AVRUPA BİRLİĞİ HUKUK SİSTEMİNDE İKİ TARAFLI KARMA ANLAŞMALAR VE AVRUPA BİRLİĞİ ADALET DİVANI'NIN YARGILAMA YETKİSİ

Birlik ve üye devletlerin her ikisinin de yetki alanına giren konuları kapsayan iki taraflı karma anlaşmalara ilişkin özel bir düzenleme Birlik Antlaşmalarında yer almamaktadır. Avrupa Birliği Adalet Divanının bu anlaşmalar üzerinde yargılama yetkisi olduğu Divan içtihadı ile ortaya konmuştur. İki taraflı karma anlaşma hükümlerine doğrudan etki tanınması için hükmün açık, kesin ve koşulsuz olması ve anlaşmanın amacı önem taşımaktadır. İlgili hükmün yorumunda Divan'ın Birlik Antlaşma hükümlerine yüklediği anlamın iki taraflı karma anlaşma hükmüne uygulanabilirliği konusunda ise tutarlı bir içtihat hukuku oluşturulamamıştır. Özellikle Divan'ın AB-Türkiye Ortaklık Hukukuna ilişkin son dönem içtihadı Divan'ın davadan davaya değişen bir tutum izlediğini doğrulamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Karma Anlaşma, Ankara Anlaşması, Ortaklık Hukuku, Doğrudan Etki, Avrupa Birliği Adalet Divanı

MIXED BILATERAL AGREEMENTS IN THE EUROPEAN UNION LEGAL SYSTEM AND THE JURISDICTION OF THE COURT OF JUSTICE OF THE EUROPEAN UNION

There is no provision directly related to bilateral mixed agreements that includes some provisions fall within the competence of the EU while others fall within the member states in EU treaties. According to settled case law, the court has jurisdicton over bilateral mixed agreements. The provisions of bilateral mixed agreements must be sufficiently precise, clear and unconditional and the purpose and object of the agreement should be taken into account in order to have direct effect. There is no coherent case law yet whether the similar provisions of bilateral mixed agreements and Treaties can have the same meaning. Particulary, the recent case law on EU-Turkey Association Law displays that instead of settled conditions the Court prefers to interpret provisions on a case by case basis.

Keywords:

Mixed Agreements, Ankara Agreement, Association Law, Direct Effect, Court of Justice of the European Union,

PDF

___

Bilgin, A. A. (2014) Avrupa Birliği Hukukunun Önceliği İlkesi Kapsamında Avrupa Birliğinde Temel Hak Koruması, (Ankara: Avrupa Birliği Bakanlığı).
Bilgin, A. A. (2015) “Avrupa Birliği'nin Komşuluk Politikasının Genel Çerçevesi”, B. Akçay (der.) Türkiye-AB İlişkileri: Yeni Açılımlar (Ankara: Seçkin Yayınevi) ss. 15-24.
Cooke, A. (2015) “A New Dawn for the Crescent moon: Is the fear of an influx of Turkish nationals driving European Law?”, , (23 Ocak 2017).
Cremona, M. (2008) “Defining Competence in EU external Relations: Lessons from the Treaty reform process”, in A. Dashwood ve M. Maresceau (ed.), Law and Practice of EU External Relations, (Cambridge: Cambridge University Press) ss. 34-69.
Dolmans, M. (1985) Problems of Mixed Agreements: Division of Powers within the EEC and the Rights of Third States (The Hague: Kluwer Law International).
Erdenir, B. (2013) “Vize”, içinde B. Akçay ve S. Açıkmeşe (der.), Yarım Asrın Ardından Türkiye-Avrupa Birliği İlişkileri, (Ankara: Turhan Kitabevi) ss. 471-498.
European Commission (2017) “Belarus” (13 Haziran 2017).
European Commission (2001) “Communication on Europe and Asia: A Strategic Framework for Enhanced Partnership”, COM (2001) 469 final (09 Ocak 2017).
European Commission (2003) “Europe and the Mediterranean: towards a closer partnership”, An Overview of Barcelona Process 2002, European Communities, Belgium.
European Commission (2005) “EU-China Relations:An Overview of Sectoral Dialogues Between China and the European Commission”, European Commission -External Relations Directorate General Situation as of November 2005 (09 Ocak 2017).