LİBERAL İŞ HUKUKU MANTIĞI ÇERÇEVESİNDE TÜRK İŞ HUKUKUNDA DENKLEŞTİRME UYGULAMASINA YÖNELİK BAZI TESPİTLER

Türk İş Hukukunda esneklik anlayışı kapsamında yapılan en önemli düzenlemeyi denkleştirme uygulaması oluşturmaktadır. Özellikle sipariş ve taleplerin arttığı yoğun çalışma dönemlerinde işverenler, işçileri haftalık 45 saatlik çalışmayı aşan sürelerle çalıştırma ihtiyacı duymakta ve yoğunlaştırılmış iş haftası olgusu gündeme gelmektedir. Bu gerekçeyle, denkleştirme işverenlere tanınmış bir imkan olarak karşımıza çıkmaktadır. Konuyla ilgili olarak bu çalışmada öncelikle çalışma süreleri ele alınmış, denkleştirmenin tanımı yapılmıştır. Akabinde denkleştirme uygulaması irdelenmiş ve karşılaşılan uygulama sorunlarına çözüm önerileri getirilmeye çalışılmıştır. Denkleştirme döneminin kısalığı Avrupa Birliği düzenlemeleri temelinde eleştirilmiş, bu bağlamda 4857 sayılı Yasa ile öngörülen 2 ve 4 aylık sürelerin uzatılması gerekliliği ifade edilmiştir. Son olarak denkleştirme uygulamasında serbest zaman kullanımı ve ücret ayrıntılı olarak incelenmiştir.

Determinations About Balancing App lications in Turkish Labour Law within the Framework of Liberal Labour Law Logic

Balancing application that the flexible understanding has led is the most important arrangement in Turkish Labour Law. Especially during increased order periods, the employers look to employees to work more than 45 hours per week and in such cases concentrated working week concept comes to order, balancing appears as a well-known right to apply for the employers. Before all else in this study, working hours have been explained and legal definition of balancing has been made. Subsequently, balancing applications were studied and it is aimed to find solutions by offering proposals for encountered application problems. Also balancing period has been criticized on the basis of European Union regulations and in this context necessity of extension of periods regularized as 2 and 4 months in Turkish Labour Law has been underlined. Finally, the use of free time and wage in balancing application were discussed in detail.

