2009). Analogical reasoning ability in autistic and typically developing children. Developmental Science, 13(4), 578-87.
Pehlivan, Z., Konukman, F. (2004). Beden eğitimi öğretmenleri ile diğer branş öğretmenlerinin problem çözme becerileri açısından karşılaştırılması. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi II, (2), 55-60.
Raven, J., Raven, J. C., Court, J. H. (1993). Manual for Raven’s Progressive Matrices and Vocabulary Scales, Information Press.
Raven, J. (2000). The Raven’s Progressive Matrices: Change and stability over culture and time. Cognitive Psychology, 41(1), 1-48.
Raven, J. (2008). The Raven Progressive Matrices Tests: Their theoretical basis and measurement model. Raven, J., Raven, C. J. (eds), Uses and Abuses of Intelligence: Studies Advancing Spearman and Raven’s Quest for Non-arbitrary Metrics, Royal Fireworks Press, ss. 17-68.
Rooij, R., Klaassen, R., Cavallo, R., et al. (2020). Architecture and built environment design education: disciplinary and pedagogical developments. Int Journal of Technology and Design Education, 30, 837-48.
Savaşır, I. ve Şahin, N. H. (eds.) (1997). Bilişsel-davranışçı terapilerde değerlendirme: Sık kullanılan ölçekler. Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim öğrenme ve öğretim: Kuramdan uygulamaya. Gazi Kitabevi.
Sheffer, D. (1999). Developmental Psychology: Childhood and adolescence. Brooks/Cole Publishing Company.
Strauss, E., Sherman, E. M. S., Spreen, O. (2006). A Compendium of neuropsychological tests: Administration, norms, and commentary (3. ed). Oxford University Press.
Şahin Hisli, N. (1990). Almanya’dan dönüş yapan öğrencilerden uyum yapan ve uyum yapmayanların fonksiyonel olmayan tutumlar, olumsuz otomatik düşünceler ve problem çözme yeterliliği konusunda kendilerini algılayışları açısından farklılıkları. V. Ulusal Psikoloji Kongresi Psikoloji Seminer Dergisi Özel Sayısı 8, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Şahin, N., Şahin, H. N., Heppner, P. P. (1993). Psychometric properties of the Problem Solving Inventory in a group of Turkish university students. Cognitive Therapy and Research, 17(4), 379-96.
The European Parliament and the Council of the European Union (2013). Directive 2013/55/EU of The European Parliament and of The Council. Official Journal of the European Union, 354, 132–70.
Turgut, H., Açımuz İşbakan, N. (2019). Yeni yaşam biçimleri üzerine denemeler: Bir mimari tasarım stüdyosu deneyimi. Megaron, 14(Suppl 1), 70-82.
UNESCO/UIA (2017). Charter for architectural education. Erişim Tarihi 26.08.2020. https://www.uia-architectes.org/webApi/ uploads/ressourcefile/178/charter2017en.pdf
Waschl, N. A., Nettelbeck, T. ve Burns, N. R. (2017). The role of visuospatial ability in the Raven’s Progressive Matrices. Journal of Individual Differences, 38(4), 241-55.
Yıldırım, H. İ., Yalçın, N. (2008). Eleştirel düşünme becerilerini temel alan fen eğitiminin fen bilgisi öğretmen adaylarının problem çözme becerilerine etkisi. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28(3), 165-87.
Yutsever, B., Polatoğlu, Ç. (2020). Mimari tasarım eğitiminde “aktif stüdyo” deneyimleri. Megaron, 15(3), 412-29.