Klasik Edebiyatımızın problemli meselelerinden olan, bir manzumenin başka şairlere mal edilmesi durumu, belki de en fazla Yûnus Emre’nin şiirlerinde görülmektedir. Yûnus mahlaslı pek çok manzumenin Yûnus Emre’ye mal edildiği bilinmektedir. Bununla birlikte, Yûnus’un da bazı manzumeleri başka şairlere isnat edilmiştir.           Bu çalışmada Âşık Paşa’ya mal edilen bir Yûnus Emre gazeli üzerinde durulacaktır. Garib-nâme adlı eseriyle şöhret bulmuş olan Âşık Paşa’nın dağınık halde bulunan 54 şiiri tespit edilmiştir. Bu şiirlerden bazıları Egridirli Hacı Kemâl’in Câmiü’n-Nezâir adlı eserinde yer almaktadır. Buradaki şiirlerinden bazılarının başka şairlere ait olduğu tespit edilen Âşık Paşa’nın, araştırmacıların gözden kaçırdığı bir manzumesi daha vardır. Söz konusu gazel, Nesîmî’ye nazire olarak gösterilmiş olup Miskin mahlası ile kayıtlıdır.   Dikkatlerden kaçan Âşık Paşa’ya isnat edilen bu gazel, aslında Yûnus Emre’ye aittir. Aralarında zaman farkı olduğunu için Âşık Paşa’nın Nesîmî’ye nazire yazma ihtimali bulunmamaktadır. Miskin mahlasını Âşık Paşa değil Yûnus Emre kullanmıştır. Ayrıca Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi kütüphanesinde bulunan 08802/HS0753 demirbaş numarasıyla kayıtlı bir “Mecmuatü’l-Eş’ar” içinde bu gazelin Yûnus Emre adına kayıtlı olduğu tespit edilmiştir. Yine 18. asır şairlerinden Ali Senâyî’nin bu gazele bir tahmisi mevcuttur. Gazelin Yûnus’a ait olduğu Ali Senâyî tarafından da ifade edilmiştir. Gazelin üslup özellikleri de Âşık Paşa’dan ziyade Yûnus’un şiirlerindeki üslup ile benzerlikler göstermektedir. Bütün bu deliller ışığında, gazelin Yûnus Emre’ye ait olduğu anlaşılmıştır.