Politik Çoğulculuk ve Devlet

Bu çalışma, çeşitli toplumsal grupların davranışsal etkileşim içerisinde kendi tercihlerini nasıl belirlediği ve kamu politikalarına dönüştürdüğünü açıklamaya çalışan, politik çoğulculuk kuramını anlama girişimidir. Toplumsal, kurumsal ve ideolojik pratiklerin çeşitliliğine önem veren politik çoğulculuk, tarihsel olarak klasik ve çağdaş çoğulculuk olarak iki dönemde ele alınabilir. Çalışmada, bu iki dönemin ayırt edici özellikleri ile çoğulculuğun konjonktürel olarak yaşadığı dönüşüm özlü bir biçimde çözümlenmeye çalışılmıştır. Devletin kutsanmasına varan mutlak egemenlik anlayışına karşı temkinli bir tutum izlememizi söyleyen çoğulculuk anlayışının savları, Ortaçağ Avrupa toplumu içerisinde filizlendi. Devletin kutsallık perdesinin kalkması, dokunulmazlık veya eleştirilemezlik zırhının kaybolması anlamını taşımaktadır. Farklı düşünce ve farklı düşüncelere dayalı örgütlenmeler, toplumsal çeşitliliği artırırken, demokrasinin gelişmesine de katkıda bulunur. Öyle ki, sivil toplumun gücü arttıkça, devlet toplumsal olarak kontrol edilebilir hale gelir. Diğer bir deyişle, kurumsal ve toplumsal çoğulculuk, bir yandan hakların korunmasına diğer yandan da toplumun politik gelişmesine hizmet eder. Yeni Çoğulcuların değerlendirmelerinde, seçim veya partiler arası rekabet gibi geleneksel politikalar ikincil öneme sahiptir. Tüm kusurlarına ve başarısızlıklarına rağmen, Batı tarzı liberal devletin modern çağın en rasyonel ve en ileri yönetsel örgütlenmesi olduğuna inanmayı sürdürmektedirler. Sınıfa dayalı siyasi bölünmelerin azalacağını, sanayi sonrası toplumlarının ideolojilerin tahakkümünden kurtulacağını ve temsili kurumların devlet işleyişi üzerindeki etkisinin azalacağını kabul ederek, özel girişimciliğin öneminin artacağı savunurlar. Bu nedenle devlet, başta ekonomi olmak üzere toplumsal yaşama müdahalelerine son vermeli, çıkar gruplarının özgürce rekabet etmesine izin verilmelidir. Politik çoğulculuk, çok farklı çıkarlara sahip çeşitli toplumsal grupların bir arada yaşayabilme koşullarını hazırlamak için ciddi açılımlar sağlamakla birlikte iktidar, egemenlik gibi toplumsal olguların doğasının nötr olarak kabul edilmesi, somutu açıklamaya ilişkin savlarında yetersizliklere yol açmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Politik Çoğulculuk, Devlet Kuramları, Demokrasi, Sivil Toplum, Poliarşi

Political Pluralism and The State

This study is an attempt to understand the theory of political pluralism, which tries to explain how various social groups determine their social preferences through behavioral interaction and transform them into policies. Political pluralism, which attaches importance to the diversity of social, institutional and ideological practices, can be considered historically in two periods as classical and contemporary pluralism. In this study, the distinctive features of these two periods and the conjunctural change experienced by pluralism are also tried to be analyzed succinctly. The arguments of both classical and contemporary understanding of pluralism tell us to take a cautious attitude towards the understanding of absolute sovereignty, which has sprouted in the medieval European society and reached the consecration of the state. It means the lifting of the veil of holiness of the state, the loss of the armor of immunity. Organizations based on different ideas and opinions increase social diversity and contribute to the development of democracy. So much so that as the power of civil society increases, the state becomes socially controllable. In other words, institutional and social pluralism serves the protection of rights on the one hand, and the political development of society on the other. Traditional policies such as an election or inter-party competition are of secondary importance in the evaluations of the New Pluralists. Despite all its flaws and failures, they continue to believe that the Western-style liberal state is the most rational, and most advanced administrative organization of the modern era. They argue that the importance of private entrepreneurship will increase, recognizing that class-based political divisions will decrease, post-industrial societies will be liberated from the domination of ideologies, and the influence of representative institutions on the functioning of the state will decrease. For this reason, the state should stop its interventions in social life, especially in the economy, and interest groups should be allowed to compete freely. Political pluralism offers serious expansions to prepare the conditions for the coexistence of various social groups that have got very different interests. However, the acceptance of the nature of social phenomena such as power and sovereignty as neutral leads to inadequacies in their arguments regarding concrete explanation.

