Türkiye Cumhuriyeti tarihinde güvenlik ve laiklik arasında daima girift bir ilişki olmuştur. Ancak bu ilişkinin analizi daha çok ülkenin iç dinamiklerine odaklı olarak yapılmıştır. Üretilen çalışmalar ağırlıklı olarak güvenlik ve laiklik ilişkisinin iç siyaset boyutu üzerinde durmuş, laikliğin Cumhuriyet döneminin önemli bir kısmında “ulusal güvenlik” meselesi olarak sunulmuş olmasına ve bu sunumun etrafında şekillenen uygulamalara odaklanmıştır. Bazı çalışmalarında “dış dünya” dinamiklerinden bahis varsa da dönemin siyaset yapıcılarının “uluslararası” anlayışları incelenmiş değildir. Hâlbuki dönemin dünya dinamiklerininTürkiye’deki siyaset yapıcıları tarafından nasıl anlaşıldığını incelemeye başladığımızda laiklik ve güvenlik ilişkisine dair başka ipuçları ile karşılaşırız. Bu çalışmanın amacı, güvenlik ve laiklik arasındaki ilişkinin “uluslararası” boyutunuTürkiye bağlamında incelemenin gereğine işaret etmektir. Bu inceleme yapılırken kullanılacak olan anahtar kavram, “güvenlikten içeri uluslararası”dır. Burada kastedilen, siyaset yapıcıların güvenlik yaklaşımlarını şekillendiren “uluslararası” anlayışı ve bu anlayışı inceleme gereğidir.