PDF

___

AYDOĞANOĞLU, Erkan: 4857 Sayılı İş Kanununda Çalışma Süreleri ve Esneklik Tartışmaları, http://www.emekdunyasi.net/
AKTEKİN, Şeyda: Çalışma Süreleri Yönergesinde Son Gelişmeler, Mercek, Temmuz-2004, s.85 vd.
AKYİĞİT, Ercan: İçtihatlı ve Açıklamalı 4857 Sayılı İş Kanunu Şerhi, C. II, İstanbul 2006.
ALP, Mustafa: İş Sözleşmesinin Değiştirilmesi, Ankara 2005.
ASTARLI, Muhittin: İş Hukukunda Çalışma Süreleri, Ankara 2008.
CANİKLİOĞLU, Nurşen: 4857 Sayılı İş Kanununun Çalışma Sürelerine İlişkin Düzenlemeleri, Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Sendikasınca Düzenlenen III. Yılında İş Yasası Semineri, Bodrum Eylül 2000, s. 149-199.
CANİKLİOĞLU, Nurşen: 4857 Sayılı Kanuna Göre Çalışma Süresi ve Bu Sürenin Günlere Bölünmesi, Türkiye Toprak, Seramik, Çimento ve Cam Sanayi İşverenleri Dergisi, S. 66, Haziran 2005, s.1-13.
CENTEL, Tankut: Kısmi Çalışma, İstanbul 1992.
ÇELİK, Nuri: İş Hukuku Dersleri, Yenilenmiş 26. Bası, İstanbul 2013.
ÇİL, Şahin: 4857 Sayılı İş Kanununa Göre Fazla Çalışma ve Fazla Sürelerle Çalışma, Çalışma ve Toplum Dergisi, S.14, 2007, s. 57-79.
EKONOMİ, Münir: 4857 Sayılı Kanuna Göre Fazla Çalışma Kavramı, Yargıç Resul Aslanköylüye Armağan, Kamu- İş, C. 7, S. 3, Ankara 2004, s.159-172.
ENGİN, Murat: Denkleştirme Esası Uygulamasında Çalışma ve Dinlenme Sürelerine İlişkin Emredici Hükümler, Sicil İş Hukuku Dergisi, Mart 2007, s. 69-76.
ERTÖR, Salih: Esnek Çalışmanın Sanayi İçin Önemi ve Almanyadan Örnek Modeller, Mercek, Nisan-2005, s.75 vd.
EYRENCİ, Öner: Çalışma Sürelerinin Esnekleştirilmesi, Çalışma Hayatında Esneklik Semineri, İzmir 1994, s.64-73.
EYRENCİ, Öner: Türkiyede Çalışma Sürelerinin Esnekleştirilmesi, Çalışma Hayatında Çağa Uyum Seminerleri, Abant 2002, s.160 vd. (Esnekleştirme).
EYRENCİ, Öner/ TAŞKENT, Savaş/ ULUCAN, Devrim: Bireysel İş Hukuku, Yenilenmiş 3. Bası, İstanbul 2006.
İREN, Ertan: Avrupa Birliği İş Hukuku Yönergeleri Karşısında 4857 Sayılı İş Kanununun Durumu, Ankara 2008.
KARACAN, Hatice: 4857 sayılı İş Kanununa Göre Fazla Çalışma, Ankara 2007.
KIZILOĞLU, Hakkı: Örtülü Denkleştirme Süresine Yönelik Karar İncelemesi, Sicil İş Hukuku Dergisi, Mart-2006, s.84-89.
MOLLAMAHMUTOĞLU, Hamdi: İş Hukuku, 5. Bası, Ankara 2008.
ODAMAN, Serkan: Esneklik Prensibi Çerçevesinde Yargıtay Kararları Işığında Türk İş Hukukunda Çalışma Süreleri ve Yöntemleri, İstanbul 2013.
SONGU ÖKTEM, Sezgi: Çalışma Süresinin Örtülü Olarak Denkleştirilmesi Mümkün Müdür? Yargıtayın Bir Kararı Üzerine Düşünceler, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.VIII, S.2, 2006, s. 169-189.
SOYER, Polat: Yeni Düzenlemeler Karşısında Fazla Saatlerle Çalışmaya İlişkin Bazı Düşünceler, Legal İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Dergisi, 2004/3, s.797-808.
SUBAŞI, İbrahim: İş Hukukunda Çalışma Süreleri, A. Can Tuncay a Armağan, İstanbul 2005, s. 301-360.
SÜZEK, Sarper: İş Hukuku, Yenileniş 9. Bası, İstanbul 2013.
ŞAKAR, Müjdat: İş Kanunu Yorumu, 5. Bası, Ankara 2010.
TUNÇOMAĞ, Kenan/CENTEL, Tankut: İş Hukukunun Esasları, İstanbul 2005.
ULUCAN, Devrim: AB Ülkelerinde Esnek Çalışma ve İş Kanunu Taslağında Yer Alan Esnek Çalışma Düzenlemeleri, Çalışma Hayatımızda Yeni Dönem Seminer Notları, 25-29 Eylül-2002, s.100 vd.
ULUCAN, Devrim: AB Ülkelerinde Esnek Çalışma ve 4857 Sayılı İş Kanununda Yer Alan Esnek Çalışma Düzenlemeleri, Mercek, Temmuz-2003, s.60-66.
YENİSEY, Doğan Kübra: Bireysel İş İlişkisinin Kurulması ve İşin Düzenlenmesi Açısından Yargıtayın 2006 Yılı Kararlarının Değerlendirilmesi, Yargıtayın İş Hukukuna İlişkin Kararlarının Değerlendirilmesi 2006, Ankara 2009.
Legalbank Elektronik Hukuk Bankası, www.legalbank.net
Kazancı Elektronik Hukuk Yayımcılığı, www.kazanci.com