Keywords:

Political Pluralism, State Theories, Democracy, Civil Society, Polyarchy,

PDF

___

Ağaoğulları, M. A. (2006). Ulus-Devlet ya da Halkın Egemenliği, Ankara: İmge Yayınevi.
Aktan, C C. (1994). Çağdaş Liberal Düşüncede Politik İktisat, Ankara: Takav Yayınları.
Aminzade, R. (1973).Revolution and Collective Political Violence: The Case of the Working Class of Marseille, France, 1830-1871." Working Paper #86, Center for Research on Social Organization, Michigan: University of Michigan.
Barros, G.(2010). "Herbert A. Simon and the Concept of Rationality: Boundaries and Procedures" (PDF). Brazilian Journal of Political Economy. 30 (3): 455–472. Çevrimiçi: https://www.scielo.br/pdf/rep/v30n3/a06v30n3.pdf, Erişim Tarihi: 04/06/2020.
Bell, D.(1976). The Coming of Post-Industrial Society, Harmondsworth: Penguin Books.
Bentley, A.F. (1908). The Process of Government-A Study of Social Pressures, Chicago: Chicago University Press.
Brown, W.(2010). Artık Hepimiz Demokratız…, Demokrasi Ne Alemde?, İstanbul: Metis Yayınları.
Buchanan, J. M. ve Tullock, G.(1962). The Calculus of Consent. Ann Harbor MI: University of Michigan.
Buchinger, E. (2012). Luhmann and the Constructivist Heritage: A Critical Reflection, Constructivist Foundations 8(1), s.19–28.
Carnap, R. (1956). Meaning and Necessity: a Study in Semantics and Modal Logic. Chicago: University of Chicago Press.
Cerny,P.G.(2006). Plurality, Pluralism, and Power: Elements of Pluralist Analysis in an Age of Globalization, Pluralism: Developments in Theory and Practice of Democracy, R.Eisfeld (ed.), Farmington: Barbara Budrich.
CNN Bussiness, 1 Ekim 2019, https://edition.cnn.com/2019/09/30/tech/ elon- musk- spacex- crew- dragon -nasa-timeline/index.html, Erişim tarihi: 05/05/2020
Croce, M. ve Goldoni, M (2015). A Sense of Self Suspicion: Global Legan Pluralism and the Claim to Legan Authority. Ethics and Global Politics 8(1). s.1-20
Crowder, G.(1994). Pluralism and Liberalism, Political Studies,42/1 .s.293-305.
Dahl, R. (1993). Demokrasi ve Eleştirileri, Ankara: Türk Demokrasi Vakfı Yayınları.
Downs, A. (1957). An Economic Theory of Democracy, New York: Harper Collins.
Dunleavy, P. ve O’leary, B.(1987) Theories of the State-The Politics of Liberal Democracy, Chicago: New Amsterdam.
Dyson, K.H.F. (2009). The State Tradition in Western Europe, Colchester: ESPR Press.
Ege Y. (2000), Dünyadaki Uygulamalar Işığında Rekabet Politikası ve Özelleştirme, Hazine Dergisi, Sayı:4, No:13, ss.67-75.
Ellis, E.D. (1980). The Pluralistic State. The American Political Science Review-14/3 ss.393-407.
Erdoğan G. (2005). Birleştirici Demokrasi Devlet-Sivil Toplum İlişkisinin Yeniden Yapılandırılması için bir Analiz Aracı Olabilir mi?, Sivil Toplum ve Demokrasi, İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Erdoğan, M. (2005). Sivil Toplum: Bir Kavramın Anatomisi, 21. Yüzyılın Eşiğinde Türkiye’de Siyasal Hayat, İstanbul: Aktüel Yayınları.
Eryılmaz, B.(2004). Bürokrasi ve Siyaset; Bürokratik Devletten Etkin Yönetime, İstanbul: Alfa Yayınları.
Eryılmaz, B.(2009). Kamu Yönetimi: Düşünceler, Yapılar, Fonksiyonlar.Ankara: Okutman Yayınları.
Etzioni, A.(1993). The Spirit of Community: Rights, Responsibilities, and the Communitarian Agenda, New York: Crown.
