Toprak Mikrofunguslarının Dikotan Duyarlılıklarının Belirlenmesi

Bu çalışmada, Manisa İlindeki tarım alanlarından izole edilen mikrofungusların sıklıkla kullanılan bir fungisit olan dikotana karşı duyarlılık / dirençlilik durumları belirlenmeye çalışılmıştır. Bu amaçla; katı besiyeri üzerinde dirençlilik yönünden tarama testleri yapılmış, dirençli izolatların sıvı ortamda gelişimlerinin hangi oranda engellendiği araştırılmıştır. Çalışma kapsamında izole edilen 183 mikrofungus izolatından 28 tanesinin dikotana direnç gösterdiği saptanmıştır. Dikotanın bu dirençli izolatların gelişimlerini engelleme oranının % 15 ile % 48 arasında olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Dikotan, Dirençlilik, Duyarlılık, Fungisit, Mikrofungus

Determination of Dikotan Sensitivity of Soil Microfungi

In this study, determination of susceptibility / resistance conditions of microfungi isolated from different agricultural areas against dikotan which is a commonly used fungicide. For this purpose, screening tests were performed on solid medium in terms of resistance and rate of inhibition of the development of resistant isolates in liquid medium was investigated. It was determined that 28 of the 183 isolates of microfungi showed dikotan resistance. Dikotan has been found to inhibit the development of these resistant isolates from 15 % to 48 %.

Keywords:

Dikotan, Fungicides, Microfungus, Resistance, Sensitivity,

PDF

___

Aderiye, B.I., Laleye, S.A., Ijalana, O.R. (2008). Soil mycoflora of some commercial ventures in south west Nigeria. Int. J. Soil Sci., (3) 42 – 47.
Başbülbül, G., Bıyık, H., Kalyoncu, F., Kalmış, E., Oryaşin, E. (2011). Aydın, İzmir ve Manisa illerinde endüstriyel atıksular ile kirlenmiş toprakların mikrofungus florasının belirlenmesi. Ekoloji., (20): 66-73.
Delen, N., Durmuşoğlu, E., Güncan, A., Güngör, N., Turgut, C., Burçak, A. (2005). Türkiye’de pestisit kullanımı, kalıntı ve organizmalarda duyarlılık azalışı sorunları. Türkiye Ziraat Mühendisligi 6. Teknik Kongresi, Ankara.
Delen, N. (2008). Fungisitler. Nobel Yayın Dağıtım, ISBN: 978-605-395-158-2. Ankara.
Kalyoncu, F., Özer, A. (2017). Tarım alanlarından izole edilen mikrofungusların benomil duyarlılıklarının belirlenmesi. Türk Tarım-Gıda Bilim Teknol. Dergisi., 5 (10) 1184-1188.
Karakoç, Ö., Nakiboğl,u N. (2010). Ditiyokarbamat pestisitleri ve tayin yöntemleri. J. Balıkesir Uni. Inst. Sci. Technol., (12) 112-135.
Klich, M.A. (2002). Identification of common Aspergillus species, First Edition, CBS Publication, ISBN 90-70351-46-3. Utrecht.
Ni, Y., Qiu, P., Kokot, S. (2004). Simultaneous determination of three organophosphorus pesticides by differential pulse stripping voltammetry and chemometrics. Anal. Chimica Acta., (516) 7–17.
Pitt, J.I. (2000). A laboratory guide to common Penicillium species. Food Science, ISBN: 978-0643048379. Australia.
Ragsdale, N.N. (1994). Fungicides. Encyc. Agric. Sci., (2) 445-453.
Samson, R.A., Hoekstra, E.S., Frisvad. J.C. (2004). Introduction to food and airborne fungi. CBS Publication, ISBN: 978-9070351427. Holland.
Singh, J. (2005). Toxic moulds and indoor air quality. Indoor Built Environ., (14) 229-234.
Waksmann, S.A. (1922). A method for counting the number of fungi in the soil nature. J. Bacteriol., (7) 339 – 341.
Yeşil, S., Boyraz, N. (2010). Bitki patojeni funguslarda fungisid dayanıklılığı. Selçuk Tarım Gıda Bil. Dergisi., 24 (3) 101-108.

ISSN: 2147-6845
Yayın Aralığı: Yılda 2 Sayı
Başlangıç: 2010
Yayıncı: Selçuk Üniversitesi Mantarcılık Uygulama ve Araştırma Merkezi Müdürlüğü