Halebsky, S.(1976). Mass Society and Political Conflict: Towards A Reconstruction of Theory, Cambridge: Cambridge University Press.
Helfand, Michael, ed. (2015). Negotiating State and Non-state Law: The Challenge of Global and Local Legal Pluralism. Cambridge: Cambridge University Press.
Hisschemöller M. (2005) Participation as Knowledge Production and the Limits of Democracy. In: Maasen S., Weingart P. (eds) Democratization of Expertise? Sociology of the Sciences Yearbook, vol 24. Springer, Dordrecht.
Hobbes, T. (2016). Leviathan-Bir Din ve Dünya Devletinin İçeriği, Biçimi ve Kudreti, İstanbul: YKY.
Galbraith, J.K.(1974). Economics and the Public Purpose, Harmondsworth: Penguin.
Gaus, G. F.(2000). Political Concepts and Political Theories, Boulder: Westview Press.
Gierke, O.(2002). Community in Historical Perspective, Cambridge: Cambridge University Press.
Kazgan, G. (1997). Küreselleşme ve Yeni Ekonomik Düzen, Ne Getiriyor, Ne Götürüyor, Nereye Gidiyor, İstanbul :Altın Kitapları.
Köker, L., (2006), Seçim Sitemleri ve Siyasi Çoğulculuk Demokratik Meşruluk Açısından Bir Değerlendirme, Anayasa Yargısı Dergisi(23), s.199-210.
Krouse, R. W. (1982).Polyarchy & Participation: The Changing Democratic Theory of Robert Dahl, Polity, Vol. 14, No. 3, (Spring, 1982), s. 441-463.
Lasswell, H. (1966). Politics: Who Gets What, When, and How. New Haven, CT: Meridian Books.
Lindblom, C.(1959). The Science of Muddling Through. Public Administration Review 19, no. 2 , s.79-88.
Lindblom, C. E. (1977). Politics And Markets: The World's Political-Economic Systems, New York: Basic Books.
Lipset, S. M.(1971). Europe: The Politics of Collective Bargaining, M. Rejai (ed.), Decline of Ideology, New York: Aldine Atherton.
Luhmann, N. (1979). Trust and Power: Two Works by Niklas Luhmann. New York: John Wiley&Sons.
Menger, C.(1963). Investigations into the Methods of the Social Sciences with Special Reference to Economics, New York: New York University Press.
Miliband, R.(1989). Divided Societies: Class Struggle in Contemporary Capitalism. Oxford: Oxford University Press.
Miller, N. R.(1983). The Pluralism and Social Choice, The American Political Science Review, Vol. 77, No. 3.,s. 734-747.
Montesquieu (2017). Yasaların Ruhu Üzerine, Berna Günen (Çev.), 2. Baskı, İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
Oilman, B. (1998). Market Socialism: The Debate Among Socialists, London: Routledge Keagan Publishing.
Russell, P. H. (1987), Political Pluralism, Political Science, and Political Theory. London: Routledge & Kegan Paul, ss. 170-171.
Savran, G.(1987). Sivil Toplum ve Ötesi Rousseau-Hegel-Marx, İstanbul:Alan Yayınları.
Schmidt, B.C.(1998). The Political Discourse of Anarchy, New York: State University of New York Press.
Self, P. (1985), The Pluralist State, Political Theories of Modern Government: Its Role and Reform. London: Allen &Unwin. ss.79-107.
Simon, H. A. (1957). Models of Man, Social and Rational: Mathematical Essays on Rational Human Behavior in a Social Setting, New York: John Wiley and Sons.
Şenel, A. (1995). Siyasal Düşünceler Tarihi, Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
Şenkal, A. (2005), Küreselleşme Çağında Sosyal Politika, İstanbul: Alfa Yayınları.
Tocqueville, A. (2016). Amerika’da Demokrasi, İstanbul: İletişim Yayınları.